11 พฤษภาคม 2550 01:13 น.

ได้แต่คิดถึง

เห็นชาวบ้าน ได้อุ้มชู เจ้าเด็กน้อย
ได้ใส่สร้อย ได้แต่งตัว นั่งกินหนม
ป้อนข้าวลูก ยิ้มหัวเราะ พร้อมชื่นชม
ได้ดอมดม กลิ่นความรัก จากกายา

นั่งมองเขา แล้วก็นึก ถึงตัวเรา
ที่ช่างเขลา มิอาจยื้อ ด้วยรักษา
แค่ชีวิต เด็กคนเดียว ไร้ปัญญา
ยังมีหน้า นั่งร้องไห้ เจ็บอารมณ์

ผิวนวลขาว ชมพูเปล่ง วัยแรกแย้ม
พิศพวงแก้ม ช่างกลมกลึง ดูเหมาะสม
รับกับปาก สีแดงเรื่อ ชื่นอารมณ์
อีกโตกลม ดำขลับ สองดวงตา

อยากเอื้อมมือ ประทับ จับพวงแก้ม
อยากสอดแซม ความรัก สุดหรรษา
อยากบรรจง ตระกองกอด แนบกายา
อยากสบตา อยากสบหน้า อยากเจอะเจอ

แต่คงเป็น ไปได้ แค่ในฝัน
ไม่มีวัน กลายเป็นจริง แค่ฝันเพ้อ
คิดถึงนะ บุตรตัวจ้อย อยากจักเจอ
แค่ละเมอ เจอในฝัน ก็ยังดี

มิเป็นไร แม้บุญน้อย ได้ร่วมอยู่
วอนมวลหมู่ เทพา ช่วยสุขี
ฝากเด็กน้อย ไร้บุญเกิด ให้ยินดี
ให้เปรมปรี เกษมสันต์ ทุกวันคืน

1730

love

comment

11 พฤษภาคม 2550 01:11 น.

พยายาม

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

จะกี่ครั้ง ที่ฉัน ได้หวนคิด.....
"ไม่ยึดติด" จะทำ ได้ไหมหนอ
คนคนนั้น เป็นเสมือน คนที่รอ
แต่ใจพ่อ กลับทำ กับฉันลง

อาจจะเป็น เพราะเธอ ไม่ยึดติด
จึงไม่คิด จะควงคู่ แบบใหลหลง
จึงปล่อยฉัน คิดไป แบบปลงปลง
ให้ฉันงง กับสิ่งเคย กระทำมา

จะเสียเลือด หรือน้ำตา สักเท่าไหร่
ทำให้ใจ ของฉัน ได้รู้ว่า
คนที่รัก ย่อมไม่ทำ เสียน้ำตา
เพราะคุณค่า แห่งรัก จะประคอง

984

love

comment

7 พฤษภาคม 2550 18:24 น.

แค้น

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

น่าแค้นใจ.....ยิ่งนัก...
ขข้าทั้งรักทั้งถนอมเฝ้าห่วงหวง
ยอมเป็นทาสมอบใจภักดิ์รักคนลวง
ใจทั้งด้วงถูกขยี้....เวทนา

เหตุใดนะ...ถึงทำกันได้เช่นนี้
แต่ก่อนมีกายใกล้ใจห่วงหา
กายแนบกายใจแนบใจสุขอุรา
วันเวลาเปลี่ยนแปลงจิตใจคน

มนุษย์หนอ....มนุษย์ เก่งแสดง
ยื่นรักแคลงเคลือบพิษกี่พันหน
มาตอนนี้คิดปันใจอีกกี่คน
ยากจักค้นหัวใจชาย...น่าแค้นใจ

จากเคยรอให้เขากลับแลเหลียวมอง
ใจยิ่งหมองแม้แต่เงา....เขาไปไหน
ฝันหรือจริง...รอจนเลือนมิแผกไป
ทำให้ใจรุมเร้าคิดแค้นเคือง

โอ...ความแค้น ความโกรธ ความเกลียดชัง
บดบิดบังรตีรสมิต่อเนื่อง
มีเพียงไฟริษยาแลโกรธเคือง
ที่นองเนืองท่วมท้นในจิตใจ

จากนางฟ้าที่เสกสรรให้ทุกสิ่ง
กลายเป็นหญิงมีจิตมารคอยร่ำไห้
เมื่อรักแฝงเคลือบความโกรธมิโทษใคร
โทษเพียงใจมิมั่นคง...บุรุษมี

--------------------*****------------------------

ความรักและความเกลียด
มักจะอยู่คนละด้านสุดปลายอารมณ์ทั้งสอง
แต่บางคนก็รู้ว่า.....
เมื่อก้าวข้ามเส้นข่มใจ...ที่จะทำตามใจตนเองโดยไม่คิดถึงคนที่เคียงข้าง
เปลี่ยนคนที่เคียงข้าง...ให้คนเดิมเดินไปอยู่...อีกฟากของความรู้สึกนั้น
ทุกๆย่างก้าว..ทำให้เขาสับสน แค้นเคือง มิอาจเป็นอย่างเดิมได้อีก

กลอนบทนี้เอามาจากการ์ตูนเรื่องนึง....
ที่นางฟ้าต้องกลายมาเป็นยักษเพียงแค่ความรักมาบดบังดวงตา
จากนางฟ้าที่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ
ก็กลายเป็นสาวงามที่รอคอยผู้ชายที่ตนรักและเขาก็รักตน
"เจ้าหญิงที่รัก" คำนี้ที่พันผูกจิตให้คิดตราตรึงอยู่กับภาพฝันอันแสนหวาน
มิอาจจะแยกได้เลยว่าเป็นความฝันรึความจริง
จนกระทั่งชายคนนั้นได้ไปรักหญิงสาวชาวมนุษย์.....ปล่อยให้เจ้าหญิงรอคอยอย่างเดียวดาย
สุดท้ายจากสาวงามถูกความแค้นเข้าครอบงำ
ยาพิษใดก็ไม่อาจร้ายแรงเท่า "ความแค้น ความโกรธเกลียด"
จากสาวงามที่รอคอย กลายเป็นยักษ์ที่ไล่ล่า หมายชีวิตชายผู้ผันแปร

1198

love

comment

18 เมษายน 2550 02:04 น.

OK โง่เองครับ

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

เย็นวันหนึ่ง อากาศร้อน ตอนฝนตก
ตื่นตระหนก เจ๊เอาของ มาอวดโฉม
หลังจากที่ ตอนกลางวัน เดินเหงื่อโทรม
พวงพโยม เที่ยวเล่น เจเจมา

โยนหัวพืช มาให้ สองสามหัว
บอกเร็วรัว ว่าโน่นนี่ ได้จักหา
หัวมันแกว หัวหอมใหญ่ อีกแห้วนา
แล้วงงว่า ทำไม มันคล้ายกัน

เจ๊เจ๊เจ๊ ทำไม ถึงรู้ได้
ดูยังไง แยกประเภท ให้ผกผัน
พืชหัวนี่ รูปร่าง มันคล้ายกัน
กลมกลมมัน มีรากนิด ตลกดี

และสุดท้าย ความจริง ก็บรรจบ
ให้ได้พบ สัจธรรม ในที่นี้
ความเป็นพี่ เป็นน้อง นี่ตัวดี
ตุ๋นได้ที่ พาซื่อ หลงคิดตาม

หลังจากเจ๊ ร้องก๊าก ดังลั่นบ้าน
เง็งกบาล บอกหน่อย อยากจะถาม
เจ๊ตอบก่อน ไอ้เด็กโง่ ไม่ได้ความ
ดันคิดตาม ได้ไง มันไม่จริง

นี่มันหัว แบบเดียวกัน ไม่รู้หรือ
ช่างซื่อบื้อ เสียกระไร อย่าทำนิ่ง
นี่มันหัว เพ็ททูเนีย เป็นของจริง
ไอ้พวกขิง แห้วมันแกว ฉันหลอกแก

1337

love

comment

17 เมษายน 2550 03:29 น.

.-+. โทรมาว่า... .+-.

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

ตี๊ด...ตี๊ด.....ตี๊ด.... สวัสดีค่ะ ทำ'ไรอยู่
วันนี้หนู โทรมา รบกวนไหม
ตอนนี้พี่ กำลังยุ่ง หรืออย่างไร
ขอโทษใน ความผิด คิดรบกวน

ที่โทรมา วันนี้ เพราะคิดถึง
ยังคงซึ้ง ในเยื่อใย จึงให้หวน
ความสัมพันธ์ ที่ให้กัน มันรัญจวน
ยังใคร่ครวญ ในหัวใจ ทุกเวลา

บอกหมดแล้ว ความในใจที่เก็บอยู่
อาจจะดู หน้าหนาไป อย่ากังขา
เพราะวันนี้ อยากจะบอก ถึงเวลา
สองคำว่า..... รักและคิดถึงมากนะ สุดหัวใจ

โทรมา...ว่ารัก By บี้ เดอะสตาร์

เธอคงจะเคยสงสัย ในบางอาการ ที่ฉันเป็น
เธอคงจะงง ที่ฉันชอบมาให้เห็น แล้วก็ไป
เธอคงงงๆ ว่าฉัน ทำไมอยากรู้ เรื่องเธอมากมาย

นับตั้งแต่วันนี้ไป เธอจะเข้าใจที่ฉันทำ
เพราะข้างใน เสียงหัวใจ
มันบอกมากล้าๆ กลัวๆ อยู่
เธออาจจะไม่รู้ เก็บความลับเอาไว้ทำไม
อยากให้เธอรู้เอาไว้

ฉันโทรมาเพื่อจะบอกว่ารัก
ถึงเวลาที่ต้องบอกสักที
ไม่กลัวแล้วจะดูไม่ดี นาทีนี้ต้องพูดไป
เสียงข้างในดังออกมา
มันแสดงออกมา ว่ารักแล้วให้ทำไง
วันนี้หัวใจ มันกำความลับไว้ไม่อยู่ซะแล้วเธอ

อะไรที่เคยสงสัย ไม่ต้องข้องใจแล้วเธอ
แต่ที่ต้องถามใจเธอ ก็คือแล้วเธอคิดยังไง
ขอโทษจริงๆ ที่ฉันต้องใช้เวลาให้แน่ใจ
ว่าไม่มีใครสำคัญ กับใจฉันเท่าเธอ

แล้วข้างในใจ เสียงหัวใจ
ก็บอกมากล้าๆ กลัวๆ อยู่
เธออาจจะไม่รู้ เก็บความลับเอาไว้ทำไม
อยากให้เธอรู้เอาไว้