1 กรกฎาคม 2551 12:31 น.
เพชรร้อย พลอยเรียง
รักเศร้าๆ..ของหนุ่มลาวสาวไทย
สายลมหนาวพัดโชยมาอีกระรอก
เหมือนย้ำบอกให้นึกถึงความหลัง
รักครั้งหนึ่งของสาวไทยหนุ่มหลวงพระบาง
ที่ยังอุ่นซาบซ่านในกมล
เราเจอกันในงานประเพณีใหญ่
สองดวงใจต่างมอบไว้ไม่สับสน
อ้ายมองหน้าน้องนิ่งพิศเสียจน
น้องสุขล้นหน้าแดงซ่านด้วยความอาย
เราสองคนเกี่ยวก้อยเที่ยวกันต่อ
กราบหลวงพ่อเพื่อขอพรเสียจนสาย
อ้ายจับมือน้องมั่นไม่ยอมคลาย
บอกถึงตายก็จะฮักน้องเพียงคนเดียว
อ้ายมอบของต่างๆไว้เป็นที่ระลึก
บอกให้นึกถึงอ้ายอย่าแลเหลียว
ชายใดใดอย่างได้หลงคารมเชียว
แม้แต่เพียงเสี้ยวหัวใจก็อย่าให้ใคร
สายลมหนาวพัดโชยมาที่ริมโขง
น้องยืนโยงโต้ลมหนาวไม่สั่นไหว
น้ำตาซึมคิดถึงอ้ายปวดเร้าใจ
อ้ายจากไปแล้วไปลับไม่กลับมา..
19 มิถุนายน 2551 12:50 น.
เพชรร้อย พลอยเรียง
เฝ้าแอบรักแอบมองเขานานแล้ว
ใจที่เคยแน่แน้วให้รู้สึกหวั่นไหว
อยากใกล้ชิดอยากเห็นเขาอยู่ร่ำไร
จะมีมั้ยที่หัวใจเราใกล้กัน
เขามีคู่ของเขาเรารู้เต็มอก
เหมือนนรกอยู่ในใจไม่ไหวหวั่น
ถึงจะมีไฟร้อนมาโรมรัน
พร้อมจะฟันฝ่าไปให้ใกล้ใจ
ดวงใจจ๋า..ทำไมมันเศร้านัก
รัก.. รัก.. รัก แต่บอกเขาไม่ได้
จะเป็นอย่างนี้อยู่อีกนานสักเท่าไร
ใจนะใจมันปวดช้ำสุดจะทน
การแอบรักแอบมองมันทรมานนัก
อยากจะหักห้ามใจตั้งหลายหน
เขาไม่เคยรู้เลยไม่เคยยล
วอนสายลมช่วยพัดผ่านบอกเขาที
หน้าส่วนตัว
901
