21 ตุลาคม 2548 12:27 น.
เปลวเทียนสีเงิน
ฉันก็แค่ผู้ชายธรรมดาที่อยากบอกเธอว่า "เรารักเธอ"แต่ไม่มีโอกาส เพราะความห่างเหินที่เธอให้มา ทำให้คำว่า"รัก" ของเรามันจืดจาง แต่สิ่งที่ติดค้างในใจฉันก็คือการที่เธอบอกว่า "ต้องการอิสระ" ขอถามตรง เลยว่าฉันไปผูกมัดเธอตรงไหน ไปทำให้เธอไม่สบายใจตรงไหนถึงได้มาพูดแบบนี้ ฉันรู้สึกเสียใจมากกับคำนี้ เธอเข้าใจคำว่า "รัก" ไหม ถ้าไม่เข้าใจฉันจะบอกให้ว่ามันคือ การที่เราห่วงใยใครสักคนโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนนั้นแหละคือความรัก อยากอยู่ใกล้ อยากพูดคุย แต่เธอทำเหมือนกับไม่มีฉันอยู่ เธอเคยคิดจะรักฉันบ้างไหม ฉันอยากรู้ ถ้าไม่รักจงอย่าให้ความหวังกับฉัน เพราะฉันก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่หวันไหวกับคำว่า "รัก"ของเธอ
21 ตุลาคม 2548 12:10 น.
เปลวเทียนสีเงิน
เพียงได้เป็นคนนึง ที่ยืนอยู่ตรงนี้....
ถึงอาจเหน็บหนาว แต่ก็อุ่นใจ ที่ได้เห็นเธอ
หากเพียงข้างกายเธอไม่ว่างให้อยู่เคียงข้าง
ก็ยังยืนยิ้มส่งให้ เพราะหวังดี
ได้ตะโกนบอกเธอไปให้รู้ ว่ายืนดูอยู่ห่างๆมาแสนนาน
แต่เพียงขอแค่ให้รับรู้ก็เท่านั้น
ไม่ขอเป็นคนที่ถูกเรียก..มือที่สาม
แต่อยากให้รู้ว่าคนๆนึงคอยอยู่เคียงข้าง
ไม่อยากให้เธอมีวันที่เหงาเดียวดาย
ได้คุยกัน ได้เข้าใจ และทำใจอยู่ก่อน แล้ว
เพราะเธอไม่สามารถทำร้ายใคร
แต่ยังยืนยัน ขอรอต่อไป
เธอว่าอย่าเลย ไม่อยากให้รอ
หากเพียงได้ยืนดูอยู่อย่างก็ไม่เป็นไร
เพราะก็พอใจที่เธอยังยิ้มได้
ถึงรุ้ว่าหากวันใดเธอมีน้ำตา
เธอก็คงไม่เดินมาหากัน
ถึงเป็นคนสุดท้ายที่เธอมอง
ก็ยอมเพราะเธอเพียงคนเดียว
ได้รู้จักคำว่า"รัก"
แต่หากเจ็บที่เธอว่าไม่น่าใช่ ไม่เชื่อกัน
ตามใจเธอ ไม่ว่ากัน ไม่เป็นไร
ไม่เถียง เพราะรู้อยู่แก่ใจ ใจตัวเอง..
มีเพียงปรารถนาดีที่มีอย่างจริงใจ..
ไม่เรียกร้อง ไม่แทรกแซง ไม่แย่งชิง
หากว่าแพ้ เพราะไม่แข่ง ไม่เป็นไร
เพราะยิ้มเธอสำคัญสุด อยากรักษาไว้ไม่ให้หาย
เพียงอย่าขับไล่ไปรักคนอื่น ก็เท่านั้น
เพราะยืนอยู่ตรงนี้ อย่างหวังดี
ฐานะเราตอนนี้เป็นเพียงคนที่รอ...อย่างเข้าใจ
และรักเธอ....ไม่อยากรักใครเลย ถ้าไม่ใช่เธอ
หน้าส่วนตัว
1312
