รักใสใส ของยายตัวแสบ

เป็นเพียงฝัน

รักใสใส ของยายตัวแสบ
                            ตอนเปิดเทอม มอเตอร์ไซค์ และไอ้ตัวซวย
   โอ้วเย! ในที่สุดก็ถึงวันเปิดเรียนซะที >0< ฉันงี้แทบจะนั่งนับถอยหลังเป็นวินาทีเพื่อให้ถึงวันเปิดเทอมเลยนะ ก็ไม่รู้ว่าฉันจะเห่อไปทำไม ทั้งๆที่ฉันก็ยังอยู่โรงเรียนเดิมที่เคยเรียนตอนมต้นนั่นแหละ แต่คงเป็นเพราะว่าช่วงปิดเทอมฉันได้ไปประเทศอังกฤษมั้ง เลยยิ่งคิดถึงเพื่อนซี้สุดแสบอย่างยายโบว์ วงเล็บไว้นิดหนึ่งว่าไปเพราะสอบชิงทุนได้นะถึงได้ไป
   ฉันกำลังสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งอย่างพินิจพิจารณา จ้องเงาที่สะท้อนในกระจกอย่างเอาเป็นเอาตาย เด็กผู้หญิงผิวขาว ดวงตากลมโตสีน้ำตาล ผมสีดำสนิทที่ยาวถึงกลางหลังถูกถักเป็นเปียสองข้างเรียบร้อย หน้าตาที่เหมือนฉันอย่างกับแกะกำลังจ้องตอบฉัน -_-
   เครื่องแบบม.ปลายนี่ก็ไม่ต่างจากของม.ต้นเท่าไหร่ เสื้อนักเรียนแขนยาวปักรหัสประจำตัวนักเรียนด้วยไหมสีแดง กระโปรงยาวคลุมเข่าสีน้ำเงินเข้ม ผูกเนกไทสีเดียวกัน รัดเข็มขัดหนัง จะต่างจากของม.ต้นแค่สีของไหมที่ปักรหัสประจำตัวนักเรียนแค่นั้นเอง เพราะของม.ต้นใช้สีน้ำเงิน
   "เฮ้อ!" ฉันมองกระจกพลางถอนหายใจออกมาดังๆ
จะว่าไป ฉันเองก็ออกจะสวยใสไร้ที่ติ ขนาดอั้ม พัชราภายังชิดซ้าย พอลล่าชิดขวาตกขอบไปเลย -_-;;; (แหะๆขอชมตัวเองหน่อยเหอะ) แต่ทำม้าย~ทำมาย~ฉันถึงยังไม่มีแฟนกะชาวบ้านเค๊าซะที น่าแปลกใจจริงๆ
   เสื้อผ้า...เรียบร้อย
   ทรงผม...อื้ม ผ่าน
   หน้าตา...สวยแล้ว-_-;;
โอเค!งั้นไปโรงเรียน เริ่มต้นชีวิตนักเรียนม.ปลายแสนจะสดใสกันเลย^0^
 "ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เสียงเคาะรัวๆลงบนประตูไม้บานใหญ่ห้องนอนฉัน
   "ค่ะ"ฉันขานรับพลางเดินไปที่ประตู แต่ไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรต่อ เสียงที่ฉันคุ้นเคยมาตลอดชีวิตก็ดังขึ้นอย่างเร่งร้อน
   "คุณเกี๊ยว เสร้จรึยังค่ะ นี่มันสายโด่งแล้วนะค่ะ" เสียงของป้าแจ่ม แม่บ้านวัย 60 ดังขึ้น
   "สายเหรอ?" ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆอย่างงงๆก่อนที่จะหันไปมองนาฬิกาปลุกเรือนสวยที่วางอยู่บนโต๊ะไม้ตัวเล็กๆข้างเตียงนอน
   เพิ่ง 7 โมงเช้าเองนะ นี่สายเหรอM-_-
   "ป้าแจ่มค่ะ นี่มันเพิ่ง 7 โมงเองนะค่ะ สายตรงไหน?" ฉันพูดพลางเปิดประตูรับป้าแจ่มด้วยสีหน้ายิ้มๆปนสงสัยนิดหน่อย ^_^;;
   " 7 โมงที่ไหนค่ะคุณเกี๊ยว นี่มันจะ 8 โมงแล้วนะค่ะ อีก 5 นาทีก็แปดโมงแล้วค่ะ" ป้าแจ่มพูดอย่างรอนใจ
   ฉันนึกเอะใจขึ้นมานิดหนึ่ง
   เอ๊ะ! หรือว่า...
   ฉันรีบวิ่งไปดูนาฬิกาที่ข้างเตียงด้วยความเร็วสูงชนิดที่ว่าทำลายทุกสถิติ พอมือจับนาฬิกาได้ก็เริ่มสังเกตนาฬิกาของตัวเอง
   เข็มมันไม่กระดิกเลยง่ะ T-T
   ฉันเอามือตบๆนาฬิกาเบาๆก่อนที่จะเพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆด้วยความคิดที่ว่ามันอาจจะเดินก็ได้ เหมือนเวลาที่คอมมันแฮ็งก์ ฉันก็เอามือตบๆแบบนี้แหละ -_-;;;
   เฮ้ยๆเดินเซ่ -_-
   อ๊าก~นาฬิกาของฉันมันตายไปตั้งแต่เมื่อไรฟะเนี่ย
   นาฬิกาตายไปตอนไหนมันไม่สำคัญหรอก แต่ที่แน่ๆฉันคงกำลังจะตายในไม่ช้า TT^TT
   "ป้าแจ่มค่ะ แม่ไปรึยังค่ะ?" ฉันถามพลางวิ่งตื๋อกลับมาถามแม่บ้านรุ่นยาย
   "คุณผู้หญิงออกไปตั้งแต่ 7 โมงเช้าแล้วค่ะ" ป้าแจ่มรายงานเสียงแห้งแล้ง
   อะ...ออกไปแล้ว ปกติแม่ต้องไปส่งฉันนี่นา
   แม่นะแม่ ทำกันได้ลงคอ T^T
"พ่อละค่ะ?" ฉันถามอย่างมีความหวัง
  พ่อขา...อย่าเพิ่งไปนะค่ะ หนูรักพ่อที่ซู้ดดด~TT^TT
   "คุณผู้ชายไปส่งคุณกุ้งแล้วค่ะ" ป้าแจ่มรายงานเสยงแห้งแล้งยิ่งกว่าเดิมอีก
   คุณกุ้งที่ว่า คือน้องสาวของฉันเอง ตอนนี้เรียนอยู่ชั้นป.6 เลยเรยนคนละโรงเรียนกับฉัน หน้าตางี้ต่างจากฉันลิบลับ ฉันออกจะตาโตๆ แต่ยัยกุ้งน่ะหน้าหมวย ตาตี่ แถมยังตัวกลมๆอ้วนๆอีก ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงตั้งชื่อน้องสาวคนนี้ว่า กุ้ง ทั้งๆที่หุ่นของหล่อนนะ น้องๆช้างเลยนะนั่น -_-^
   ฮึ่มๆยัยกุ้ง กลับมาเดี๋ยวสวยแน่ -_-++ (ฉันนี่มันพาลจริงๆ)
   "งั้นก็หมายความว่า ไม่มีรถเหลืออยู่เลยงั้นสิค่ะ?"
   "ก็อย่างงั้นแหละค่ะ คุณผู้หญิงให้นานแช่มคนขับรถขับไปนี่ค่ะ" ป้าแจ่มตอบ
   "งั้นก็หมายความวาเกี๊ยวต้องหารถไปโรงเรียนเองงั้นเหรอค่ะ?" ฉันถามอีก พลางทำท่าอยากจะร้องไห้เสียให้ได้ T^T
   "ค่ะ" ป้าแจ่มรับคำสั้นๆ
   อ๊าก~ แค่เริ่มต้นเปิดเทอมวันแรกยังซวยขนาดนี้ วันต่อๆไปฉันคงคางเหลืองแน่ๆ T-T
   "งั้นเกี๊ยวไปนะค่ะป้าแจ่ม" ฉันพูดพลางวิ่งไปคว้าเป้นักเรียนอย่างรีบร้อน
   ฉันวิ่งลงบันไดดังตึงตังลั่นบ้าน ถ้าเป็นเวลาปกติ ฉันต้องโดนทั้งแม่ทั้งป้าแจ่มดุแหงๆ แต่นี่มันเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน ถึงใครดุฉันก็ไม่สนแล้ว
   ฉันวิ่งไปโต๊ะอาหารที่ตอนนี้มีเพียงอาหารเช้าของฉันตั้งอยู่เท่านั้น มือคว้าแก้วนมมาซดรวดเดียวหมด หยิบขนมปัง 2-3 แผ่นมาคาบไว้ในปาก ก่อนที่จะวิ่งออกจากบ้านมุ่งไปหน้าปากซอย
   "แฮ่กๆ...พี่ๆ...ปะ...ไปโรงเรียรสิรวิชญ์ด่วนจี๋เลย" ฉันร้องสั่งพี่วินมอเตอร์ไซค์ทันทีที่วิ่งมาถึงคิวหน้าปากซอย น้ำเสียงขาดๆหายๆด้วยความเหนื่อย -_-^
   "วี๊ดวิ้ว! ด่วนมากเลยเหรอน้อง วู้ว~" พวกวินมอเตอร์ไซค์ปากบอนส่งเสียงแซวฉันกันขรม
   ไอ้บ้าทั้งหลาย ไม่รู้จักที่ตายรึไงฟะ -_-^^
   "ผิวปากอยู่ได้ มีพ่อเป็นนกรึไง?" ฉันสวนกลับอย่างกวนๆ ทำเอาพวกมันเงี่ยบปัสสาวะ (เงี่ยบฉี่น่ะ เหอๆ)