25 มกราคม 2548 16:42 น.
เพชรเทียม
เธอคือผู้คอยประคับคอยประคอง
คือเจ้าของมือทั้งสองที่อบอุ่น
คือผู้โอบกอดฉันอย่างละมุน
คือผู้หนุนให้ฉันมีกำลังใจ
เธอคือน้ำที่ไหลสู่หัวใจไม่เหือดแห้ง
เธอคือแสงส่องเส้นทางสว่างให้
เธอคือสุข คือทุกลมหายใจ
ขาดเธอไปฉันคงไซร้ไร้วิญญาณ
20 มกราคม 2548 17:57 น.
เพชรเทียม
*******************************************
แหวนเกลี้ยงกลมสีเขียวหยกวงวงหนึ่ง
แฝงด้วยซึ่งความรักความผูกพัน
แห่งสองเราให้นึกถึงทุกตื่นฝัน
และทุกวันที่ผ่านไปอยู่ทุกครา
นานมากแล้วที่เธอเดินทางไป
นอกเมืองใหญ่ไกลเกินจะไปหา
นานนักนะทุกย่างก้าวทุกเวลา
น้ำจากตาก็เริ่มหยดหลั่งไหล
นอนนั่งนึกถึงเสมอนะคนดี
นาทีที่เธอจะเดินก้วจากไป
นึกในใจอยากเอื้อมมือรั้งเธอไว้
นานเกินไปที่คิดให้เธอหยุดเดิน
รักและคอยเธออยู่ที่ตรงน้
รอคนดีมันคงจะไม่ยากเกิน
รอไปด้วยความรักไม่เคอะเขิน
รอและเมินชายอื่นมองผ่านไป
กลืนข้าวเปล่าผสมกับน้ำตา
กินน้ำชาหาความหวานช้างยากไซร้
กลิ่นเคยหอมกลับกลายเป็นหาไม่
กลืนลงไปดั่งน้ำเปล่าไร้ราคา
ยากเย็นนักการรัก-รอใครสักคน
ยามทุกข์ตรมกับความเหงาใจกายา
ยามเจอใครเขาเดินคู่กันมา
ยากหนักหนาจะสลัดความทุกข์เศร้า
อยู่คนเดียวเหงาหงอยเปล่าเปลี่ยวใจ
อยากจะให้เธอกลับมาผ่อนคลายเหงา
อยากให้ช่วยดูแลให้บรรทา
อยากทุเลาความรู้สึกที่เดียวดาย
คามหัวใจตัวเองไว้ให้แข็งแกร่ง
ดามเพื่อแข่งเข้าสู้กับมารร้าย
ดึงดันจะคอยกำจัดคิดทำลาย
ด้วยใจหมายจะรอจนเธอกลับมา
*******************************************
18 มกราคม 2548 18:16 น.
เพชรเทียม
เหม่อมองดูปฏิทินวันเธอไป
เริ่มวันใหม่ไม่มีเธออย่างสิ้นหวัง
ทำหน้าที่ของตนอย่างไร้กำลัง
ร่างกายพังพร้อมจิตใจที่อ่อนล้า
เหม่อมองดูรูปภาพใบเก่าเก่า
ที่มีเรายิ้มด้วยความสุขหนักหนา
ไม่นานนักก็มีน้ำหยดลงมา
คือน้ำตาที่นึกถึงคนห่างไกล
เหม่อมองดูเก้าข้างตัวข้างข้าง
ที่เคยวางของกันที่เอาไว้ให้
เพื่อเธอได้นั่งชิดฉันอย่างชิดใกล้
นั่งคุยไปเรียนไปเพลิดเพลินดี
เหม่อมองดูออกไปนอกหน้าต่าง
ในใจพลางวาดภาพเธอบนฟ้า
เธอที่รักที่ฉันคอยฝันหา
สายธาราโปรดช่วยเราให้พบกัน
13 มกราคม 2548 18:48 น.
เพชรเทียม
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
เธอไปอยู่ที่แสนไกลขนาดนี้
เธอเคยมีความคิดถึงฉันบ้างไหม
เธอได้บอกให้ฉันปล่อยผมเอาไว้
เธอถูกใจคนที่ไว้ผมยาวยาว
เธอไปดีแต่ฉันไม่ค่อยสุข
นั่งนอนลุกนึกถึงเธอทุกค่ำเช้า
มองดูรูปเราก่อนนอนจนเริ่มหาว
แล้วบอกดาวฝากเดือนบอกรักเธอ
เธอไปแล้วตั้งนานยังไม่กลับ
จะนอนหลับหรือตื่นก็ไม่เจอ
อยากพบกันจริงจริงไม่ใช่เพ้อ
คิดเสมอว่าจะรอเธอกลับมา
เธอไปแล้วฉันกินข้าวไม่อร่อย
มันดูกร่อยยามไม่มีเธอตรงหน้า
อยากกินข้าวด้วยกันให้พร้อมตา
อยากเห็นหน้าตอนเธอกินข้าวอีกจัง
เธอที่รักรู้ไหมฉันผอมลง
ไม่เคยปลงกับกับสิ่งที่เคยหวัง
อยากได้ยินเธอแต่งกลอนให้ฉันฟัง
จนกระทั่งฉันนอนหลับฝันไป
เธอจ๋าเธอฉันรออยู่ตรงนี้
รอวันที่กลับมากอดฉันไว้
แล้วพูดคำหนึ่งคำกลั่นจากใจ
ฟังเอาไว้กลับมาแล้วนะคนดี
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
9 มกราคม 2548 18:28 น.
เพชรเทียม
ความอบอุ่นที่ได้จากกอดนั้น
ฉันเคยฝันอยากได้มาเป็นเจ้าของ
เป็นอกอุ่นที่ใครใครก็หมายปอง
หวังครอบครองเป็นของตนไว้ให้นาน
เป็นวงแขนที่คอยโอบอุ้มฉัน
คอยป้องกันจากทุกภัยไม่พบพาน
แข็งแรงดุจดังเพชรก็ไม่ปาน
อุ่นเอาการราวเหล็กเผาไฟร้อนร้อน
ทุกคืนยามเธอยังโอบกอดฉันไว้
ยกแขนให้ฉันยึดไว้เป็นหมอน
ยังจูบตรงที่หน้าผากก่อนเข้านอน
แล้วแต่งกลอนกล่อมให้ฉันหลับฝันดี
ตื่นนอนมาหลังจากที่หลับตาพริ้ม
เธอก็ยิ้มให้ฉันเหมือนทุกที
แล้วพูดว่าอรุณสวัสดิ์นะแต้มสี
เมื่อคืนนี้ เจ้าหลับ ฝันดีไหม
หน้าส่วนตัว
3849
