27 กันยายน 2556 17:25 น.
เปลวเพลิง
เธอรักฉันหรือไม่ใคร่ขอถาม
รักนิยาม “ปัจจุบัน” ชื่อฉันไหม
ตอบว่ารัก-หากเธอเฉยปล่อยเลยไป
นั่นจะสร้างประโยชน์ใดให้แก่เธอ
ฉันเป็นทั้งความงามเป็นความรัก
เป็นทุกข์หนักหน่วงใจได้เสมอ
ด้วยภักดีมอบกมลหมายปรนเปรอ
บัดนี้เก้อ-คอยหายหลายขวบปี
ฉันไม่สวยไม่สะหรือไฉน
เธอจึงมิสนใจและหน่ายหนี
มองข้ามฉันไม่คำนึงถึงสิ่งดี
ที่ฉันพลีเป็นของขวัญกำนัลมา
เธอรักฉันหรือไม่ใคร่ขอถาม
รักนิยามยิ่งใหญ่ฉันไหมหนา
วันพรุ่งนี้เธอมีแต่แก่ชรา
ฉันคงค่าสวยใสไม่เว้นวาย
ถ้าพรุ่งนี้เธอเสียใจนะที่รัก
ฉันคงจักเศร้าโศกราวโลกสลาย
และได้แต่มองละเหี่ยอย่างเสียดาย
เพราะมิอาจเปลี่ยนดี-ร้ายเธอได้เลย
โอ้ที่รัก...วันนี้ยังไม่สาย
ถ้าเธอรักฉันมากมายอย่างเปิดเผย
ชื่อฉันคือ “ปัจจุบัน” อันคุ้นเคย
วานอย่าเฉย-รักและใช้-ทำให้ดี
27 กันยายน 2556 17:22 น.
เปลวเพลิง
เสียงไม้เรียวหวดขวับลงกับก้น
แสบเสียจนแทบว่าน้ำตาไหล
ผองลูกศิษย์เห็นหน้าฉันคราใด
ต้องหนีไกลเพราะกลัว เบื่อฉันเหลือทน
บางคนตั้งสมญาว่าแม่มด
เพราะภาพพจน์ในหน้าที่ฉันขี้บ่น
หัวโบราณอย่างนี้ไม่กี่คน
ชอบเสกมนต์ดำใส่ผ่านไม้เรียว
จนดาวเคลื่อนเดือนคล้อยลอยลับฟ้า
ศิษย์ใหม่มาเก่าไปหลายสิบเที่ยว
ฉันยังคงเพาะบ่มแรงกลมเกลียว
สอนศิษย์เฮี้ยวให้รู้รับสรรพวิชา
นักเรียนยังเรียกสมญาว่าแม่มด
ไม่ละลดความเนี๊ยบระเบียบกล้า
ทั้งสั่งสอนเคี่ยวกรำธรรมจรรยา
เหมือนเข้มงวดตรวจตรามาแต่ใด
ถึงวันนี้อายุลุหกสิบ
แรงจะหยิบไม้เรียวนั้นแม้นยังไหว
แต่วิชาชีพฉันสั่นหทัย
ต้องจำใจกล่าวคำว่าอำลา
ภาพเด็กน้อยเยาว์วัยในวานวัน
คือสิ่งอันสวยซึ้งคะนึงหา
ที่ดุด่าว่าบ้างเป็นบางครา
ด้วยเพราะว่ารักสะพรั่งและหวังดี
เพื่อวันหนึ่งวันใดในอนาคต
ศิษย์แม่มดจะเพลินเจริญศรี
ครองธรรมา-ร่างไม่ไหลใรวารี
ทั้งอัคคีก็มิไหม้ประลัยลาญ
โอ้วันนี้ศิษย์มากันคลาคล่ำ
แม่มดน้ำตาไหลใจสุขศานต์
เปล่า-มิได้ทุกข์กระไรในดวงมาน
ฉันชื่นบานเพราะซึ้งค่าคำว่า "ครู"
Calendar
Lovers
10 คน เลิฟเปลวเพลิง
หน้าส่วนตัว
6067
