11 มิถุนายน 2550 21:03 น.
เพชรนิรนาม
โถชีวิตสุดเศร้าระกำแสน
ต้องมานั่งให้คนเขาดูแคลน
แสนเจ็บแค้นเหลือจะทนกังวลใจ
อันตัวเราจนยากแสนสาหัส
เพื่อนคอยขัดงานของเราเศร้าเหลือหลาย
ชีวิตเราหากจะยากไปจนตาย
ขอสุดท้าย พอมีกินสิ้นชีวาลัย
จะขอให้เพื่อนเลวทรามตกงานครัน
จะมีใครบ้างหนอเป็นที่พึ่ง
ที่ช่วยดึงออกจากป่าน่าพิศวง
ชีวิตนี้ถ้าออกจากป่าได้เราก็คง
จะดำเนิน ชีวิต ตามพ่อไป
คือมีความพอเพียงอยู่เป็นนิจ
ปรุกกระแสจิตเตือนตนอย่าหลงไหล
นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
เราขอใช้ชีวิตแต่พอเพียง
8 มิถุนายน 2550 20:52 น.
เพชรนิรนาม
ภาคใต้ลำเลิศ
ถิ่นระเบิดมากมี
ประเพณีเผาโรงเรียน
แวะเวียนปล้นปืนทหาร
สนุกสนานในการยิงครู
เชิดชูมาเล..
อย่าคิดมาก ยิ้มเข้าไว้ Okๆๆ
หน้าส่วนตัว
2790
