30 ธันวาคม 2549 20:44 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
เสียงรถไฟ แว่วหวูดไกล ฟังใจหาย
เมื่อปีกลาย ยินเสียงนี้ พาใจสั่น
คิดถึงวัน ที่จากบ้าน หางานกัน
วันนี้ฉัน จักกลับบ้าน พร้อมเงินทอง
ในวันนั้น จะจากไป ฉันใจหาย
ข้าวของราย ล้อมเรียง ตระเตรียมพร้อม
แต่ยินเสียง หวูดดัง ดั่งใจร้อง
ร่ำไห้ก้อง ไม่อยากจาก ถิ่นบ้านเรา
แต่วันนี้ ครบปี แล้วสิหนอ
เงินเก็บพอ จะให้แม่ อย่างใครเขา
แม้เงินเก็บ จักไม่มาก แต่แบ่งเอา
ด้วยความเขลา เงินค่าแรง จึงน้อยตาม
เสียงรถไฟ แว่วหวูดไกล ฟังใจชื้น
ใจชื่นมื่น เพราะได้กลับ เมืองแก่นขาม
ปีใหม่นี้ ฉันได้กลับ ดังใจตาม
กลับไปถาม ข่าวคราวบ้าน ที่จากไกล
28 ธันวาคม 2549 01:54 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
เป็นอะไร ไปนะ ใจเรานี้
อยู่ดีดี ทำไม ใจไหวสั่น
สมองอื้อ ตาลาย ลิ้นพันกัน
ไม่รู้ฉัน เป็นอะไร ทำไงดี
อยู่ดีดี ก็นึก ถึงเขาแล้ว
คงไม่แคล้ว ต้องไปพบ เจอเขานี่
แค่ไม่เห็น ไม่ได้เจอ กี่นาที
ตรงตรงที่ ที่เราเคย พบเจอกัน
อยากจะเอ่ย ความในใจ ที่ซ่อนไว้
กลัวบอกไป จะหัวเราะ ขบขันฉัน
เก็บเอาไว้ ค่อยบอกวัน อื่นละกัน
หวังสักวัน จะค่อย ไปบอกเธอ
แต่ใจอยาก จะเจอ ขั้นเพ้อแล้ว
โอ้พี่แก้ว ทำไงดี โปรดบอกฉัน
เป้อยากกิน กล้วยทับ ซะอย่างงั้น
โอ้ยมือสั่น อยากกิน แสนเหลือใจ
อันว่ากล้วย ทับร้านนี่ อร่อยแท้
รสไม่แพ้ เจ้าอื่นอื่น หรือร้านไหน
กล้วยที่ปิ้ง กำลังดี ไม่นิ่มไป
น้ำเชื่อมไซร้ รสละมุน ไม่หวานเกิน
ยี่สิบบาท ขาดตัว ต่อหนึ่งไม้
สั่งอุ่นได้ ถ้าชอบร้อน อย่าขวยเขิน
สูตรร้านนี้ โบราณไหม เกินประเมิน
ช่างบังเอิญ โชคชะตา พาเจอกัน
อร่อยจริงๆนะคะ ร้านอยู่ตรงสุขุมวิทซอย8 หน้าร้านเซเว่น
ไปเจอตอนที่รับจ๊อบพิเศษอยู่....หึหึ...อาาาาาาหร่อยยยยยมาก
เสียดายอ่ะบ้านอยู่ปากเกร็ด...ไม่งั้นจะกินทุกวัน(น้ำลายเยิ้มละ..ซู๊ด!!)
ไม้นึงมีกี่ลูกจำไม่ได้ แต่ไม้ละ20บาทขาดตัว
อยากจะกินทั้งเช้ากลางวันเย็นเลย....ฮือๆ...อยากกิน
27 ธันวาคม 2549 08:11 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ในคืนนี้...ดาวพร่างพราย เต็มท้องฟ้า
แต่งแต้มภา บ่งบอก สื่อความหมาย
แสงดาวพร่าง กระพริบแพร้ว พรรณราย
แสงจันทร์ฉาย คล้ายคู่เรา ที่อยู่เคียง
โฉมสะคราง เจ้าเอย ช่างงามนัก
ดวงเพ็ญพักต์ งามสมล้ำ จันทราเพี้ยง
ขาวละมุน ดุจทารก หาใครเคียง
กลึงกลมเกลี้ยง ผิวเจ้า แม่เนื้อเย็น
พึงพิศเจ้า มิหน่าย อยู่อย่างนี้
นัยน์แม่ศรี จับใจพี่ เมื่อแรกเห็น
สุกสกาว แวววาว เหมือนดั่งเป็น
ผู้ดับเข็ญ ในฤทัย แม่ตากวาง
หอมกรุ่นนัก พวงพักต์ ทั้งสองแย้ม
หอมพวงแก้ม น้องนิดนะ โปรดอย่าขวาง
อย่าให้พี่ ทุกข์กว่านี้ เถิดนงคราง
ขอสองปรางค์ ให้พี่ ได้ชื่นชม
ยอดพธู ของพี่ จะไปไหน
รีบหาใคร กันเล่า อกขื่นขม
หากจากเจ้า ตอนนี้ พี่ทุกข์ตรม
อยากจะชม ยอดดวงใจ ให้เต็มตา
อยากจะอิง อุ่นไอแอบ ไปแบบนี้
ก่อนหน้าที่ วันใหม่ จะมาหา
ขอเถอะนะ ให้พี่หนุน ตักขวัญตา
มองโสภา วิลาวัณย์ เจ้าจันทร์จวง
โอ้สุขใด จะเกินกว่า อยู่กับเจ้า
มีเพียงเรา เคลียคลอเคล้า ในแดนสรวง
วอนอย่าเป็น เพียงแค่ฝัน นะพุ่มพวง
สุขทั้งปวง เทียมเทียบนี้ มิเกินเลย
Wonderful Tonight by Eric Clapton
It's late in the evening; she's wondering what clothes to wear.
She puts on her make-up and brushes her long blonde hair.
And then she asks me, "Do I look all right?"
And I say, "Yes, you look wonderful tonight."
We go to a party and everyone turns to see
This beautiful lady that's walking around with me.
And then she asks me, "Do you feel all right?"
And I say, "Yes, I feel wonderful tonight."
I feel wonderful because I see
The love light in your eyes.
And the wonder of it all
Is that you just don't realize how much I love you.
It's time to go home now and I've got an aching head,
So I give her the car keys and she helps me to bed.
And then I tell her, as I turn out the light,
I say, "My darling, you were wonderful tonight.
Oh my darling, you were wonderful tonight."
ผิดเวลาไปหน่อย หึหึ วันนี้ขอแหวกแนว(ของตัวเอง)นิดนึง.....
ช่วงนี้กำลังหลงรัก Eric Clapton
อยากดูคอนเสิร์ตจังเลย......อีรีคจ๋า.....
26 ธันวาคม 2549 08:02 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
โอ้รักเอย เปรียบประดุจ ได้หลายอย่าง
มุมมองต่าง ความหมายแตก แผกไปหลาย
แล้วแต่คน แล้วแต่เหตุ เป็นรายราย
ดังความหมาย ไม่แท้จริง ดังตัวตน
ในตอนนี้ ถ้าจักมอง กับลำไผ่
เขียวสุกใส อยู่มากมาย ริมถนน
ตามลำธาร ตามป่าเขา หรือบ้านคน
ไผ่สุขสม บดเบียดกอ อยู่รวมกัน
ไผ่กับรัก ความหมายแผก ดูแตกต่าง
สองสิ่งห่าง ไกลเกินกัน น่าขบขัน
ไผ่กับรัก เกี่ยวข้องได้ อย่างไรกัน
โปรดดูกัน มาเถิดหนา ใช้ใจดู
อันว่าไผ่ ลำต้นตรง ดูแข็งแรง
แต่ว่าแสร้ง อ่อนโอน ล้อลมลู่
เหมือนกับรัก อยู่ด้วยกัน โอนอ่อนดู
เถิดโฉมตรู คู่แล้ว อย่างแข่งกัน
ถ้าเกิดแข่ง อารมณ์พาล ด้วยทั้งคู่
น่าอดสู ดั่งพายุ ที่ผกผัน
เมื่อไม่มี ใครคนหนึ่ง จะยอมกัน
ก็หักพลัน กลางปล้อง ลำไผ่งาม
ส่วนใบไผ่ ปลิวไสว อยู่บนต้น
เปรียบใจคน ที่บอบบาง แต่น่าขาม
ปลิวลมง่าย แต่ว่าใช่ จะปลิดตาม
ใจพี่ราม ก็เฉือดเชือน ได้เช่นกัน
ส่วนอื่นนั้น ก็จักเปรียบ ได้มากหลาย
แล้วแต่สาย ตาคน ที่มองนั่น
แต่ว่าสิ่ง สุดท้าย จะเปรียบปัน
ก็คือฝัน ที่หลุดลอย และโรยลา
ถ้าความรัก ที่จืดจาง เปรียบตรงไหม
เทียบสิ่งใด กับกอไผ่ กันดอกหนา
หากความรัก ที่ลาแล้ว จืดจางพา
ข่มขื่นหนา สัญลักษณ์ สู่วันตาย
เมื่อรักจาก ลาแล้ว ไปไกลลับ
ยากจะกลับ หวนคืน เป็นคู่หมาย
ดั่งดอกไผ่ ที่เบิ่งบาน พร้อมโปรยปราย
ต้นแม่ตาย ดอกไผ่แห้ง สิ้นลมโรย
หึหึ...ได้ไอเดียจากคุณกุมภ์มาตะกี้...ด้นกันสดๆเลย
(ปกติก็ด้นสดอยู่แล้วนี่..หึหึ..แต่ได้ไอเดียโดยแล้วแต่งออกก็คราวนี้แหละ
ขอบคุณนะคะ คุณกุมภ์ อิอิ)
25 ธันวาคม 2549 03:51 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ค่ำคืนนี้ ลมหนาวเย็น คล้ายเชือดเฉือน
ใจแชเชือน กับรักหลอก ไม่สั่นไหว
ตอกและย้ำ ซ้ำลงไป ในกลางใจ
เฉือดเฉือนให้ ใจเจ็บ จนด้านชา
ราตรีนี้ ผู้คนต่าง เลี้ยงฉลอง
ต่างประคอง คนรัก สุขนักหนา
ฉันได้เพียง นั่งเหงา เปล่าวิญญา
ไร้คนพา สุขสันต์ อุ่นไออิง
ในวันนี้ แต่ปีก่อน ยังจำได้
ยังมีใคร คอยหยอกเย้า แนบเนานิ่ง
แพ้ลมหนาว ก็ยังมี ไออุ่นอิง
ไม่ประวิง สวมกอด ไม่คลาดคลาย
แต่วันนี้ ที่ตรงนี้ ที่ฉันอยู่
ที่เคยคู่ อิงแอบ ตามใจหมาย
เหลือแค่เพียง ร่องรอย ความเดียวดาย
ไร้เงาชาย คู่ครองรัก อันรวนเร
ยังจำได้ ทุกประสาท สัมผัสรัก
ดั่งกับสัก ลงแนบแน่น ไม่หันเห
เธอสัมผัส และตอกย้ำ ห้ามรวนเร
อย่าทำเก อย่าทิ้งพี่ ไปไหนเลย
แต่คำพูด ก็แค่ลม ที่พ่นออก
แค่คำบอก ลอยลมปาก โถ่อกเอ๋ย
แท้จริงแล้ว คนคนนั้น มิเคยเลย
ที่จะเคย รักเรา จากทรวงใน
โอ้ลมเอย ข้าขอวอน พัดใจจาก
จงพลัดพราก ความระทม ความอ่อนไหว
จงกรรโชก หัวใจเจ็บ ที่อยู่ใน
หว่างดวงใจ ฤทัยรัก ที่มั่นคง
และความหนาว เยือกเย็น ที่ซ่อนอยู่
จงเข้าสู่ หัวใจข้า ตามประสงค์
ให้กายนี้ และใจนี้ เยือกเย็นลง
แล้วก็คง ความเยือกแข็ง ให้ใจเรา
Lovers
3 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
หน้าส่วนตัว
1112
