7 พฤษภาคม 2547 23:58 น.

ฝากจันทร์..

ค่ำคืนเหงาเศร้าใจได้คืนหวน
คิดคร่ำครวญรัญจวญใจใฝ่ฝันหา
ห่วงแสนห่วงดวงใจถถึงตรึงอุรา
คิดถึงหน้าอยู่ไม่หายคลายจากใจ

วอนจัทร์เจ้าเฝ้าฝากคำย้ำคิดถึง
บอกให้ซึ้งถึงรักจริงกว่าสิ่งไหน
ฝากคำรักปักษ์ไว้ไม่ร้างไกล
ฝากหัวใจให้ทั้งทรวงดวงใจเรา

บอกสัญญาตรามั่นไม่ผันแปร
จะรักษาแม้ตัวตายวายเป้นเถ้า
ขอรักเดียวไม่เลี้ยวลดปดใจเจ้า
ทุกความเหงาเฝ้าคึดถึงอยู่มิคลาย

ฝากเจ้าเจ้าดูแลนางอย่างห่างไกล
ป้องกันภัยอย่าให้ไกล้ได้ดั่งหมาย
เฝ้ารักษาอย่าให้หมองต้องวายวาย
จนกว่าฉันจะกรายกลับรับขวัญนาง

1108

love

comment

7 พฤษภาคม 2547 23:12 น.

โลกใช้ตามอง..ใจใช้ใจมอง..

เพชรพรรณราย

โลกนี้มีสามร้อยหกสิบองศา
จะใช้ตามองรอบไปให้ได้เห็น
ทุกสิ่งสรรที่หันมองจ้องที่เป็น
สิ่งซ่องเร้นที่เป็นไปในมุมมอง
สิ่งรอบข้างต่างกันไปในรูปร่าง
ทุกสอ่งอย่างต่างรูปทรงเราจับต้อง
ดีหรือไม่ใจเห็นได้ให้ตริตรอง
ทุกสิ่งของต้องสัมผัสวัดดวงตา
แต่ว่าโลกแห่งใจใครมองเห็น
มันซ่อนเร้นความคิดจิตปรารถนา
เราจะมองอย่างไรเมื่อไรตา
ให้เห็นว่าดีหรือชั่วในหัวใจ
หากมองโลกเหมือนมองใจไม่รู้แน่
เห็นเพียงแต่ภายนอกบอกไม่ได้
จะมองใจใช้ใจมองตรองข้างใน
มองแล้วคิดพินิจไว้ในปัญญา
ถูกหรือผิดอย่างไรจะได้เห็น
ดั่งที่เป็นเช่นดั่งมองตรองปัญหา
เพราะมองใจต้องใช้ไปในเวลา
จึงจะรู้ว่าความจริงสิ่งข้างใน

2746

love

comment

7 พฤษภาคม 2547 22:12 น.

กำลังใจ..จากใครสักคน..

เพชรพรรณราย

เหงาสุดเหงาเศร้าสุดทนจนแทบสิ้น
เปลี่ยวชีวินผินบนทางที่สร้างสาน
อยู่เพียงหนึ่งไร้ซึ่งเพื่อนเตือนดวงมาลย์
ผ่านห้วงกาลสานชะตาหาฝันเรา

อยากมีใครสักคนหนี่งพึ่งความคิด
มาช่วยคิดนำชีวิตที่หมองเศร้า
สู่ความสุขปลุกความหวังตั้งลำเนา
คอยบรรเทาความเศร้าสร้อยความน้อยใจ

อยู่ผู้เดี่ยวเปลี่ยวเปล่าเล่าแสนท้อ
สิ่งที่รอต่อความฝันมันหมองไหม้
ทำอย่างไรไปแห่งใดอยู่อย่างไร
มันช่างไร้หนทางต่อก่อทางเดิน

กำลังใจไม่มีแล้วมันแคล้วจาก
ฝันมันพรากจากไปไกลห่างเหิน
ไม่มีทางสร้างฝันใหม่ให้เผชิญ
ทุกคนเมินเหินห่างไปไม่ใยดี

จมกับความผิดผลาดอนาถนัก
อยู่ในปลักแห่งท้อถอยน้อยใจนี่
ไม่อาจลุกปลุกกำลังดั่งเคยดี
รอวันที่ใครช่วยฉุดยุดขึ้นมา

ในวันนี้ชีวีนี้มีแต่ท้อ
เฝ้าตัดพ้อต่อเส้นทางไม่สร่างสา
เมื่อชีวิตผิดซ้ำซ้ำย้ำอุรา
รอเวลากายาสิ้นสู่แผ่นดิน

1860

love

comment

27 เมษายน 2547 15:28 น.

หมาเศร้า

เพชรพรรณราย

เรามันก็แค่หมาตัวหนึ่งซึ่งต้อยค่า
ไร้ราคาค่าไม่มีศรีมันหมอง
ใครจะสนคนอย่างเราเล่าเพื่อนพ้อง
สุดท้ายต้องนองน้ำตาอุราตรม
           ทำใจเถอะเพื่อนยากเรามันต่าง
บุณเราสร้างมาน้อยด้อยสั่งสม
เธอดอกฟ้าเราแค่หมาไม่น่าชม
จะไปสมขมขำนั้นได้อย่างไร
             เรามานั่งซดเหล้าให้เมามาย
จะได้หายความทุกข์นี้ที่ใจได้
เจ็บครั้งนี้ชี้บทเรียนเตือนหัวใจ
ว่าอย่าใคร่ใฝ่ดอกฟ้าราคาแพง
........................................................................................................................
ชื่อเพลง/Title : หมาเศร้า
อัลบัม/Album : 
ศิลปิน/Artist : แก้ว ลายทอง



--------------------------------------------------------------------------------
เนื้อร้อง 

ตั้งวงรินกินเหล้า ถ้าไม่เมาไม่เลิก
ไม่เช็คบิลล์ไม่ไล่ก็ไม่ไปจากร้าน
ทั้งฟูมฟายพูดพล่าม ดูก็น่ารำคาญ
แต่ใครจะรู้บ้างเพื่อนฉัน..มันอกหัก

มันบอกว่าดอกฟ้านั้นทำให้หมาวัดเจ็บ
เก็บเอาไว้ไม่ไหว กูเลยต้องบอกมึง
เรื่องไหนขัดใจหล่อนก็เป็นงอนตะบึง
มันบ่นเพ้อรำพึง..เหมือนคนใกล้บ้า

โอ้ว่าแม่ดอกฟ้า.มาดูสิสิ่งที่เธอทำ
เธอทำให้หมาวัด..มันเพี้ยนจัดจริงๆ
เออว่ะแม่ดอกฟ้า หมาวัดถูกทอดทิ้ง
ทั้งที่ทำทุกสิ่ง..ทุ่มเทถึงที่สุด

บ๋อยมายกเก้าอี้ กระแทกโต๊ะดังเปรี้ยง
เสียงแว่วอยู่ใกล้ๆว่าคนเราเมาหมา
มันก็ยังยกซด..ไม่สนใจโซดา
กินเหล้าแกล้มน้ำตา..ไอ้หมาวัด

มันบอกว่ามันซื่อ แต่ไม่ได้แปลว่าเชื่อง
เรื่องของเรื่องก็คือมันไม่ใช่หมาพรรค์นั้น
ให้เดินตามต้อยๆ..คอยเอาใจทุกงาน
รู้สึกขัดกับสันดาน..เพราะมันรักอิสระ

(*)

ตั้งวงรินกินเหล้าเมาแล้วก็ไม่เลิก
เจ้าของร้านมาไล่ยังไม่อยากไปจากร้าน
หัวใจมันเสียจริตจิตเสียศูนย์แหลกราน
เพื่อนฝูงปวดกบาล..เพราะสงสารหมาวัด
.................................................................................................................... 
 เรามันแค่หมาวัด ดอกฟ้าที่ไหนเขาจะมาสนใจ ทำใจเถอะเพื่อนยาก..

2627

love

comment

27 เมษายน 2547 15:00 น.