22 มิถุนายน 2545 22:00 น.
เปลวปลายเทียน
รอเธออยู่อยากดูให้รู้แน่
ถึงแก่นแท้ในดวงจิตที่คิดถึง
คงร้างแรมห่างไกลใจคนึง
ความตราตึงถึงจุดร้างต้องห่างไกล
เคยออดอ้อนคำหวานสะท้านจิต
เคยผูกมิตรสนิทกันไม่หวั่นไหว
เดี๋ยวนี้เธอหลบหน้าหนีฉันไป
ทิ้งดวงใจให้ชอกช้ำต่ำเพียงดิน
คำสัญญาที่เคยให้ไว้จำมั่น
จะรักกันตลอดไปไม่ถวิล
เดี๋ยวนี้เธอมองค่าต่ำกว่าดิน
รักสุดสิ้นเพราะเธอร้างห่างคำคน
ต่อนี้ไปคงไม่พบประสบพักตร์
เพราะหมดรักแล้วใช่ไหมจึงไม่สน
แม้เสียใจแต่จะไม่ยอมเสียคน
จะสู้ทนรอรักแท้จากใจเธอ
จะขออยู่เพื่อเธอคนที่รัก
จะขออยู่เพื่อฟูมฟักรักเสมอ
จะขออยู่เพื่อปกป้องในตัวเธอ
จะขออยู่แม้เธอจะหมางเมิน
22 มิถุนายน 2545 11:31 น.
เปลวปลายเทียน
ทุกชีวิตบิดเบือนเพราะความเขลา
อยู่ที่ตัวของเราน๊ะจริงไหม
จะทำดีทำชั่วอยู่ที่ใจ
ไม่มีใครมาบังคับจับให้ทำ
ขอเพียงเราหลุดบ่วงก็พอแล้ว
จะได้แคล้วสิ่งที่ผิดไม่คิดซ้ำ
ตระหนักถึงความดีไว้จดจำ
จะไม่ช้ำหลงผิด...เพราะคิดดี
22 มิถุนายน 2545 11:03 น.
เปลวปลายเทียน
จงภูมิใจที่มีใครเฝ้าดูแล
อย่ายอมแพ้ต่อความคิดที่ใฝ่ฝัน
จงอดกลั้นใจสู้อยู่ทุกวัน
ความมุ่งมั่นคงได้สมอารมย์ตน
แม้ความหวังจะเลือนลางเหมือนห่างจิต
โปรดอย่าคิดอื่นใดให้สับสน
แม้เจ็บนิดช้ำหน่อยไม่ได้ยล
อยู่อย่างคนมีความหวัง....ก็ยังดี
22 มิถุนายน 2545 00:44 น.
เปลวปลายเทียน
โอ้นกเขา.....เคยขัน.....กระชั้นแจ้ว
เราโตแล้ว.....หาตักอุ่น.....หนุนไม่ได้
พอพบคน.....ที่เคยคุ้น.....อบอุ่นใจ
เขาก็ไม่.....ใยดี.....เท่าที่ควร
โอ้นกเขา.....เคยขัน.....กระชั้นเสียง
ยินสำเนียง.....เสียงเสนาะ.....เพราะกำศรวญ
ถึงแม้เขา.....ไม่ใยดี.....เท่าที่ควร
ใจรัญจวน.....ส่งเสียงแจ้ว.....แว่วทุกวัน
โอ้นกเขา.....เคยขัน.....กระชั้นจิต
เฝ้าครุ่นคิด.....ถึงเขา.....เศร้าโศกสัญ
ถึงแม้จะ.....ส่งเสียงแจ้ว.....แว่วทุกวัน
เขาคนนั้น.....ยังเมิน.....ห่างเหินไป
โอ้นกเขา.....เคยขัน.....กระชั้นแจ้ว
หมดวี่แวว.....คืนกลับ.....ลับไปไหน
ถึงเขานั้น.....ยังเมิน.....ห่างเหินไป
ในจิตใจ.....นั้นยังรัก.....จักคอยเธอ
เปลวปลายเทียน
16 มิถุนายน 2545 04:00 น.
เปลวปลายเทียน
แม้จะเหนื่อยสักเพียงไหนก็ไม่บ่น
จะสู้ทนเพื่อแผ่นดินถิ่นของแม่
ลำบากกายลำบากจิตไม่เคยแคร์
ขอเพียงแม่ฉันเป็นสุขเท่านั้นพอ
จะขอทนสู้บากบั่นมั่นในจิต
จะไม่คิดเหนื่อยหน่ายและใจท้อ
มีเพียงเธอเข้าใจฉันนั้นเป็นพอ
ฉันเพียงขอ ยิ้มสักนิด จากจิตเธอ