12 พฤศจิกายน 2548 19:43 น.
เพชรพรรณราย
ลมหนาวมาพาเหงาแสนเศร้าหมอง
หนาวนวลน้องครองคู่ดูอ่อนไหว
อยู่คนเดี่ยวเปลี่ยวเปล่าเหงาหัวใจ
ทนหมองไหม้เฝ้าใฝ่วันนับวันรอ
ฝนเริ่มซากล้าเติบใหญ่ในท้องทุ่ง
กลิ่นโคลนฟุ้งสาบควายยังกรายก่อ
เหลือรวงข้าวราวแพรทองคล้องถักทอ
น้ำแห้งบ่อพอไหลให้หมู่ปลา
นั่งผิงไฟให้หายหนาวคราวลมหวน
เฝ้าคร่ำครวญรัญจวนใจใฝ่ฝันหา
อุ่นเพียงกายใจชายหนาวร้าวอุรา
มันหนาวกว่าลมลิ่วผ่านผิวกาย
ร้าวใจนักสุดหักห้ามน้ำตาร่ำ
วันเก่าย้ำจำตรึงคะนึงหมาย
เคยคลอเคลียเคล้าคู่อยู่ไม่วาย
บัดนี้หายวายจากเจ้าพรากไกล
ทุ่งรวงท้องคล้องมือถือสัมผัส
สอนตวัดจัดเคียวเกี่ยวข้าวไว้
ร่วมผิงไฟให้อุ่นทั้งกายใจ
สลักรักปักษ์ฤทัยในสัญญา
สองเราจากพรากกันในวันหนึ่ง
เหลือเพียงซึ่งหนึ่งคำพร่ำเพรียกหา
สัญญารักสลักใจไม่ร้างรา
เพียงพบหน้าพาในฝันหวั่นชีวี
สองหนาวแล้วแก้วตาไม่มาพบ
หรือเจ้าจบลบสัญญาค่าวิถี
ลืมทุ่งนาป่าเขาลำเนานี้
ทิ้งให้พี่นี้คอยกลอยแก้วตา
11 พฤศจิกายน 2548 14:28 น.
เพชรพรรณราย
มีบาดแผลแก่ใจนี้ที่มากมาย
แผลแห่งความมุ่งหมายชายได้ฝัน
แผลที่ยากหากจะลบจบความกัน
แผลที่มันกร่อนใจไม่ร้างรา
แต่ละแผลแต่ละรอยที่น้อยใหญ่
แผลแห่งใดใจจำเมื่อย้ำหา
ประสบการณ์ผ่านชีวิตลิขิตมา
ล้วนชักพามาให้ถึงซึ่งที่เป็น
ความเจ็บปวดรวดร้าวคราวที่ผ่าน
จากวันวานประสานอยู่ให้รู้เห็น
ความเปลี่ยนแปลงแฝงไว้ให้ลำเค็ญ
ยิ่งซ่อนเร้นยิ่งเน้นหนักยากหักใจ
จะเยียวยารักษาใจเมื่อได้เห็น
เหมือนจะคอยเน้นย้ำเมื่อจำได้
ความท้อทนสับสนมืดมนฤทัย
ความหมองไหม้ในวันก่อนให้อ่อนแอ
กี่ร้อยแผลกี่เรื่องหลังที่ฝังจิต
กี่ความคิดผิดพลาดไปให้ท้อแท้
กี่ความฝันที่พ่ายพังครั้งเปลี่ยนแปร
เป็นบาดแผลแต่อดีตเฝ้ากรีดใจ
ต่อแต่นี้จะมีอีกกี่ร้อยแผล
สุดแล้วแต่เส้นทางที่วางไว้
เอาแผลเก่าเข้าประครองร่วมแก้ไข
คงเดินไปอย่างไร้รอยสิ้นแผลเป็น
11 พฤศจิกายน 2548 11:57 น.
เพชรพรรณราย
อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒
สัญญาค่าเพียงถ้อย..........จิตพิศคอยพะว้าพะวง
กลัวนางจะร้างลง.............หักรักสิ้นถวิลคิดหา
ผูกใจจิตคะนึง................ .มิละถึงติดตรึงอุรา
กลัวนางละสัญญา....... .....บ รักพี่ฤดีระทม
ให้น้องคิดรักษา..............ณ สัญญา รักแท้ บ ตรม
อย่าให้พี่ขื่นขม................ทุกข์ระทมระบมรักพัง
รักแท้สัตย์คำจริง............สุดแน่นิ่ง บ ทิ้งมุ่งหวัง
มั่นคงฝากใจฝัง..............ประดุจหนึ่งไม่ห่างพรากกัน
เพียงใจมั่นเราสอง.........ร่วมประคองมิร้างสุขสันต์
สองใจผูกสัมพันธ์............รักนิรันดร์ตราบฟ้าคู่ดิน
29 ตุลาคม 2548 19:32 น.
เพชรพรรณราย
น้ำหยดลงหินทุกวันมันยังกร่อน
ทะเลทรายแสนร้อนคนข้ามได้
เขาเสียดฟ้าค้นหาทางก้าวย่างไป
สาอะไรกับหัวใจใครสักคน
คำสัญญาค่าแรกรักสลักมั่น
ย่อมมีวันผันไปใจสับสน
หลายสิ่งสรรมันเข้ามาพาใจจน
เป็นเหตุผลคนเปลี่ยนคำนำสัญญา
รักนิรันดร์มันไม่มีอยู่ในโลก
วิปโยคบ้างโศกเศร้าเหงาหนักหนา
แรกของรักสลักไว้ไม่ร้างรา
ผ่านเวลาค่าถดถอยจนด้อยไป
เพราะทุกสิ่งไม่จีรังยั่งยืนนาน
รักหรือฝันวันผ่านกาลแฝงไว้
ความเปลี่ยนแปรแก่ทุกสิ่งแม้มั่นใจ
ความอ่อนไหวเกิดขึ้นได้ทุกเวลา
เพียงเรานี้มีศรัทธาเป็นค่าตั้ง
ด้วยพลังพยายามตามค้นหา
เก็บความรักค่อยถักทอต่ออุรา
อย่าได้ล้าพาให้มั่นไม่หวั่นใจ
29 ตุลาคม 2548 08:37 น.
เพชรพรรณราย
จากกำเนิดเกิดมาค่าความหวัง
นำมาตั้งเป็นค่าปรารถนา
มากำหนดเป็นกฎร่างสร้างชีวา
เพื่อค้นหาพาฝันอันตั้งใจ
เป็นเหมือนดังสมการเพื่อสานส่ง
นำประสงค์ดำรงความตามฝันใฝ่
เหตุและผลเพื่อค้นคว้าหาความนัย
กำหนดไว้ในชีวิตลิขิตเดิน
จากวันวานที่ผ่านผันฉันได้สร้าง
คือเส้นทางวางสมการเมื่อนานเนิ่น
ค่อยค่อยแก้แปรค่าพาเผชิญ
บ้างห่างเหินเผชิญสร้างทางวกวน
สมการเมื่อยังเยาว์โจทย์เราตั้ง
มีความหวังเป็นตัวแปรแก่เหตุผล
ปัจจุบันวันนี้คือเกณฑ์กล
อนาคตให้ค้นเป็นผลตาม
แม้วันนี้ที่แก้เมื่อแพ้พ่าย
โจทย์ไม่หายวายเปลี่ยนไปในคำถาม
ค่าเท่ากับปรับไว้ในโมงยาม
ค้นข้อความตามผลลัพธ์นับเวลา
สมการผ่านชีวิตลิขิตแก้
ค่อยค่อยแปรแก้ไขในปัญหา
คงจะมีสักวันผันเข้ามา
เท่ากับค่าที่พาตั้งเมื่อยังเยาว์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
หน้าส่วนตัว
908
