17 มิถุนายน 2548 15:02 น.
เพกาซัส
ฉัน.คิดว่า......
รักแล้วไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
แม้ห่างไกล...เพียงใด...ยังรัก
ถึงมีใครผ่านมา...ยังคงมั่น
เขา.คิดว่า.....
รักคือรัก รักแค่วันนี้
เธอเหนื่อย..อ่อนล้า..กับระยะทาง ของใจ
เธออ่อนไหว ทุกครั้งที่มีใครผ่านมา
รักที่ฉันมีให้เธอดูไร้ค่า
ยิ่งรักมากยิ่งเจ็บปวด
มันเหน็บหนาว เปล่าเปลี่ยว เดี่ยวดาย
นี่เหรอ ... ที่ใคร.ใคร เขาบอกว่า
ที่ใดมีรัก ที่นั้นมีทุกข์
ฉันจึงตัดใจ... ปล่อยวาง
ไม่คิดว่าเธอ คือ คนของฉัน
ไม่ยึดติด รักมั่น เพียงเธอ
ฉันไม่เหลือใครเลย...
แต่แปลกนะ....
หัวใจฉันกลับ..ว่างเปล่า
ไม่มี....เธอ ไม่มี..ใคร
ไม่มี...รัก ไม่มี...ทุกข์
นี่หรือที่เรียกว่า .. ความสุข
เมื่อก่อนฉันคงหลงรักเธอ
ฉันจึงทุกข์ระทมได้ขนาดนั้น
ต่อไปนี้ฉันจะรักตัวเอง
และจะมีความรักที่ไม่หลง
รักให้เป็นและไม่ทุกข์..เพราะ...รัก...อีกต่อไป
6 มิถุนายน 2548 14:18 น.
เพกาซัส
สายลม...รำเพยพัด
พาความรักมาทักทาย
สายแดด...ในยามสาย
เหมือนลางร้าย...บอกเป็นลาง
พบรักเมื่อยาม...สาย
จึงสายไปเสียทุกอย่าง
คงได้...แค่อำพราง
ให้รักค้างอยู่กลางใจ
หากพบกันเช้ากว่านี้
รักที่มี...คง ไม่สาย
เขาคงไม่มี...ใคร...
เป็นคู่ใจ....อย่าง สายนี้
3 มิถุนายน 2548 10:57 น.
เพกาซัส
หากบอกไปเธอคงเศร้า
เธอคงเหงาถ้าขาดฉัน
เลยไม่บอกอย่ารับรู้เลยละกัน
ปล่อยให้ฉันเดินจากไป
อย่าให้บอกเลยคนดี
ฉันไม่อยากเป็นคนที่ทำร้าย
หากฉันพูดตัดเยื่อใย
หัวใจคงสลายพร้อมกับเธอ
ไม่ใช่..ว่า..ไม่รัก
เป็นคำที่มักพูดติดปาก
เวลาจะตีจากของเธอ
แต่..มันไม่ใช่ความจริงจากใจ .. ที่อยากได้ยิน
บอกมาเลยเถอะ..ถ้า ไม่รัก
มันง่ายกับการจาก .. และตัดใจ
ถึงจะเหงาเศร้าเพียงไร
ดีกว่าอยู่กับใครที่ไม่รักเรา
ถึงจะเจ็บก็ใจฉัน
เธอคงไม่มาเจ็บด้วยกัน..หรอกตอนนี้
พูดมาเถอะนะ..คนดี
ฉันคนนี้พร้อมจะฟัง
***ความรู้สึกในอดีตเหมือนกัน**
1 มิถุนายน 2548 13:54 น.
เพกาซัส
แค่ผ่านมา...ส่งยิ้มที่พริ้มพราย
แค่ผ่านมา...ทักทายให้หายเหงา
แค่ผ่านมา...อ่านกลอนสอนจิตเรา
แค่ผ่านมา...ยามเศร้าพราวน้ำตา
ได้ผ่านมาบ่อยบ่อยก็ร้อยรักษ์
อยากสมัครเป็นเพื่อนพ้องและน้องพี่
โอ้หนอเราจะทำอย่างไรดี
คนไม่มีฝีมือ..นักเลงกลอน
ครั้นลองขีดเขียนไปได้เท่านี้
วานเพื่อนพ้องน้องพี่ช่วยสั่งสอน
อีกไม่นานคงได้เป็น..นักเลงกลอน
ชื่อกระฉ่อนอยู่ใน ThaiPoem
1 มิถุนายน 2548 13:45 น.
เพกาซัส
คนผ่านทาง...ผ่านมาบ้านกลอนไทย
คนผ่านทาง...พิศมัยกลอนไทยนั้น
คนผ่านทาง...จึงคิด Login ผลัน
กลายเป็นฉัน...เพกาซัส..ในวันนี้