27 พฤษภาคม 2550 15:50 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
รัก....คำนั้นที่เธอเอ่ยเพ้อพร่ำไว้
หมายถึงสิ่งอันใดยากหยั่งเห็น
คำว่ารักของเธอนั้นมันเยือกเย็น
ใจเคยเต้นกลับอ่อนล้าหมดลมลา
การกระทำของเธอยากหยั่งถึง
บอกตราตรึงไม่เคยนอกใจหรอกหนา
ยังคงรักและคิดถึงแก้วกานดา
เก็บน้ำตาร้องไห้ให้สิ่งควร
แต่กระนั้นมันก็เพียงแค่ลมปาก
ที่เทียวฝากบากใจไว้ให้คิดหวน
บอกอย่างหนึ่งทำอย่างหนึ่งช่างเรรวน
ใจผันผวนกวนกลับทับไม่จริงจัง
รักแท้หรือแค่เหงา
ศิลปิน : โบ สุนิตา
รักแท้หรือแค่เหงา - โบ สุนิตา
หลายครั้งที่เกิดคำถามว่าตอนนี้ฉันเป็นสุขจริงหรือเปล่า
เมื่อคนมาถามเรื่องราวระหว่างเราได้แต่ตอบไปว่าดี
แต่ลึกๆไม่แน่ใจเหมือนกัน ภาพที่เห็นดูผูกพันธ์
ที่คนนอกมองกันว่าดี ชื่นชมกันว่าดี
แต่ใจยังเต็มไปด้วยคำถาม
* เธอมองฉันเป็นตัวจริงที่หากันมานาน
หรือคบฉันหนีความเดียวดาย แค่มีกันไว้เผื่อเหงา
ไว้เผื่อได้โทรหา เผื่อไม่มีอะไรให้ทำ
เธอมองฉันมาเติมเต็มอีกครึ่งในใจ
หรือแค่คบไว้ไปวันๆ อยากให้เธอลองมองหน้ากัน
บอกให้แน่ใจ เธอตีความคำว่ารักไว้ยังไง
บ่อยครั้งนะฉันก็ยังเหงา ต่อให้เรานั้นยังจับมือเหมือนเก่า
แต่เนิ่นนานยิ่งเหมือนคุยกันไปไม่ได้ยาวเธอก็เบื่อที่จะฟัง
แต่ลึกๆมันก็มีน้อยใจ และฉันนั้นไม่เข้าใจกับคำว่ารักที่ให้กัน
รักนั้นคืออะไร เหตุใดภายในใจยังอ้างว้าง
(ซ้ำ *)
เธอมองฉันมาเติมเต็มอีกครึ่งในใจ
หรือแค่คบไว้ไปวันๆ อยากให้เธอลองมองหน้ากัน
บอกให้แน่ใจ เธอตีความคำว่ารักไว้ยังไง
24 พฤษภาคม 2550 15:08 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
โอ๊ะ...พี่ค่ะกรุณาช่วยหนูด้วย
ใจดวงน้อยปวดอย่างไรก็ไม่รู้
เหมือนเต้นจังหวะเร็วฮู้ลาฮู
ยามมุงดูหนุ่มนเรนฯช่วยกู้ภัย
พี่ขาพี่...ช่วยกูใจให้หนูด้วย
โปรดมาช่วยน้องคนนี้จะได้ไหม
เพราะว่าหนูกำลังเป็นโรคหัวใจ
ขาดหนุ่มไทยน้ำใจดีคอยดูแล
โอ๊ะ...เร็วหน่อยนะคะ..คุณพี่ขา
โปรดอย่าช้าเดี๋ยวขาดใจตายแหงแก๋
ขอคนนึงที่กู้ชีพกูดวงแด
ไม่ไก่แจ้และแคร์กันเท่านั้นพอ
24 พฤษภาคม 2550 14:55 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
โอ....วะ...โอ....โอ..โอ..โอ.....วะโอ ...โอ
ตะวันโตลอยเด่นกลางฟากฟ้า
เมฆน้อยน้อยล่องลอยเวียนไปมา
ฟังนกกาทักทายหมู่กู่ร้องกัน
นอนพุงอืดหลังยาวอยู่กับบ้าน
จนหลังด้านตัวกลมเหมือนหมูหัน
ถ้าคาบผลแอ๊ปเปิ้ลเนี่ยะละมัน
เป็นอย่างงั้นจริงจริงให้ดิ้นตาย
เลยเที่ยงแล้วท้องกิ่วหิวจริงโว้ย
อยากจะโซ้ยผัดหมี่สี่สหาย
ซาลาเปาแกงจืดผัดหอยลาย
แกงจับฉ่ายหมูปิ้งอีกกุนเชียง
ข้าวผัดแหนมผัดกะเพราไข่เยี่ยวม้า
ผัดคะน้าหมูกรอบแล้วก็เมี่ยง
ขนมจีนปักษ์ใต้กับเครื่องเคียง
แกงพะเนียงไข่ลูกเขยก็น่าทาน
ว่าแล้วก็เปิดตู้เย็นหาของกิน
หวังดับสิ้นไม่มีเหลือแล้วอาหาร
หันหลังกลับต้มน้ำพลางเลียจาน
รอรับทานมาม่าช้ำชอกใจ
23 พฤษภาคม 2550 01:45 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
เศษทิวาราตรีละอองจันทร์
เศษคิมหันต์ผสมบ่มกับพฤกษา
เศษวสันต์โรยกลิ่นผสุธา
เศษดาราเหมันต์เคล้าวาโย
มาคลุกเคล้าเหล้าลงมธุรส
เผื่อพิษลดเพราะพิษรักมันอักโข
เศษรอยรักมันกินใจเป็นช่องโต
ซมซานโซเซซกเพราะอกชาย
หลังจากรวมเครื่องเคราเคล้ากันทั่ว
เอาใจกลั้วทาบรรจงบอบช้ำหาย
อันสูตรนี้จะช้าเร็วตามแต่ราย
จะเลือนหายด้วยสูตรยา"กาลเวลา"
23 พฤษภาคม 2550 01:28 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
กาลเวลาผ่านไปใจยิ่งเหงา
ยังคงเฝ้าคิดถึงวันหวานหวาม
รตีรสละมุนใจเพียงเอ่ยนาม
เพียงคำถามในครั้งหนึ่งเคยรักกัน
ก็ไม่รู้ว่าผ่านไปเท่าใดแล้ว
ที่พี่แก้วเคยเอื้อนเอ่ยคำรักนั่น
ช่างลางเลือนดั่งแสงไฟกลางตะวัน
ตอนที่จันทร์ยังไม่ขึ้นสู่นภา
คงเหลือไว้เพียงซากความอาดูร
ความสิ้นสูญแห่งรักอันล้ำค่า
และเหลือไว้เพียงฝันนิมิตรา
ว่าพี่ยาเคยครองคู่สู่สมใจ
กาลเวลาผ่านไปใจยิ่งเหงา
ยังคงเฝ้าลำรึกอยู่ไม่ไปไหน
มีรักเดียวรักที่พี่ปักลงไป
แม้นพี่ถอนให้ใครยังคงรอย
Lovers
3 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
หน้าส่วนตัว
1272
