5 เมษายน 2545 16:19 น.
เปลือกไม้
ไม่ได้พูดคำว่ารักพร่อยๆ
ไม่ได้พูดกับใครบ่อยๆว่าคิดถึง
ไม่ได้มีปากไว้พูดคำซึ้งๆ
มีแต่ใจดวงหนึ่งที่ให้เธอ
ไม่รู้จะพอไหมใจดวงนี้
ใจที่มีเพียงเธอไม่หวั่นไหว
และจะคงมั่นที่เธอตลอดไป
ไม่ว่าวันนี้วันไหนก้อรักเธอ
4 เมษายน 2545 17:02 น.
เปลือกไม้
รู้ไหมใจมันเศร้า
เสียใจเรื่องของเรา...ไม่หาย
ความรู้สึกที่ให้กันเมื่อวันวาน...มากมาย
แต่จบลงด้วยคำง่ายๆ...ว่าเลิกกัน
รู้ไหมใจมันเจ็บ
ความรู้สึกดีดีที่เก็บ...จนวันนี้
อีกไม่นานก็ผ่านไป...เหมือนวารี
เธอคนดีก็จากไปมี...ใครอีกคน
รู้ไหมใจมันแพ้
ความรู้สึกแย่แย่...ทับถม
ดวงใจฉันที่มี...มันจ่อมจม
ความรักเหมือนยาขม...หัวใจหายไป
4 เมษายน 2545 16:48 น.
เปลือกไม้
ฉันทอดสายตามองฟ้าในคืนหนาว
อยากมีเธอนั่งนับดาวอยู่ใกล้ๆ
เอียงคอถามดาวด้วยความห่วงใย
ว่าฟากฟ้านั้นหนาวไหมเธอคนดี
ในอ้อมกอดแห่งลมหนาว
ภายใต้ทะเลดาวของที่นี่
จะขอส่งทุกความห่วงใยที่ฉันมี
ไปโอบกอดเธอคนดี ณ. ฟ้าไกล
โค้งฟ้าโอบหัวใจอันบอบบาง
ไม่ให้ความห่างเหินมาทำร้าย
อ้อมกอดแห่งดาวทอประกาย
กอดห่มใจเราไว้ให้ใกล้กัน
แค่ระยะทางเท่านั้นที่กั้นเราไว้
ความห่างไกลไม่เคยมีอิทธิพลกับใจฉัน
แต่ละนาทีคือความรู้สึกดีดีที่ให้กัน
โดยมีรักที่คงมั่นผูกพันสองเรา