8 ธันวาคม 2549 22:29 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
การรอคอยสิ่งสิ่งหนึ่งอาจยากเข็ญ
อาจจะเป็นสิ่งที่ดีรอหวังไว้
สิ่งสิ่งนั้นอาจจะเป็นแค่ฝันไป
แต่ขอให้...อย่าคาดหวังจะดีจริง
เฮ้อ..ม่ะอยากจะคาดหวังอะไรแล้ว การคาดหวังมากเกินไป...บางทีมันทำให้เราเจ็บปวดได้เหมือนกัน
ป.ล. เสาร์อาทิตย์นี้ไปชะอำจ๊ะ คงได้กลอนเพราะๆกลับมานะ
2 ธันวาคม 2549 21:28 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ในวันนี้...ฉันมีความฝันใหม่
เพราะมีใครคนหนึ่งมาแชร์ฝัน
เขาบอกว่าอยากมาลองแชร์ฝันกัน
อยากมีวันที่สุขสันต์พร้อมพร้อมกัน
ฉันไม่รู้ตอบตกลงเขาดีไหม
เพราะว่าใจยังคงมีรอยเจ็บช้ำ
ยังคงมีรอยบอบช้ำสีดำดำ
กลัวอาจทำให้เขาต้องทุกข์ใจ
ฉันไม่รู้ว่าพวกเราทำได้ไหม
เพราะว่าใจยังคงคิดถึงวันเก่า
ซึ่งวันนี้มันรู้สึกเพียงบางเบา
แต่กลัวเขาจะเป็นแบบรักเก่า
ในตอนนี้ฉันก็ได้เพียงแต่หวัง
ขออีกครั้งกับความรู้สึกนี้
เพราะยังอยากแชร์ความฝันที่ดีดี
ให้คนที่...อาจจะรัก...ในตัวฉัน
29 พฤศจิกายน 2549 22:22 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
แม้วันนี้ฉันจะโดนเธอผลักให้ล้ม
ให้ฉันจมอยู่ในความโศกเศร้า
แล้วเธอก็เดินไปไม่เหลือเงา...
เหลือเราเศร้าและเหงาเพียงผู้เดียว
ในวันนั้นฉันหมดแรงและอ่อนล้า
แต่ทว่ายังมีฝันเป็นแรงเสริม
แม้วันนี้ฉันจะไม่ได้มีแรงเดิน
ยังไม่เมินความฝันคลานต่อไป
29 พฤศจิกายน 2549 22:16 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
โอ้ใจเอย...เราเจ็บช้ำจากเขามาก่อน....
จากคนที่เคยกอดนอน...คลุกคลีกันเรื่อยมา...
แต่ทำไมหัวใจ....ไม่ยอมเชื่อฟังสักครั้ง....
ไม่ยอมฟังตัวเรา..ยังร่ำร้องหาเขาทำไม....
โอ้..ใจเอ๋ยใจเรา...เป็นของเขาหรือเราแน่...
ใจเขาเอาไปเผื่อแผ่....หัวใจให้ใครหลายคน...
ใจเราให้หมดแล้ว...แต่เขาไม่พอใจ...
จึงไปหาใครๆ...ที่เขามอบให้ได้มากกว่า....
ใจเอ๋ยใจเรา...โปรดฟังเราสักครั้ง....
ถ้าหากคราวนี้gเจ้าไม่ยอมฟัง....
เจ้าจะยิ่งเจ็บนะ....ใจ
เจ้าจงลืมเขา....แม้จะรักมากมายแค่ไหน...
แต่สุดท้ายเขาก็ไป...ไปในในที่เขาต้องการ...
ถึงเจ้าจะเรียกร้อง...แต่เขาก็มองข้าม....
หากเจ้าจะทำตามความต้องการ....
เจ้าจะกลับมาพร้อมความเจ็บปวด....รู้ไหมใจ
29 พฤศจิกายน 2549 00:24 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
หนาวเอยช่างหนาวลม
ขอใจห่มให้หายหนาว
ทนหนาวอีกกี่คราว
จะมีข่าวความอุ่นใจ
หนาวเอยช่างหนาวแท้
ไม่รู้แน่อุ่นวันไหน
หนาวรักที่จากไป
ทำให้ใจต้องร้าวราน
หนาวเอยช่างหนาวจริง
ขอแค่สิ่งช่วยเผาผลาญ
น้ำแข็งที่เกาะนาน
เกินประมาณอยู่ในใจ
หนาวเอยช่างหนาวจิต
อยากมีมิตรคอยชิดใกล้
ไว้เป็นความอุ่นใจ
คอยเป็นไฟยามหนาวเอย