4 พฤษภาคม 2548 13:30 น.
เพชรพรรณราย
จากความฝันวันวานที่ฉันสู้
ลิขิตอยู่บนทางสร้างความหวัง
ด้วยกำหนดกฏเกณฑ์เป็นกำลัง
ก่อใจตั้งฝังใจสู้อยู่ไม่คลาย
โชคชะตาเกิดมาพาน้อยนิด
เพียรลิขิตขีดใหม่ตั้งใจหมาย
จะกี่วันผันไปไม่เคยคลาย
เพื่อจุดหมายถึงตายมิวายวาง
แต่ชะตาฟ้ากำหนดกฏห้ามฝืน
ยากจะยืนฝืนเดินเผชิญสร้าง
ถึงจะสู้อยู่อย่างไรในเส้นทาง
กลับยิ่งห่างทางแห่งฝันอันตั้งใจ
ในตอนนี้ฉันเหนื่อยใจให้ท้อแท้
ไม่แยแสจะแก้ไขให้คืนใหม่
ผลลัพธ์นี้กี่ทีแล้วที่แก้ไป
ก็คงไม่ไม่เปลี่ยนค่าราคาเดิม
ขอยืนอยู่กับที่จะดีกว่า
เสียน้ำตาเท่านี้ดีกว่าเพิ่ม
ใจดวงนี้ไม่มีที่ให้เจ็บเติม
ไม่อยากเริ่มเพิ่มรอยแผลแก่ฤดี
แค่นี้ฉันก็แทบตายวายปราณชีพ
สิ้นประทีปจะส่องทางย่างถิ่นที่
หยุดความฝันฉันเฝ้าฝืนฟื้นชีวี
จบตรงนี้ไม่มีฝืนโชคชะตา
4 พฤษภาคม 2548 13:26 น.
เพชรพรรณราย
ท้องฟ้าเอ๋ยเคยได้ยินเรื่องนี้ไหม
เรื่องหัวใจใฝ่ฝันอันมุ่งหมาย
เป็นความหวังตั้งฤทัยไม่เสื่อมคลาย
แต่สุดท้ายต้องพ่ายแพ้แก่ชะตา
ฉันจะเล่าลำเนาเหตุด้วยเจตจิต
ไม่เบือนบิดผิดการณ์ใดให้เสื่อมค่า
กับความจริงสิ่งที่เกิดกำเนิดมา
เพื่อให้ฟ้าแบ่งเบายามเหงาใจ
เป็นเรื่องราวกล่าวไปในอดีต
ที่ยังกรีดดวงใจนี้ที่หมองไหม้
สิ่งต่างต่างไม่เคยลบจบความไป
ยังอยู่ในใจของฉันทุกเวลา
เจ้าเข้าใจในชะตาไหมเล่าเจ้า
เหมือนดังเราเฝ้าฝันใฝ่ใจปรารถนา
เฝ้าเพียรสร้างร่างกำหนดกฏชีวา
หวังไว้ว่าพาสุขสมอารมณ์ปอง
แต่แล้วกรรมนำอะไรใยจึงพราก
ฝันได้จากยากฝืนกล้ำกลืนหมอง
ให้ฉันทุกข์เจ็บช้ำน้ำตานอง
นำให้ต้องร้องร่ำไห้ใจอาดูร
ทุกความเจ็บทิ่มแทงใจไม่ห่างหาย
เหมือนดวงใจจะสลายมลายสูญ
ความท้อแท้เปล่าเปลี่ยวเหงาเข้าเกื้อกูล
ยิ่งเพิ่มพูนความอ่อนล้ากายาตรม
ฉันต้องอยู่กับความจริงสิ่งที่เจ็บ
ฉันต้องเก็บความเจ็บช้ำจำขื่นขม
กับอดีตกรีดหัวใจให้ระบม
ฉันต้องจมกับวันวานที่ผ่านไป
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ผันผ่าน
ถึงจะนานกาลหมุนเปลี่ยวเวียนถึงไหน
ความเจ็บปวดรวดร้าวนี้ไม่หนีไกล
ทิ้งรอยไว้ไม่เคยหายวายสักที
ฟ้าจะรู้หรือไม่..ใช่สำคัญ
เพียงแค่ฉันนั้นระบายถ่ายท้อนี่
แค่ให้ใจได้คลายทุกข์ที่เรามี
ผ่อนทุกข์นี้ที่เก็บไว้ในใจตน
เพื่อให้เป็นกำลังตั้งใจใหม่
สู้ต่อไปในชีวิตที่สับสน
เพื่อกำหนดกฏทางใหม่ในกมล
จำต้องคลายทุกข์ทนใจให้เบาบาง
14 มีนาคม 2548 20:56 น.
เพชรพรรณราย
เรามิได้เกิดมาด้วยรวยทรัพย์สิน
หากแต่เกิดบนดินถิ่นขัดสน
เมื่อชีวิตลิขิตไว้ให้ดิ้นรน
จำต้องทนค้นหาทางสร้างชีวา
เพียงสองมือสองเท้าที่ก้าวย่าง
สู้บนทางที่ยากแค้นขาดแคลนค่า
เฝ้าอดทนดิ้นรนสู้ทุกเวลา
งานหนักหนาสักเพียงใดไม่ท้อใจ
หากปล่อยให้ไปตามฟ้ากำหนด
ก็คงเหมือนกฎเกณฑ์นี้ที่ฟ้าให้
ถึงวันนี้มีพรุ่งนี้ที่ก้าวไป
ทำอย่างไรวิธีใดให้สมปอง
เริ่มทำก่อนตอนนี้ไม่มีสาย
กำหนดหมายรายร่างไว้ไม่เป็นสอง
แล้วเริ่มเดินเผชิญไปในทำนอง
นับหนึ่งต้องมีสองสามไปตามทาง
เพียงอย่าท้อต่อรอยร้าวก้าวลิขิต
สู้ชีวิตอุทิศกายตามหมายสร้าง
ล้มพันครั้งตั้งตัวใหม่อย่าได้วาง
สักวันคงก้าวย่างถึงซึ่งปลายทาง
14 มีนาคม 2548 20:52 น.
เพชรพรรณราย
หลอมดวงใจสองเราให้เป็นหนึ่ง
ด้วยลึกซึ้งแห่งความรักสมัครหมาย
สมัครมั่นในหัวใจไม่เสื่อมคลาย
ชีพสลายไม่วายร้างห่างสัญญา
เพราะสองใจสื่อถึงกันไม่หวั่นไหว
จะไกลใกล้เพียงไหนใฝ่ฝันหา
ด้วยรักจริงกว่าสิ่งใดในชีวา
รักจนกว่าโลกาหายมลายไป
จักขออยู่คู่กันจวบโลกสิ้น
ทุกแผ่นดินถิ่นสถานย่านอาศัย
ขอผูกพันธ์มั่นรักแท้แม้ภพใด
ผูกฤทัยไม่ให้ห่างร้างสัมพันธ์
เป็นสัตย์มั่นสัญญาค่าความรัก
ขอสลักปักษ์ดวงใจไว้แม่นมั่น
ขอร่วมเรียงเคียงคู่อยู่ด้วยกัน
ชั่วนิรันดร์วันโลกสิ้นชีวาวาย
1 มกราคม 2548 17:48 น.
เพชรพรรณราย
เฝ้าคิดถึงรำพึงหาเวลาเหงา
ทุกเศร้าเข้าใจยามไกลห่าง
เธอกับฉันนั้นอยู่คนละทาง
แสนอ้างว้างว่างเปล่าเหงาทุกวัน
อยากให้เธอมาเคียงคู่อยู่ใกล้ใกล้
แต่ทำได้แค่เพียงเจอเธอในฝัน
แม้เพียงรักปักใจคู่อยู่เคียงกัน
เธอกับฉันนั้นไกลห่างต่างทางเดิน
ยามใจท้อต่อชิวิตลิขิตไว้
ก่อนนั้นได้เธอปลอบใจไม่ห่างเหิน
แต่ตอนนี้ไม่มีเธอร่วมเผชิญ
มันทุกข์เกินจะเดินไปในเส้นทาง
อยากจะบอกออกไปให้เธอรู้
เธอคือผู้สำคัญยิ่งสิ่งต่างต่าง
ขาดเธอไปใจฉันมันอับปาง
อยากให้เธอเคียงข้างทุกทางไกล
หน้าส่วนตัว
933
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
