7 กุมภาพันธ์ 2548 16:17 น.
เพชรเทียม
ฉันรักเธอ ด้วยใจที่จริงจัง
กลับสิ้นหวังใจกายพังเพราะปวดร้าว
ถึงแม้หิวก็ยังไม่อยากข้าว
ในท้องปล่าวไร้ข้าวมาประทัง
อยากได้ยินเสียงเธอเป็นที่สุด
อยากจะหยุดทุกสิ่งดั่งใจหวัง
อยากตะโกนกู่ร้องให้ดังดัง
ไร้พลังจะให้เธอมารักเรา
เธอเงียบหายเหมือนเธอไม่ใยดี
หรือเธอมีหญิงอื่นมาแก้เหงา
ไม่สนใจว่าใครจะปวดร้าว
หรือต้องเศร้าใจตายแต่กายอยู่
เธอคงลืมไปว่ามีฉันซะแล้ว
เหมือนดั่งแก้วมีรอยร้าวไม่สวยหรู
เหมือนของใช้ไม่นานก็ยัดตู้
เหมือนเช่นหนูตัวเก่าที่แมวระอา
3 กุมภาพันธ์ 2548 17:39 น.
เพชรเทียม
ยามค่ำคืนเธออยู่เคียงข้างฉัน
ยามตื่นพลันฝันสลายเธอหายไป
ยามนี้เราทั้งเหงาเศร้าจับใจ
ยามนี้ใครก็ไม่แทนที่เธอ
เก็บความคิดทีละนิดรวมไปฝัน
เก็บภาพวันเราพานพบเอาไปเพ้อ
เก็บรวบรวมเพื่อให้ฝันละเมอ
เก็บเสมอเก็บเธอไว้ในใจ
ยอมตัดสินว่าจะทนลาจาก
ยอมลำบากหัวใจแล้วร่ำไห้
ยอมระทมทุกข์ตรมทุกคืนไป
ยอมแพ้พ่ายความไกลด้วยน้ำตา
จากวันนั้นถึงวันนี้ช่างเนิ่นนาน
จากวันวานจนตอนนี้นานหนักหนา
จากกันไกลจำใจต้องจากลา
จากนั้นมา_ฉันคิดถึงเธอจัง_
หน้าส่วนตัว
1376
