หน้าส่วนตัว
ฉันทอดสายตามองฟ้าในคืนหนาว
อยากมีเธอนั่งนับดาวอยู่ใกล้ๆ
เอียงคอถามดาวด้วยความห่วงใย
ว่าฟากฟ้านั้นหนาวไหมเธอคนดี
ในอ้อมกอดแห่งลมหนาว
ภายใต้ทะเลดาวของที่นี่
จะขอส่งทุกความห่วงใยที่ฉันมี
ไปโอบกอดเธอคนดี ณ. ฟ้าไกล
โค้งฟ้าโอบหัวใจอันบอบบาง
ไม่ให้ความห่างเหินมาทำร้าย
อ้อมกอดแห่งดาวทอประกาย
กอดห่มใจเราไว้ให้ใกล้กัน
แค่ระยะทางเท่านั้นที่กั้นเราไว้
ความห่างไกลไม่เคยมีอิทธิพลกับใจฉัน
แต่ละนาทีคือความรู้สึกดีดีที่ให้กัน
โดยมีรักที่คงมั่นผูกพันสองเรา
เสียงกระซิบของสายลมวันนี้...แสนเศร้า คนไกลคนนี้ยังเหงา...เพราะคิดถึง รู้บ้างไหมว่าใจ...ใครคนนึง เปรียบเหมือนหนึ่งต้นไม้ตาย...โรยรา ต้นรักต้นนี้...เหี่ยวเฉา ใบไม้ให้ร่มเงา...ร่วงหล่น เหมือนหัวใจของ...ใครบางคน เสี้ยวของใจหล่นตาม...ระยะทาง คำว่ารักส่งไปตาม...สายนำไหล ฤดูหนาวเปลี่ยนเร็ว...เกินไขว่คว้า แล้วเธอหละอีกกี่วัน...จะกลับมา หรือจะปล่อยให้ฉันเพ้อหา...ทุกคืน
หัวใจฉันยังคงอยู่ที่เดิมตรงนี้ ไม่เคยแบ่งใจดวงนี้ให้คนใหม่ แล้วเธอล่ะมีหัวใจให้กับใคร ยังคงอยู่ที่ฉันเหมือนเดิมหรือไม่...คนดี
1149
ไม่เคยบอกคำว่ารัก
เพียงแค่เธอยิ้มทัก...ใจก้อหวั่นไหว
ตั้งแต่นั้นก้อมีเธออยู่ในใจ
ตอนที่ไม่มีใคร...เป็นเจ้าของเธอ
แต่ยิ่งคว้าก้อเหมือนเธอยิ่งห่าง
แค่จับเงาเธอยังยากกว่าที่เห็น
อยากทักเธอกี่ครั้งยังยากเย็น
และเพียงเป็นได้แค่...เพื่อนของเธอ
สายลมวันเหงา กับลมหนาวที่พัดผ่าน การรอคอยแสนยาวนาน พร้อมกับความทรมาณของหัวใจ ที่ตรงนี้ยังว่างเปล่า รูปเธอยังตั้งที่เก่าจำได้ไหม ความรัก ความผูกพันธ์และหัวใจ ยังคงอยู่ที่เดิมเสมอไปไม่เปลี่ยนแปลง
