26 ตุลาคม 2547 19:42 น.
เป็ดน้อย โดนลอยแพ
มีเรื่องราวมากมายที่ต้องเรียนรู้
มีทั้งผิดทั้งถูกให้ถูไถ
มีทั้งดีทั้งเลวเรียนรู้ไป
เรียนต่อมาเรื่อยไปอย่าหวั่นเกรง
เรียนหนังสือดูเหมือนยาก
เรียนชีวิตนิยากกว่าไหนๆ
เรียนที่หนัก ทุกข์และสุขปะปนไป
แต่ที่ได้คือประสบการณ์ที่บ่มมา
สู้ต่อไปวันนี้และวันหน้า
อย่ามั่วนั่งซึมเศร้า นั่งสงสัย
แต่จงยิ้มจงสู้มันต่อไป
สิ่งที่ได้สมคุณค่าราคางาม
25 ตุลาคม 2547 19:05 น.
เป็ดน้อย โดนลอยแพ
ชีวิตเหมือนการเดินทาง
เดินไปตามทางที่วางไว้
เธอจะรู้ว่าความฝันไม่ได้เริ่มมาดีเสมอไป
และสิ่งเลวร้ายจะกลายเป็นบันได
ให้เธอได้ก้าวไปสู่ฝันที่เป็นจริง
2 สิงหาคม 2547 12:57 น.
เป็ดน้อย โดนลอยแพ
เธอกับฉันเราเข้ากันได้ดี
แต่มีอยู่ที่นึงที่ไม่เข้ากัน
ตัวฉันเป็นผู้หญิงอายุมากกว่านั้น
มันไม่คู่ควรกันกับผู้ชายอย่างเธอ
เธออายุยังน้อยยังเด็กกว่าฉัน
การที่เราคบกันมันดูไม่ค่อยดี
ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงเมื่ออ่านกลอนนี้
อยากบอกเธอเต็มที่กับความรู้สึกที่มี...
แต่ตอนนี้ยังไม่พูดไป
เพราะอุปสรรคทางใจ
มันคือกาลเวลา...
2 สิงหาคม 2547 12:55 น.
เป็ดน้อย โดนลอยแพ
เล่นเอ็มทุกวัน
ออนเอ็มทุกคืน
รอเธอดึกดื่น
ปานนี้ไม่มา
รอเธออยู่ไหน
ไยไม่เข้ามา
จะมั่วรอช้า
โอ้เอ้อยู่ไย
ออนถึงเที่ยงคืน
ใจตื่นไม่หาย
ที่นัดกันไว้
ทำไมไม่มา
คำตอบอยู่นี้
ก้อแค่เพราะว่า
ที่ยังไม่มา
เพราะฝันถึงเธอ
ที่นอนไม่ตื่น
ไม่รู้เป็นไร
ไม่อยากจะไป
เล่นเอ็มแล้วสิ
เพราะกำลังฝัน
เห็นเธอพอดี
อยากตื่นเต็มที่
แต่ใจบอกอย่า
อย่าเพิ่งตื่นนะ
ยังอยากฝันอยู่
เธอคงไม่รู้
ว่าฉันฝันถึง
ดึกดื่นปานนี้
ยังเฝ้าคำนึง
คนดีคิดถึง
ฉันบ้างไหมนี่
อยากให้คิดถึง
คิดคะนึงหา
หันมาสบตา
กันบ้างล่ะสิ
คำตอบของฉัน
เธอคงรู้ดี
ว่าใจดวงนี้
บอกว่าใช่เลย
แต่อยากบอกว่า
เธออย่านอนดึก
ถ้ารอจนถึง
5ทุ่มแล้วนี่
ฉันยังไม่มา
รีบออฟทันที
ปิดคอมเร็วรี่
แล้วฝันถึงกัน
2 สิงหาคม 2547 12:53 น.
เป็ดน้อย โดนลอยแพ
อยากให้รู้ว่าห่วงใย
อยากให้รู้ว่าห่วงหา
อยากให้รู้ทุกๆเวลา
ว่าอยากมีเธออยู่ข้างกาย
อยากจะยืนเคียงข้างเธอ
อยากจะอยู่ชิดใกล้
อยากเป็นเพื่อนยามเหงาใจ
อยู่ดูแลทุกเวลา
อยากเป็นหมอเจ้าของไข้
เวลาเธอเข้าโรงพยาบาล
อยากจะเป็นพยาบาล
ป้อนข้าวป้อนยาทุกเช้า-เย็น
แต่เธอจะรู้บ้างไหม
ว่าคนๆนี้
อยากบอกเธอจริงๆ
อยากบอกว่ารักเธอ
หน้าส่วนตัว
1116
