31 สิงหาคม 2550 05:15 น.
เบรฟฮาร์ท
เกิดมาจน ทุกข์ยาก ลำบากแสน
ด้วยขาดแคลน จึงจากนา มาเมืองหลวง
งานหนักเบา เอาหมด เรื่องปดลวง
ให้เจ็บทรวง ผู้ใด เธอไม่ทำ
หลายปีผ่าน นานมา หาช้าไม่
เมื่อความใคร่ เข้าครอง ต้องถลำ
ทอดกายใจ ให้คนรัก หัวปักปำ
เชื่อน้ำคำ ชายโฉด เหี้ยมโหดเอา
เพราะความรัก ลุ่มหลง และตรงซื่อ
จึงรั้นดื้อ ทำไป ด้วยใจเขลา
พ่อแม่ห้าม มิฟัง หายั้งเบา
จิตมัวเมา เขาหนัก ลงปลักตม
เมื่อตั้งครรภ์ นั้นเล่า เขาหน่ายแหนง
เริ่มเปลี่ยนแปลง ตีจาก พรากสุขสม
ทอดทิ้งให้ ชอกช้ำ ร่ำระทม
มิปรารมภ์ ดูดี อย่างที่เคย
กาลเวลา พาผัน ถึงวันหนึ่ง
เป็นวันซึ่ง พบรัก ยิ่งนักเอ๋ย
คนที่ดี มีน้ำใจ เธอได้เชย
สิบปีเลย ความทุกข์ กลับคุกคาม
เธอพลัดพราก จากชาย จิตกายเศร้า
ต้องหงอยเหงา อีกครา ดูน่าขาม
เวทนา เหลือล้น หนอคนงาม
นี่เป็นความ แสนอาภัพ จนจับใจ
28 สิงหาคม 2550 09:54 น.
เบรฟฮาร์ท
ง่ายนักหรือ ที่จะให้ ดวงใจฉัน
เลิกนึกฝัน พร่ำเพ้อ ละเมอหา
ครั้งเมื่อสอง เราได้ ร่วมชายคา
สุขอุรา เหลือล้ำ เกินคำใด
แต่เธอนี้ มีใหม่ แบ่งใจสอง
อกกลัดหนอง คือฉัน นั่นจริงไหม?
รักง่อนแง่น แคลนคลอน แล้วถอนไป
หฤทัย สุดช้ำ กินน้ำตา
สำหรับเธอ คงสุข ไร้ทุกข์ยิ่ง
หัวใจหญิง แกร่งจัง ดังหินผา
มิเคยจำ คำมั่น ในสัญญา
ที่ผ่านมา ลืมได้ หนอใจเธอ
สำหรับฉัน นั้นสิ เมื่อริรัก
ก็เฝ้าภักดิ์ เธอยิ่ง จริงเสมอ
เกลียดนักหญิง หลายใจ ไม่อยากเจอ
หลงละเมอ สำคัญผิด คิดว่าดี
21 สิงหาคม 2550 04:57 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงตัวอยู่ แสนไกล แต่ใจชิด
ไม่เคยคิด เปลี่ยนแปร แม้สักหน
เพราะรักเธอ ลึกซึ้ง ตรึงกมล
ด้วยเป็นคน ยึดมั่น คำสัญญา
แม้จะนาน เท่าใด มิไหวหวั่น
เธออย่าพรั่น คอยคิด ปริศนา
ว่าพี่นั้น มีใคร ในอุรา
ทุกทิวา ราตรี ภักดีเธอ
อย่าทำงาน โหมนัก จงพักผ่อน
เดี๋ยวจะอ่อน กำลัง หากพลั้งเผลอ
พี่นี้แสน ห่วงใย รู้ไหมเออ
อยากเจอะเจอ และอยู่ เป็นคู่ครอง
ขอจงเก็บ กายใจ นั้นให้พี่
หากขยี้ รักลง พี่คงหมอง
อีกไม่นาน นักเล่า เจ้าเนื้อทอง
เราสมปอง เคียงสุข ทุกทิวา
21 สิงหาคม 2550
19 สิงหาคม 2550 11:23 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงตัวอยู่ แสนไกล แต่ใจชิด
แนบสนิท นวลน้อง มิหมองหมาง
รักของพี่ จริงแท้ นะแม่นาง
มิเคยจาง จากจิต จงคิดตรอง
อย่ากังวล หม่นทรวง เลยดวงแก้ว
พี่รักแล้ว มิทำ ให้ช้าหมอง
หวังใจคิด ชิดชม คงสมปอง
ได้เคียงครอง น้องนัก ด้วยภักดี
ถึงจะนาน แค่ไหน ดวงใจมั่น
มิแปรผัน ให้เหงา เศร้าหมองศรี
อันเดือนดับ ลับลง ยังคงมี
วันคืนที่ กลับหวน ย้อนทวนเลย
แม้วันนี้ เราห่าง อยู่ต่างฟ้า
ก็เหมือนว่า อยู่เรียง เคียงเขนย
ฝากลมจูบ ลูบไล้ ให้ทรามเชย
โอ้น้องเอย พี่แสนหวง ดั่งดวงใจ
19 ส.ค.2550
2 สิงหาคม 2550 08:51 น.
เบรฟฮาร์ท
เมื่อก่อนนี้ ช้ำนัก เพราะรักคุด
ต้องสิ้นสุด ที่ชอกช้ำ น้ำตาไหล
ด้วยตัวเธอ มีอื่น สดชื่นใจ
แต่ฉันไซร้ ไร้สุข กลับทุกข์ตรม
ก็เพราะรัก ข้างเดียว เปล่าเปลี่ยวจิต
มันแทรกพิษ ภายใน ให้ขื่นขม
จากคนเคย รู้จัก มาถักปม
รอยระทม หม่นหมาง บนทางใจ
เธอมิรัก เหตุไฉน ทำใกล้ชิด
ฉันจึงคิด เลยเถิด เกิดเผลอไผล
ทุ่มเททั้ง ดวงจิต พลั้งผิดไป
หฤทัย หลงเพ้อ เพราะเธอทำ
แต่วันนี้ มีสุข ไปทุกสิ่ง
ไร้ผู้หญิง เย้าหยอก หลอกขยำ
จนเศร้าหมอง หม่นไหม้ ใจระกำ
พ้นจากคำ ลวงล่อ ให้ฝ่อทรวง
หน้าส่วนตัว
2465
