15 ธันวาคม 2547 17:36 น.
เพชรเทียม
สิ่งล้ำค่า ที่เราเรียกว่าเพชร
แต่ละเม็ดเปร่งประกายให้เห็นแสง
เจิดจรัสจนผู้คนตีค่าแพง
หนาวร้อนแล้งผู้คนยังต้องการ
ฉันเป็นแค่คนเดินดินธรรมดา
ถูกตีค่าเป็นได้แค่เม็ดข้าวสาร
ไม่สามารถส่องแสงแม้เนิ่นนาน
ไม่อาจหารไปสู้กับเพชรเอย
14 ธันวาคม 2547 17:15 น.
เพชรเทียม
จะรักเธอ ไม่เบื่อ ไม่หน่ายหนี
เธอคนดี เป็นที่หนึ่ง เสมอไป
เธอคนดี ที่คอยรัก คอยห่วงใย
เธอที่ให้ ความจริงใจ เสมอมา
11 ธันวาคม 2547 17:46 น.
เพชรเทียม
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
รักคือให้ ใครใคร ก็บอกกัน
ส่วนรักฉัน มากกว่านั้น และยิ่งใหญ่
เพราะรักฉัน ถักทอ กลั่นจากใจ
และมีไว้ ให้คนรัก อย่างมั่นคง
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
11 ธันวาคม 2547 17:30 น.
เพชรเทียม
รอ รอ รอ ฉันจะรอ เธอเสมอ
ยังรอเธอ ยังรักเธอ ไม่ไปไหน
ยังคงรอ ยังคงรัก อยู่ร่ำไป
แล้วเธอล่ะ เมื่อไหร่ จะกลับมา
11 ธันวาคม 2547 17:14 น.
เพชรเทียม
ไม่ว่าเธอ จะเป็นใคร หรือหน้าไหน
ขอเพียงให้ เธอคือเธอ ฉันคือฉัน
คอยเติมรัก แล้วคอยแบ่ง ทุกข์สุขกัน
ขอแค่นั้น ฉันจะรัก สุดหัวใจ
-----------------------------------------------------------------
หน้าส่วนตัว
1831
