16 กุมภาพันธ์ 2550 16:35 น.
เพชรพรรณราย
วาสนาหมาวัดน้อยแค่คอยเห่า
ได้แต่เฝ้าเห่าดอกฟ้าแก้วตาหวาน
มิเอื้อมอาจมาตรประสงค์แม่นงคราญ
ยากจะหาญโน้มดอกฟ้ามาเชยชม
ความรู้สึกลึกจากใจเก็บไว้อยู่
เพราะว่ารู้ไม่ควรคู่ดูขื่นขม
ได้เพียงมองฟ้องแววตาหมาวัดตรม
ห้วงอารมณ์ขมขื่นกลืนน้ำตา
ยุติธรรมคำไม่จริงสิ่งในโลก
หมาวัดโศกโชคซะตาพาต่อว่า
ความทัดเทียนเปี่ยมเสมอเพียงมายา
แค่วาจาค่าเพียงถ้อยแค่ร้อยเรียง
เป็นหมาวัดมันขัดสนจนทางออก
ต้องจนตรอกให้ชอกช้ำกำเนิดเบี่ยง
เกิดเป็นหมาค่าที่รู้ไม่คู่เคียง
ได้แต่เพียงเปล่งเสียงแค้นแสนน้อยใจ
ดอกฟ้าเจ้าเฝ้าอยากสอยด้อยแรงนัก
มีแค่รักต้องหักห้ามความหวั่นไหว
ปล่อยเขาชมระทมร้องหมองอาลัย
เพราะว่าไร้ในวาสนา..... แค่หมาวัด
11 กุมภาพันธ์ 2550 14:54 น.
เพชรพรรณราย
หนาวหัวใจไหวหวั่นเหงาแสนเศร้าหนอ
ใจที่รอก็ท้อถอยน้อยความหวัง
ความเหน็ดหนาวคราวเปลี่ยวเปล่าเพียงลำพัง
ทุกคราวครั้งชั่งร้าวรวดแสนปวดใจ
กายที่หนาวคราวเหมันต์เพียงผ้าห่ม
ใจระทมห่มห่อรักปกปักษ์ได้
เพียงแต่ฉันวันนี้ไม่มีใคร
จึงหวั่นไหวใจหนาวคราวเดียวดาย
กอดกายเปลี่ยวเหลียวหาใครให้ความรัก
ท้อใจนักยากหักห้ามยามห่างหาย
รักทั้งหวังครั้งลมหนาวร้าวใจกาย
หนาวใจกายมิวายว่างห่างน้ำตา
ลมหนาวพัดสะพัดพลิ้วผ่านผิวกร้าน
กายสะท้านหนาวสะบั้นพลันห่มผ้า
ลมหนาวใจไม่บรรเทาเหงาชีวา
แสนอ่อนล้าหารักห่มกลับตรมตรอม
หนาวใจจริงยิ่งหารักยากนักเล่า
ทุกคืนเหงาเฝ้าโหยหามาถนอม
รักเจ้าไกลใจสมหวังครั้งเปล่าปลอม
เพียงแต่ย้อมกล่อมใจหนาวคราวปวดใจ
8 กุมภาพันธ์ 2550 10:52 น.
เพชรพรรณราย
สุดสายตาฟ้าสีครามยามผิดหวัง
สุดลึกหยั่งดั่งนาวาพาหวั่นไหว
สูงสุดเขาลำเนาก้าวคราวร้าวใจ
ผ่านมาไกลใจหมองเศร้าเฝ้าคิดครวญ
หลังเป็นแผลยากแก้ไขได้ดังเก่า
ข้างกายเหงาเปล่าเปลี่ยวนักรักยากหวน
มองข้างหน้าว่ามืดมนทนรัญจวน
ใจเรรวนด่วนจะสิ้นดิ้นดับตาย
ยามสับสนยากพ้นความหม่นเศร้า
จำเก็บเอาความเหงาท้อต่อจุดหมาย
หนึ่งชีวิตลิขิตอยู่เพียงร่างกาย
เมื่อจุดหมายที่ปลายฝันมันเปลี่ยนแปร
คงเป็นกรรมนำชะตาพาให้หม่น
ลิขิตผลให้ทนเศร้าสู่เราแน่
ความเจ็บปวดรวดร้าวใจร้างใครแล
ให้ท้อแท้แพ้ทุกสิ่งทิ้งตัวตน
โลกหมุนไปอย่างไรไม่ขอรู้
ฉันขออยู่คู่ความเศร้าเฝ้าหมองหม่น
เมื่อชะตาฟ้ากำหนดกฏของคน
จึงยอมทนกลชะตาฟ้ากฏเกณฑ์
28 มกราคม 2550 11:37 น.
เพชรพรรณราย
หากความรักสลักไว้ในหนึ่งเหรียญ
จะหวั่นเพียรแสวงหามาเติมฝัน
เก็บสะสมบ่มเพิ่มเติมทุกวัน
เก็บเหรียญนั้นหมั่นรักษาค่าหัวใจ
กระปุกใจให้หยอดเหรียญเพียรความรัก
ว่าแน่นหนักปักใจมั่นไม่หวั่นไหว
เอาเหรียญรักพิทักษ์ป้องสองฤทัย
เติมลงในใจกระปุกทุกวันคืน
ฝากรักน้อยค่อยค่อยเสริมให้เติมต่อ
ค่อยทักทอไม่ท้อถอยอย่าพลอยฝืน
เรียนรู้รักค่อยเป็นไปในจุดยืน
ค่อยหยิบยื่นกลืนรักแท้แก่ใจเรา
เติมรักกันวันละน้อยค่อยหยอดเหรียญ
ด้วยหมั่นเพียรค่อยเรียนรู้สู้ความเหงา
หยอดกระปุกทุกวันขยันเอา
สองใจเราเฝ้าฝันหาคงมาเคียง
21 มกราคม 2550 12:43 น.
เพชรพรรณราย
เพลงคนเมายกเหล้าดื่มเพื่อลืมเจ็บ
ร้องเพลงเหน็บความเจ็บใจให้ห่างหาย
กอดขวดเหล้าเฝ้าถือไมค์ใจกลับกลาย
ด้วยใจหมายให้หายเศร้าเฝ้าร้องไป
เสียงสั่นเครือเมื่อน้ำตานั้นมาเสริม
คล้ายมาเติมเพิ่มอารมณ์ตรมหวั่นไหว
โซเซเดินเกินบังคับปรับหัวใจ
ร้องเพลงไปร่ำไห้เคล้าเฝ้าท้อทน
ผิดทำนองเนื้อร้องบ้างต่างสูงต่ำ
ร้องเพลงช้ำทำเสียงดังฟังสับสน
เสียงเพี้ยนผิดติดทำนองร้องชอบกล
คนฟังบ่นทนไม่ไหวไม่เพราะเลย
เพลงขี้เมาต้องเข้าใจอย่าได้โกรธ
อย่าถือโทษพิโรธเคืองเพียงอยากเผย
ความเจ็บปวดร้าวรวดนี้ที่เปรียบเปรย
ขอเพียงเอ่ยเผยความช้ำระกำตรม
ขอสักวันท่านทั้งหลายทั้งชายหญิง
เข้าใจสิ่งความจริงนี้ที่ขื่นขม
ขอสักครั้งตั้งใจให้อารมณ์
ที่ระทมขมบรรเทาให้เบาบาง
แล้วพรุ่งนี้จะลี้หลบจบปัญหา
จะไม่มาให้เห็นหน้าพาไกลห่าง
ปล่อยวันนี้ที่เป็นไปใจปล่อยวาง
ลืมรักร้างอย่างขี้เมาเฝ้าครวญเพลง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
หน้าส่วนตัว
2898
