เรื่องราวของความรัก

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  
มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน 
ทั้งความสุข ความเศร้า ความรู้และอื่นๆ รวมทั้งความรัก 

วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า 
เกาะกำลังจะจม ดังนั้นทั้งหมดจึงเตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ 
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ 
ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย

เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้วความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ 
ความรวยแล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า... 

ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือฉันน่ะ 
เต็มไปด้วยทองและเงินแล้วมันไม่มีที่ให้คุณ 

ความรักจึงตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัวซึ่งผ่านมา
เหมือนกันด้วยเรือลำงาม 

ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย 

ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรักคุณน่ะเปียก 
อาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย

ความเศร้าได้พายเรือผ่านมา
ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก ความเศร้าตอบว่า

โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ 

ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน 
แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรัก 
เพราะมัวแต่กำลังสุข 

ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา 

มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง 

เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง 
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก
จนลืมถามชื่อว่าใครเป็นผู้ใจดีคนนั้น 

เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง 
คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา 
ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อคนแก่คนนั้น
ความรักจึงถามความรู้และคนแก่คนอื่นๆ 

ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน 

ความรู้ตอบว่า เวลา 

ความรัก แต่ทำไมเวลาจึงช่วยฉันล่ะ ? 

ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง แล้วตอบความรักว่า

ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหนน่ะสิ