14 มกราคม 2549 08:15 น.
เพชรพรรณราย
อันความโกรธโทษร้ายสองฝ่ายท่าน
เข่นฆ่ากันให้อาสัญมันคือผล
จงปล่องวางทางความคิดในจิตตน
อย่าสับสนจนไร้ในสติ
แค้นกันไปไม่จบสิ้นแผ่นดินโศก
วิถีโลกวิโยคกรรมน้อมดำริ
สงบใจใฝ่หาสมาธิ
จงตรองตริสิท่านฉันขอวอน
ความสงบพบแท้แก่ทุกสิ่ง
โปรดจงทิ้งซึ่งมารผลาญใจร้อน
อย่ายึดติดจะผิดพลาดผูกขาดตอน
ใจจงผ่อนสู้สงบพบวิธี
ความเปล่าว่างทางนั้นท่านจะสุข
ไร้สิ้นทุกข์สุขกายใจในวิถี
จงทำเถิดประเสริฐนักคุณความดี
ท่านจะมีศรีสุขไร้ทุกข์ภัย
12 มกราคม 2549 19:14 น.
เพชรพรรณราย
จุดเริ่มต้น..
ใจมันเหน็บเจ็บแสนสุดแสนหนัก
มิอาจหักสักหนึ่งน้อยคอยทับถม
เพราะผูกไว้ไม่วางทางอารมณ์
คอยสั่งความขมขื่นหมายคืนไป
ใต้แรงกดทดยอดขอดไว้แน่น
ลึกถึงแก่นแค้นแค้นนักกักหม่นไหม้
รอเวลาสาโทษพิโรธไฟ
ให้ลุกไหม้เผาใจได้สมความ
กี่ความช้ำทำเอาไว้เท่าไรแน่
กี่รอยแผลแก่ใจได้เหยียบหยาม
กี่ถ้อยคำจำวจีที่ประณาม
ฉันจะตามถามคืนรื้อฟื้นมา
ร้อยพันเท่าเอาคืนไปให้สาสม
เหยียบให้จมถมให้สิ้นปรารถนา
ปล่อยโทสะขณะหนึ่งถึงเวลา
ให้สมค่าพาความแค้นแสนทุกข์ทน
โปรดติดตามกลอนบทต่อไป .ปล่อยวาง
11 มกราคม 2549 13:06 น.
เพชรพรรณราย
ฉันมันเป็น.แค่คน.เพียงคนหนึ่ง
ไม่ลึกซึ้งถึงความจริงในสิ่งสรรพ์
ไม่ใส่ใจ.ในโลกกว้างทางเส้นนั้น
เพราะว่าฉัน..คือฉัน.ที่ฉันเป็น
เหมือนหนึ่งน้ำ..ตามธารละหานใส
มาอยู่ใน..แก้วไสให้ได้เห็น
พอดีหก...ตกพื้นแตกกระเซ็น
ผ้าซึมซับซ่อนเร้นเห็นความจริง
บีบผ้าให้น้ำไหลลงในอ่าง
ความแตกต่างอย่างที่เห็นเช่นทุกสิ่ง
ขุ่นกับใสในวารีที่หยุดนิ่ง
ยังไม่ทิ้งสถานะ.ละรูปเดิม
เฉกตัวฉันมันเป็นเช่นดั่งน้ำ
จะให้ทำ..อย่างไรอยากให้เสริม
จะแต่งแต้มแซมอะไรใส่เพิ่มเติม
ยังคงเดิมเพิ่มเข้ามาค่าไม่แปร
เอกลักลักษณ์สลักลายมิหายห่าง
ความแตกต่างวางไว้ยากไขแก้
เพียงปรับปรุงด้วยมุ่งหวังตั้งใจแล
แต่ให้แก้แก่รูปลักษณ์มิได้เลย
9 มกราคม 2549 12:10 น.
เพชรพรรณราย
อุทาหรณ์สอนไว้ในนิทาน
ให้คิดอ่านประสานเหตุด้วยเจตจิต
เมื่อพระจันทโครพจบชีวิต
ด้วยความผิดสนิทเชื้อหนึ่งเชื่อใจ
เมื่อมีดอยู่ในมือโจรโผนทะยาน
ให้วายปราณผ่านอาวุธสุดหลีกได้
จันทโครพพบจุดจบประสบภัย
เพราะเชื่อใจในสตรีถึงที่ตาย
จบนิทานด้วยความเศร้าเหงาใจนัก
ก็คนรักหักอกกันฝันสลาย
เพราะไว้เนื้อเชื่อใจในหญิงร้าย
จนสุดท้ายตายเพราะรักหักหลังตน
คล้ายชีวิตของฉันที่หวั่นไหว
ทนหมองไหม้ร่ำไห้ใจสับสน
เพราะคนรักมาลวงหลอกยอกใจจน
น้ำตาหล่นทนเหงาเศร้าชีวา
อุทาหรณ์สอนไว้ไม่เคยคิด
เพียงสะกิดคิดไม่ถึงจึงไร้ค่า
ท้ายที่สุดจุดจบประสบพา
ดั่งมายาค่านิทานเคยอ่านดู
เพียงนิทานวายปราณประสานสิ้น
จบชีวินสิ้นใจไร้อดสู
แต่ตัวฉันมันเจ็บปวดรวดร้าวอยู่
คงยังอยู่สู้เผชิญเดินเดียวดาย
ตายไปซะจะดีกว่ามีชีวิต
ทางลิขิตตายทั้งเป็นเห็นความหมาย
เจ็บปวดลึกกรีดใจไม่เคยคลาย
อยู่เหมือนตายวายชีวันมันสุดทน
29 ธันวาคม 2548 17:18 น.
เพชรพรรณราย
ฝากความนัยไปกับลมผสมผสาน
ฝากให้ผ่านปลายฟ้านภาสวย
สู่สายน้ำฉ่ำเย็นใสให้อำนวย
ถึงดินช่วยหลอมรวมไว้สู่ใจเธอ
เป็นถ้อยคำนำพรสุนทรหวาน
จากดวงมาลย์ประสานถึงตรึงเสมอ
พรปีใหม่ให้มีสุขใจพบเจอ
มิเพียงเพ้อเจอแต่สิ่งที่ดีงาม
วาระนี้จงสุขกายสบายใจ
ผองโพยภัยอย่าได้ใกล้ให้สุขี
จงดับสิ้นเหล่าศัตรูหมู่ไพรี
งานที่มีจงสำเร็จเสร็จสมจินต์
เพราะคือพรสุนทรผ่านธรรมชาติ
ด้วยใจมาตรหมายมุ่งปรุงแต่งสิ้น
จากสายลมห่มฟ้านาวาดิน
ให้ชีวินมีสุขทุกวันคืน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
หน้าส่วนตัว
1238
