29 ธันวาคม 2549 02:43 น.
เบรฟฮาร์ท
ศุภฤกษ์ เบิกศรี ขึ้นปีใหม่
อวยพรชัย ให้นิราศ คลาดเศร้าหมอง
อายุมั่น ขวัญดี สุขีครอง
อีกทั้งผอง วรรณะ สวยสะงาม
ทั้งโรคา พยาธิ สิไกลห่าง
จงแรมร้าง มารหมู่ ศัตรูขาม
เจริญด้วย ลาภยศ ปรากฎนาม
สิ่งเลวทราม ทั้งหลาย อย่าได้มี
ขอให้รวย ศีลทาน ตระการหนัก
ได้พบรัก หากหวัง ดังวิถี
ทรัพย์เนืองนอง ผ่องโชค โฉลกดี
สิ้นราคี เคยต้อง ให้หมองกาย.
27 ธันวาคม 2549 08:10 น.
เบรฟฮาร์ท
อยากจะมี บ้านหลังใหญ่ ให้งามเลิศ
อยากจะมี งานวันเกิด ที่หรูหรู
อยากจะมี รถเบนส์ วิ่งเล่นดู
อยากจะมี ฅนอุ้มชู ให้มากมาย
อยากจะมี แฟนสวย รวยเสน่ห์
อยากจะมี รูปร่างเท่ห์ เก๋เหลือหลาย
อยากจะมี ปีกบิน โผผินกราย
อยากจะมี รักมิคลาย ตลอดไป
อยากจะมี ความสุขจิต มิคิดเหงา
อยากจะมี เพียงสองเรา สุขไฉน
อยากจะมี ลูกหลาน บานตะไท
อยากจะมี สุขฤทัย ทุกทิวา
อยากจะมี สิบปาก ไว้ฝากรัก
อยากจะมี สิบลิ้นจัก พูดจ๊ะจ๋า
อยากจะมี คำซึ่งซึ้ง ที่ตรึงตรา
อยากจะมี แค่นี้นา กลัวว่าเชย
อยากจะมี แต่ต้องหม่น เพราะทนทุกข์
อยากจะมี ซึ่งความสุข ดังเฉลย
อยากจะมี แต่ประหลาด นิราศเอย
อยากจะมี แล้วมิเคย สมดั่งจินต์.
27 ธันวาคม 2549
เบรฟ
26 ธันวาคม 2549 11:39 น.
เบรฟฮาร์ท
ครั้งหนึ่งนั้น สัญญา ว่าจะรัก
มอบใจภักดิ์ เธอแน่ มิแปรผัน
จะไม่เหลียว แลใคร ผู้ใดกัน
หรือมีวัน แหนงหน่าย คลายร้างรา
ตัวฉันอยู่ ห่างไกล สุดปลายโลก
ไห้แสนโศก ดวงหทัย ใจผวา
ทุกค่ำคืน ยังอาวรณ์ ก่อนนิทรา
ด้วยตรึงตรา แสนรัก ภักดีนาง
ขอเธออย่า เปลี่ยนแปร สร้างแผลรัก
ให้อกหัก อีกหน จนหมองหมาง
ชีวิตจัก ยุ่งยาก หากรักจาง
เกิดเป็นทาง รักหม่น บนหัวใจ
ขอสัญญา สักหน่อย แม้น้อยนิด
ว่าจะคิด รักกัน มิหวั่นไหว
อย่าให้ฉัน ต้องโศกา แหละอาลัย
แค่นี้ไซร้ ก็เพียงพอ แล้วหนอเธอ.
26 ธันวาคม 2549
เบรฟ
26 ธันวาคม 2549 03:32 น.
เบรฟฮาร์ท
Happy Birth Day To You
สุขสันต์คล้าย วันเกิด ประเสริฐแล้ว
ขอน้องแก้ว แม่มดฯ จงสดใส
สิ้นความทุกข์ สุขมี ทั้งกายใจ
สิ่งอันใด มุ่งมาด อย่าคลาดคลา
ขอให้มี สินทรัพย์ นับเนืองนอง
ทั้งเงินทอง ยศลาภ วาสนา
อายุมั่น ขวัญยืน ชื่นชีวา
อันโรคา จงห่างไกล อย่าได้เยือน
ปรารถนา สิ่งใด ให้ปรากฎ
สวยใสสด หาไหน ใครจะเหมือน
มีคนรัก อย่าแรมรา มาแชเชือน
สุขดั่งเดือน ดวงปลั่ง กระทั่งตาย.
ขอให้น้องสุมลมีความสุข ในวันเกิดและตลอดไปนะ จากพี่เบรฟ
23 ธันวาคม 2549 05:35 น.
เบรฟฮาร์ท
กลอนนี้เขียน จากใจ ให้น้องเจี๊ยบ
ใครหยามเหยียบ แต่ฉันรัก เธอหนักหนา
เปรียบเธอเหมือน ดวงใจ คล้ายดวงตา
เพราะเธอมา ปลอบปลุก ยามทุกข์ใจ
เมื่อทางเดิน ชีวิต ฉันมิดมืด
รักจางจืด ชอกช้ำ ทำไฉน
เหมือนเดินทาง กลางป่า พนาลัย
จะหาใคร เมตตา แหละปราณี
ถึงยามหิว กระหาย มุ่งหมายหน้า
จะไขว่คว้า ผู้ใด เขาหน่ายหนี
ต้องอยู่เดียว เปลี่ยวเปล่า เหงาฤดี
ดวงชีวี แทบขาด พินาศลง
พอได้พบ เธอนั้น ดั่งจันทร์ฉาย
ทำให้หาย มืดมิด พิศวง
ทั้งความรัก กำลังใจ ใฝ่พะวง
เธอยังคง ตระหนัก คิดปักปัน
อันความรัก ภักดี เธอมีให้
สุดหัวใจ ไม่เหลือ เผื่อแปรผัน
ฉันขอรัก เธอเล่า เท่าชีวัน
มิผูกพัน ผู้ใดเปรียบ เท่าเจี๊ยบเลย.
23 ธันวาคม 2549
เบรฟ
หน้าส่วนตัว
2967
