24 เมษายน 2550 09:29 น.
เบรฟฮาร์ท
เสียงนกหวีดปรี๊ดเป่าเราต้องวิ่ง
จะอยู่นิ่งเฉยเฉยเลยมิไหว
ครูเรียกฝึกต้องออกมาหาทันใด
เพราะเราไซร้เป็นทหารฤๅคร้านกลัว
ตั้งแต่เช้าจนค่ำจำต้องฝึก
ให้เหิมฮึกอยู่ที่ในใจและหัว
ถูกแสงแดดแผดเผาเอาทั้งตัว
มือไม้ทั่วด้านดำต้องจำทน
เรียนผู้การณ์ผู้กองผองนายร้อย
นายสิบน้อยครูฝึกตรึกซักหน
โปรดเห็นใจทหารเกณฑ์เจ้าเณรจน
ทุกข์ระคนทิ้งสำราญจากบ้านมา
หากเราทำสิ่งใดไปผิดพลั้ง
ขอจงยั้งยกโทษโปรดเถอะหนา
ด้วยมิหวังตั้งใจให้ระอา
พึ่งเมตตาจากครูผู้ฝึกเรา
อย่าสร้างแรงกดดันกันให้มาก
ลงฝังรากเกินทนจนหม่นเหงา
คงจะอยู่มิได้ใต้ร่มเงา
ที่นำเอามาฝึกโปรดตรึกตรอง
เมื่อสำเร็จเสร็จงานผ่านการฝึก
ใคร่ครวญนึกกลับคืนเย้าเลิกเศร้าหมอง
พบคนรักลูกเมียนี้ดั่งที่ปอง
มาเคียงครองคู่ขวัญทหารเกณฑ์
19 เมษายน 2550 08:44 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงขอบฟ้า กว้างใหญ่ ก็ไม่หวั่น
ขอเธอนั้น มั่นคง อย่าสงสัย
ฉันรักเธอ คนเดียว ตลอดไป
มินอกใจ มีอื่น ขอยืนยัน
ถึงขอบน้ำ ขวางกั้น เธอฉันไว้
หรือมีใคร ยุแหย่ แม้หยามหยัน
ขอเพียงเธอ รักแท้ แค่นิรันดร์
ไม่มีวัน จืดจาง เหินห่างเธอ
ถึงวันเดือน เคลื่อนไป ไม่มีหยุด
มิสิ้นสุด ความรัก ภักดีเสมอ
ขอเก็บรัก เอาไว้ เพื่อได้เจอ
หวังปรนเปรอ เธอให้ สุขใจนาน
ถึงเธออัน เป็นที่รัก ประจักษ์มั่น
ดวงใจฉัน ร่ำร้อง กู่ก้องขาน
ว่าจะกลับ มาเคียงคู่ อยู่ชั่วกาล
สุขสำราญ ทุกคืนวัน ฉันและเธอ
11 เมษายน 2550 08:51 น.
เบรฟฮาร์ท
แรกพบเธอ อยากทัก ก็ชักหวาด
ด้วยไม่อาจ ทำได้ ดั่งใจฝัน
ทั้งกล้ากล้า กลัวกลัว มัวคร้ามครัน
ยามเธอหัน มองมา น่าทักทาย
ปากอยากทัก แต่ว่าใจ มันไม่กล้า
กลัวเธอว่า ด่าทอ ท้อเหลือหลาย
คิดต่างต่าง นานา พาวุ่นวาย
ยากจะคลาย กังวล หม่นหทัย
เหตุไฉน ไยเป็น ดังช่นนี้
อยากจะชี้ ชวนชัก ว่ารักไหม
แต่ฉันมัน มิหล่อ เลยท้อใจ
แหมทำไม ฉันนี้ ช่างขี้อาย
9 เมษายน 2550 06:28 น.
เบรฟฮาร์ท
วันสงกรานต์ ผ่านไป หลายปีก่อน
เมื่อได้ย้อน หวนคิด จิตหรรษา
เคยทำบุญ ร่วมรักครอง สองวิญญา
ทั้งยังพา สรงน้ำพระ ไม่ละเลย
บนหาดทราย บางแสน แดนสุขสันต์
มีเธอฉัน เคียงข้าง อย่างเปิดเผย
ทั้งพร่ำพรอด รำพัน กันเช่นเคย
รักเราเอ๋ย เหมือนฝัน เมื่อวันวาน
หากสงกรานต์ ปีนี้ ไม่มีแล้ว
ต้องคลาดแคล้ว สิ้นรัก หักประหาร
เหลือแต่รอย เศร้าหมอง ครองดวงมาลย์
ดั่งน้ำตาล กลับขม ตรมวิญญา
อยากจะให้ วันนี้ หมือนปีก่อน
คงไม่ร้อน รุ่มหนัก เป็นนักหนา
แต่มิอาจ หมุนกลับ ที่ลับมา
คิดทุกครา ยิ่งเศร้า เหงาฤดี
5 เมษายน 2550 06:05 น.
เบรฟฮาร์ท
ฉันเป็นคนใจอ่อนแถมงอนเก่ง
ชอบฟังเพลงแต่งกลอนแล้วนอนฝัน
เธอเป็นคนโสภาวิลาวัณย์
เหมือนดั่งจันทร์แจ่มนวลน่ายวนยี
ฉันเป็นคนรักจริงไม่กลิ้งกลอก
หรือลวงหลอกจนใคร่คิดหน่ายหนี
เธอเป็นคนมากน้ำใจแหละไมตรี
ทั้งยังมีเสน่ห์เก๋ชวนมอง
ฉันเป็นคนไม่หล่อแค่พอเท่ห์
มิมีเล่ห์เหลี่ยมใดทำใครหมอง
เธอเป็นคนน่ารักชักใฝ่ปอง
อยากคิดครองเป็นคู่เพราะรู้ใจ
หน้าส่วนตัว
12145
