19 มิถุนายน 2552 21:52 น.
"เพชรสังคีต"
เส้นทางพ่อก่อไว้ให้เดินตาม
มือที่กุมกรับมั่นขยั้นขย่อน
เริ่มสั่นคลอนถอนจิตพิศวง
แต่ก่อนจับกรับนั้นแสนมั่นคง
เพราะพ่อส่งแรงใจมาใกล้ชิด
พ่อสั่งสอนสร้างสมคอยบ่มเพาะ
ให้เหมาะเจาะเจนทางเสริมสร้างศิษย์
พจนารถราดลดหมดชีวิต
ชี้ถูกผิดเพื่อจำลำนำครู
ด้วยน้ำลายไอปากพ่อฝากไว้
เสภากานท์ก้าวไกลได้เห็นอยู่
มธุรสพจนางามตราตรู
พ่อเชิดชู-ชำนาญงานเสภา
เมื่อเสภาพ่อขับอยู่ลับโลก
ทิ้งรอยโศกซ่อนแฝงทุกแหล่งหล้า
เมื่อเสภาพ่อขับอยู่ลับตา
ทิ้งพาราวังเวงเพลงรำพึง
เสียงสรวลสันต์พลันกำสรวลรัญจวนโจษ
เสียงปราโมทย์เป็นโอดครวญชวนคิดถึง
เสียงเพลงรักกลับบรรเลงเพลงคำนึง
เสียงซาบซึ้งจึงเป็นเพียงเสียงคร่ำครวญ
มือที่กุมกรับมั่นขยั้นขยับ
ไยทิ้งกรับลับไปให้ไห้หวน
เมื่อปี่พาทย์ยังบรรเลงเพลงรัญจวน
ไยมาด่วนตัดตอนไปก่อนเพลง
เพราะคิดถึงจึงจารผ่านถึงพ่อ
เพราะใจท้อร้าวรวดใช่อวดเก่ง
เพราะพ่อทิ้งศิษย์ไว้ให้วังเวง
เพราะพ่อเร่งรีบไปได้ลงคอ
มือศิษย์กุมกรับมั่นขยั้นขย่อน
มันสั่นคลอนถอนใจไฉนหนอ
จำได้เพียงถ้อยคำน้ำตาคลอ
เส้นทางพ่อก่อไว้ให้เดินตาม ฯ
21:45 19/6/2552
18 มิถุนายน 2552 15:24 น.
"เพชรสังคีต"
คิดถึงพ่อ
กรับขวัญ รัญจวน หวนหา
คีตา ไกวกวาด พาดสาย
เป็นเพียง เสียงลา พร่าพราย
บรรยาย ส่งศัพท์ กรับกานท์
สิ้นเพียง เสียงขับ ลับโลก
วิโยค ทั่วดิน ถิ่นฐาน
พ่อคือ ครูบา อาจารย์
ตำนาน เสภา ธานี
กรับหลุด สุดเศร้า เปล่าจิต
พ่อสถิต ปลิดทุกข์ สุขขี
พากเพียร เรียนขับ นับปี
แต่นี้ ไร้พ่อ ท้อใจ
แจ้งดับ เพียงจิต คิดถึง
แจ้งเสียง รำพึง ถึงไหน
แจ้งศัพท์ กรับกานท์ ขานไกล
แจ้งยัง แจ้งใน ใจชน ฯ
-----------------------------------------------
รักพ่อ เสียดายพ่อ อาลัยพ่อ คิดถึงพ่อที่สุด
"ณัฐ"
ลูกศิษย์ของพ่อ ๑๘ / ๐๖ / ๒๕๕๒
31 มีนาคม 2552 16:31 น.
"เพชรสังคีต"
จึ่งเริ่มรสจรดกรสุนทรเสนาะ
พริ้งไพเราะโสตสันต์คันชักสี
ตามระบอบชอบกลมนต์ดนตรี
โดยทำนองตามที่เคยมีมา
บุหลันสาดแสงพรายสามสายรับ
สุขสดับขับขันแสนหรรษา
นกขมิ้นเหลืองอ่อนนอนพนา
ให้พญาโศกศัลย์ประหวั่นใจ
ทยอยเดี่ยวเลี้ยวลับวับวิเวก
เหมือนมนต์เสกศัพท์ครวญต้องหวนไห้
กล่อมพญาแนบสนิทนิทราลัย
แขกมอญไกวแกว่งกวักคันชักชาญ
แมลงภู่ทองร้องลำนำประกอบ
ให้ชื่นชอบสำเนียงเสียงประสาน
ลาวแพนใหญ่ไพเราะเพราะชำนาญ
ด้วยดวงใจต่อขานงานดนตรี
เมื่อลิ้มรสจรดกรสุนทรเสนาะ
พริ้งไพเราะโสตสันต์คันชักสี
อยู่บนสายไกวกลั้วชั่วชีวี
เพื่อแผ่พลีแผ่นดินศิลปกรรม
6 กุมภาพันธ์ 2552 20:02 น.
"เพชรสังคีต"
โอ้ดึก โอ้ดื่น คืนนี้
คนดี ของพี่ คงฝัน
รัญจวน ครวญคร่ำ รำพัน
จอมขวัญ กระสันต์ ถึงใคร
โอ้ดึก โอ้ดื่น คืนคล้อย
ดาวลอย หลบหนี ไปไหน
อยากวอน สุดา ยาใจ
เพ้อพา พิไร ใกล้กัน
โอ้ดึก โอ้ดื่น คืนนี้
ดนตรี ของพี่ ยังฝัน
ยังเศร้า อย่างไร อย่างนั้น
อกหัก รักมัน ลืมพี่
ยาใจ ได้ยิน ไหมเพลง
เสียงเพลง นักเลง กวี
ยังวอน ถวิล สิ้นดี
วอนน้อง ปราณี พี่พลาง
โอ้ดึก โอ้ดื่น เดือนคล้อย
ดาวลอย ร้อนรน หม่นหมาง
เหม่อมอง จ้องฝัน วันว่าง
ยังห่าง ร้างลา อาลัย
ตั้งแต่ วันพราก จากกัน
วันนั้น หรือวัน ไหนไหน
วันคืน ฝืนเวียน เปลี่ยนไป
รักร้าง ว่างใจ ไร้เงา
ยังอยู่ ที่เดิม ที่นั้น
รอวัน กลับหลัง ดังเก่า
ทั้งคืน ทั้งวัน มันเศร้า
มัวเมา ซบเซา โศกศัลย์
โอ้ดึก โอ้ดื่น คืนคล้ำ
ลำนำ รักร่ำ รำพัน
ว่าตรอม ว่าตรม วันนั้น
เพราะความ รักมัน ลืมพี่
แล้วใคร จะลืม รักลง
ยังคง หลงมนต์ กวี
ยังห่วง ใจรัก ศักดิ์ศรี
เพลงกวี โสภี เพริศเพรา ฯ
5 กุมภาพันธ์ 2552 16:41 น.
"เพชรสังคีต"
นิราศร่ำจำวิตกเพียงอกหัก
อ่อนระทวยป่วยใจด้วยไร้รัก
วันก่อนเคยสมานสมัครได้พักพิง
เพราะเชิงชายหลายเล่ห์เสน่ห์ลึก
ไม่ตรองตรึกชะล่าใจไปทุกสิ่ง
เห็นว่าเจ้าฝากกายหมายแอบอิง
ไม่ประวิงกลับเห็นเช่นของตาย
อันความดีสารพัดไม่ขัดสน
สารพันจะดิ้นรนสู้ขวนขวาน
เพียงแต่ขอรักแท้แน่ใจกาย
หวังให้พี่เป็นชายได้ฝากรัก
ถนอมรักสักเท่าไหร่ไม่รู้สม
เพราะโมหะปะตรมระทมหนัก
ซ่อนร้อยชู้สู่ไว้ใฝ่ใจชัก
เจ้าทราบสิ้นสุดประจักษ์แต่ยอมทน
อนิจจากรรมมีวันนี้แล้ว
เคราะห์เคยทำน้องแก้วให้สับสน
อันเวรกรรมจำพาพิรากล
ย้อนกลับสู่ดวงกมลคนหลายใจ
เจ้าสู้ทนอดสูเช่นชู้รัก
ซื่อตรงนักภักดีจะมีไหน
แต่เมื่อกรรมจำพรากเจ้าจากไป
พี่ก็เหมือนตักษัยบรรลัยลง
ที่นอนน้อยคอยรองรับเรือนร่าง
เคยเชยปรางกระซิบสั่งดังประสงค์
หน้าผากน้อยรอยพี่จูบบรรจงจง
พี่ฝากรักสลักตรงตราบวันตาย
น้องยังว่านอนที่ไหนไม่เหมือนนี่
ทุกข์อินทรีย์หลับสนิทนิทราหาย
หมอนใบใหญ่กอดแน่นแสนสบาย
เราต่างชื่นอารมณ์ชายคลายกังวล
ตัวพี่นี้รักน้องน้อยไปหรือ
ถึงจะดื้อด้านไปไม่ขัดสน
สนองรักสลักเสน่ห์ทุกเล่ห์กล
หวังเพียงน้องจำทนกับพี่ยา
อันความคิดหวังไว้ในใจพี่
คุณความดีเคยสนิทเสน่หา
ไม่มีใครเกินขวัญกัลยา
ยกไว้เป็นยอดดวงตาอุราเรียม
วันนี้แล้วพี่จะลาเจ้ามิ่งมิตร
ฝากจุมพิตติดไว้ในใจเปี่ยม
ถึงผ่ายผอมตรอมตรมระทมเกรียม
จะเสงี่ยมงดไว้ในใจตรม
จะสิ้นสุดเพียงนี้ทีเดียวหรือ
แต่ละมื้อกินอะไรจะได้สม
หวังให้น้องหวนกลับรับอารมณ์
ขอชื่นชมเพียงขวัญกัลยา ฯ
หน้าส่วนตัว
3266
