“รักแท้ไม่มีจริง”

เบนนี่

       ฉันเองไม่เข้าใจว่าทำไม ? ฉันถึงต้องเป็นแบบนี้ หลายครั้งที่ฉันมีความรัก ฉันมักจะต้องพบจุดจบ คือ ความผิดหวังทุกครั้ง อาจจะเป็นเพราะฉันไม่ดีพอ หรือ เพราะเขาคนนั้น ไม่เคยรักฉันเลย
        ฉันเฝ้าถามตัวเองอยู่เสมอ ว่าถ้าฉันไม่มีความรัก ฉันจะอยู่ได้ไหม ? ฉันรู้ว่าการอยู่คนเดียวมันก็ต้องเหงาบ้าง แต่มันก็ยังดีกว่า การรักใคร โดยที่เขาไม่เคยแคร์ความรู้สึก หรือนึกถึงจิตใจของฉันบ้าง ฉันรักใคร ฉันมักจะซื่อสัตย์กับเขาเสมอ ไม่เคยแม้แต่จะเปลี่ยนใจ แม้ว่าเขาจะทำให้ฉันต้องเสียน้ำตา โดยที่เขาไม่เคยรับรู้ เขาจะเข้าใจฉันบ้างไหม ว่าฉันเองก็มีความรู้สึกเหมือนคนอื่น ใครๆก็เห็นฉันไม่มีความทุกข์ ยิ้มได้เสมอทุกสถานการณ์ แต่มันไม่ได้หมายความว่า ฉันไม่มีหัวใจ
        ใครหลายๆ คน มักจะมองฉันว่าฉันเป็นคนเจ้าชู้  เข้ากับใครง่ายๆ เลยมองฉันคงรักใครง่ายๆ และเลิกรักใครง่ายๆ เหมือนกับเพื่อนของฉัน หรือกับผู้หญิงอีกหลายคน ที่หน้าตาไม่ได้ขี้ริ้วสักเท่าไหร่ แต่จะมีใครสักคนบ้างไหม ?  มองเข้าไปในจิตใจของฉัน ว่ามันเปราะบาง และซ่อนความเจ็บไว้มากมายสักแค่ไหน ใครๆก็มองว่าฉันชอบหักอกใครๆ แต่ใครจะรู้บ้างว่าคนที่หักอกไม่ใช่ฉัน แต่เป็นใครอีกคน ความผิดมักจะตกอยู่ที่ฉันเสมอ ฉันไม่เคยคิดแก้ตัว เพราะฉันคิดว่า คงไม่มีใครเข้าใจฉันได้ดีกว่าตัวฉันเอง



     ความรักของฉันครั้งนี้ ฉันเองก็ไม่รู้อนาคต ฉันมองไม่ออกเลย ว่าเขารักฉัน หรือแค่เขาเหงา เมื่อคนที่เขารักห่างกันแน่ ฉันเฝ้าถามตัวเองเสมอ ถ้าเขากลับมา ฉันคนนี้ จะไม่อยู่ตรงนี้ใครเขา 2 คนลำบากใจ ฉันจะไป โดยไม่ให้เขาลำบากใจ ฉันจะหลีกทาง เพื่อให้คน 2 คนที่รักกันมาก  กลับมารักกันเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ไม่มีฉันคนนี้
     อยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีตที่ร้ายๆ แต่คงทำได้แค่คิด เพราะเวลามีแต่จะเดินหน้า ไม่มีถอยหลัง เหมือนคนอย่างฉัน ที่ทุกวันนี้ มันจะมีความเจ็บ มาซ้ำรอยเดิมอยู่เสมอ
    ความรักที่เหมือนมีกำแพงมากั้นหัวใจ คือเธอเอาเขามากั้นกำแพงไม่ให้ฉันเขาไปอยู่ในใจเธอเพียงผู้เดียว อย่างที่เธอพูด เพื่อเอาใจฉันไปวันๆ  เธอกลับมีเขาอยู่ในห้องหนึ่งของหัวใจเธอ โดยที่ฉันไม่เคยเปิดห้องสุดท้ายในหัวใจเธอได้ เพราะเธอไม่คิดจะเปิดให้ฉันเข้าไป ฉันพร้อมรับเสมอว่าเธอซ่อนเขาเอาไว้ข้างในนั้น  โดยที่คนโง่ๆอย่างฉัน ไม่มีวันจะได้เข้าไปเป็นเจ้าของหัวใจห้องสุดท้ายของเธอ
     ฉันรู้...ว่าฉันมีค่าแค่ไหน... เป็นได้แค่เพียงคนที่เข้ามาในชีวิต เพื่อขั้นเวลา  สักวัน เมื่อเธอรู้สึกไม่ต้องการ ฉันก็จะหมดหน้าที่ ไม่ได้มีค่าหรือความสำคัญแม้แต่นิดเดียว สุดท้ายก็คงเหลือแค่เพียงเศษธุรี
       ฉันอยากจะแต่งบทกลอนสักบทให้กับตัวเอง แต่คงไม่ไหว เพราะรู้สึกมันไม่มีอะไรมาทดแทนความเจ็บปวดในหัวใจได้อีกแล้ว ฉันไม่อยากมีลมหายใจต่อในวันพรุ่งนี้อีกต่อไป เพราะไม่รู้ว่าฉันจะเหลือใครบ้าง ที่ฉันจะไว้ใจ และเข้าใจ  ฉันไม่อยากรับรู้ว่าเขาจะกลับมาตอนไหน จะมาหาเธอเมื่อไหร่ ? นั่นคือสิ่งที่ฉันไม่ต้องการ
        อดีตมันย้ำให้ฉันจำ แต่ฉันไม่เคยทำมันได้ น้ำตาที่เคยไหลโดยไม่รู้สาเหตุ การกระทำหลายๆอย่างเหมือนคนโง่ ทั้งๆที่ฉันเองไม่ได้โง่สักนิด แต่ความรักมันทำให้ฉันเป็นแบบนี้  ....พอกันที....ฉันจะรักและซื่อสัตย์ไปเพื่ออะไร เพื่อใคร มันคงไม่จำเป็นสำหรับคนที่ฉันเรียกเขาว่าแฟน 
     ฉันไม่มั่นใจกับคำว่าแฟน ไม่รู้ด้วยว่ามันคืออะไร  ?  นิยามของมันจำกัดวงกว้างสักแค่ไหน ? คนที่เป็นแฟนกัน เขาต้องรักกันหรือเปล่า ? เขาต้องซื่อสัตย์ต่อตัวเอง หรือต่อคนที่เรียกว่าแฟนหรือเปล่า ? หรือแค่คบกันเพื่อหายเหงาเท่านั้น ฉันไม่รู้ เพราะแต่ก่อนฉันเคยคิดว่ารักแท้มันมีจริง เหมือนในละคร หรือนิยายที่ฉันเคยอ่าน แต่เปล่าเลย ละครหรือนิทาน มันมีตอนจบเสมอ  แต่ชีวิตของคนมันไม่เหมือนกัน มันมีต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหมดลมหายใจ ฉันท้อแล้วกับความรักในครั้งนี้ ฉันเหนื่อยเหลือเกิน


     เมื่อวันนี้ หมดสิ้น ความเชื่อใจ
	จะรักกันไปใย ให้เจ็บช้ำ
	แม้ว่าร้องไห้ ก็เป็นความเจ็บ ที่ไม่เคยจำ
	ไม่มีความเจ็บช้ำ ซ้ำๆ เหมือนอย่างเคยเจอ
	        อดีต...เป็นบทเรียนที่เคยก่อ.....
	ไม่เคยร้องขอ....ทำได้แค่นิ่งเฉย
	ความรักของเธอ ทำไมช่างละเลย
	หรือว่าเธอไม่เคย รักกันเลย ช่วยบอกที
	        เมื่อวันนี้ ยังเหลือเขา ไว้ซอกใจ
	จะเก็บฉันไว้ทำไม ในตรงนี้
	อยากร้องไห้ แต่น้ำตามันไม่มี
	เพราะว่าฉันเข้มแข็งกว่าที่ จะมีน้ำตา
	        เธอเคยเชื่อใจ ไว้ใจ ฉันบ้างหรือเปล่า ?
	หรือว่าเรื่องราวระหว่างเราไม่มีค่า
	เมื่อรักแท้ของเธอไม่มี จะหลีกหนี ให้ไกลสายตา
	เพื่อหลีกทางให้รักแท้ของเธอกลับมา ฉันจะไป
	       ขอบคุณวันเวลาที่ล่วงเลยผ่าน
	ขอบคุณวันวาน ที่สอนฉันให้เรียนรู้สิ่งใหม่
	แม้ไม่มีใครให้รัก หรือไม่จำเป็นต้องรักใคร
	ฉันก็มีลมหายใจต่อไป แม้หัวใจ จะไม่มี
	        1 หยดน้ำตา คงหมดค่า เมื่อเธอไม่เคยมองเห็น
	มันคงไม่ยากเย็นที่เธอจะลืมฉันคนนี้
	ฉันคงไม่ดีในสายตาเธอ แล้วใช่ไหมคนดี
	ฉันคงหมดหน้าที่ คนรักเก่าคนนี้ คงต้องไป.....



      22 : 44 PM 23 / 05 / 07