19 กุมภาพันธ์ 2547 20:20 น.
เบนนี่
อ ย่ า จ า ก ฉั น ไ ป
คือคำวิงวอนจากใจฉัน
ลืมเธอไม่ได้ เพราะเรารักกัน
เธอทำไมทิ้งฉัน ให้อยู่ลำพัง
กว่าจะรู้ว่ารักเธอ
แต่นี้ภาพเธอเหลือแต่ความหลัง
อยากให้เธอกลับมาจัง
จะสูญเสียอะไรชั่ง ฉันเต็มใจ
จากแค่กาย ใจยังอยู่
ฉันนั้นรู้เธอจะอยู่ใกล้ๆ
ไม่มีสักครั้งเธอทิ้ง ให้เหงาใจ
เธอเช็ดน้ำตาที่ไหลยามใครเขารังแก
เธอคือรักแท้ และหนึ่งเดียว
ที่ไม่มีใครมาข้องเกี่ยว เพราะเธอมีรักแท้
อยากให้เธอกลับมาหา ถ้าเธอยังคงแคร์
กับผู้หญิงที่มีรักแท้ แค่เธอ
แต่ฉันไม่อาจฝืนโชคชะตา
ที่นำพา เธอไปจากคนที่พร่ำเพ้อ
คอยร่ำร้อง เรียกหาเพียงเธอ
ถึงแม้ต้องเก้อ ก็เต็มใจ
ในเมื่อเธอ หมดลมหายใจ
ร่างกายถูกเผาไฟ ไปพร้อมดวงใจฉัน
เหมือมีคมมีด กรีดกลางดวงใจพลัน
น้ำตาไหลนองสองแก้มนั้น อย่างจงใจ
มือเธอที่คอยปาดคราบน้ำตา
ตอนนี้รู้ดีว่า คงเป็นไปไม่ได้
ได้แต่หยิบภาพเธอ ที่มอบให้แทนตัวและหัวใจ
ก่อนจะลาจากไป ไกลห่างกัน
อยากแลกด้วย ลมหายใจเพียงเสี้ยวหนึ่ง
เพื่อจะดึง จะรั้ง คนร่วมฝัน
ถ้าใช้ใจแรกใจ ต่อให้ตายก็ยอมถ้าเธอกลับมาหากัน
รักของเธอจะตายต่อเมื่อ. . .ล ม ห า ย ใ จ ข อ ง ฉั น นั้ น . . .ห ม ด ล ง
18 กุมภาพันธ์ 2547 16:53 น.
เบนนี่
เหม่อมองออกไปไกล สุดปลายฟ้า
ไกลเกินกว่าสองเท้า จะก้าวเดินไปถึง
เกลียวคลื่น เมฆหมอก แพร่ไปทั่ว ยังตราตรึง
ฝังลงสู่ก้นบึ้ง . . . ภายใต้ท้องทะเล
ยามนี้เกลียวคลื่น . . ยังคงซัดซาด โหมกระหน่ำ
คอยตอกย้ำ ให้ใจคน นั้นไขว้เขว้
อ้างว้าง ปวดปร่า เหมือคลื่นกลางทะเล
ทั้งที่ทุ่มเท ทั้งหมดด้วยหัวใจ
แผ่นน้ำในมหาสมุทร แทนผ้าห่มอุ่น
แทนอ้อมแขน ของคนที่คุ้น ที่เคยเคียงใกล้
ผืนทรายแทนหมอน ให้นอนหลับไป
เพื่อตื่นขึ้นมากับวันใหม่ ในฝัน ให้เป็นจริง
พอตื่นขึ้นมาพบแสงดวงตะวัน ของวันใหม่
ยอมรับว่าเสียใจ เมื่อเป็นใครที่โดนทิ้ง
เมฆหมอกเริ่มจางไป ต้องทำใจให้ยอมรับความเป็นจริง
ว่าทุกสิ่ง ไม่มีอะไรที่จะเป็นจริง เหมือนดั่งเดิม . . .
จบไม่ลงค่ะ เลยได้แค่นี้ ฝีมือไม่ดีเท่าไหร่
18 กุมภาพันธ์ 2547 16:48 น.
เบนนี่
ในหนทางของคนสองคน
บางครั้งก็มืดมน ทำให้อ่อนล้า
ต้องปรับตัวเข้าหากันตลอดมา
ทั้งที่ไม่เคยรู้ว่า ใจตัวเอง คิดยังไง
อาจจะเป็นเพราะความใกล้ชิด
แต่ไม่เคยสักนิด ที่จะเข้าใจกันได้
ทั้งที่สองคนต่างความต้องการ ต่างจิตใจ
อีกคนชอบที่จะก้าวไป ตามใจปรารถนา
ในที่อีกฝ่าย ชอบจมปรักอยู่กับที่
ความอ่อนแอ ถมทวี ให้โหยหา
สุดท้ายทั้งสองคนต่างต้องเลิกลา
ดีกว่าต้องทนเสียเวลา ในวันข้างหน้าอีกต่อไป
สุดท้ายต่อแต่นี้ เราคงจบ
ขอให้ต่างฝ่ายต่างพบกับใครคนใหม่
คนที่มีความเหมือน และตรงตามที่วาดหวัง และตั้งใจ
คนที่เราต่างฝันใฝ่ ให้ต่างฝ่ายต่างเป็นไปตามที่ใจเราต้องการ. . .
18 กุมภาพันธ์ 2547 12:14 น.
เบนนี่
อยากจะเป็น ศิลปิน จิตรกร เขียนภาพวาด
เลยหยิบแผ่นกระดาษ ขึ้นมาขีดๆเขียนๆ
เป็นเส้นตรง โค้ง เว้า ตั้งใจทำ ด้วยความภาคเพียร
ผลงานอาจผิดเพี้ยน แต่ก็ทำ ด้วยความตั้งใจ
รูปอาจออกมาพิลึก หรือผิดแปลก
เพราะจิตใจ ของฉันมันแหวกแนว กว่าใคร คนไหนไหน
อาจไม่สวยเลิศเลอ แต่มีค่าให้เธอเก็บมันไป
ดูแลแทนตัวและหัวใจ . . . ของศิลปิน
ศิลปิน ต้ออยู่คู่กับภาพเขียน หรือภาพวาด
ทั้งที่จารึกบนแผ่นกระดาษ หรือ แผ่นหิน
ทั้งจะเขียนบนผืนทราย หรือ พื้นดิน
มันก็คือจินตนาการอันกว้างไกล
ตัวฉันอาจจะเป็นศิลปิน กิ๊กก๊อก ฝึกหัดใหม่
แต่ก็ใส่ความตั้งใจ เก็บเอาไว้
ภาพเขียนแต่ภาพ ของฉัน เธอต้องอ่านมันด้วย * * หัวใจ
แล้วเธอจะรู้ว่าฉันสื่ออะไร . . . ลงไปในงานศิลปกรรม . . . .
ไม่รู้จะแต่งอะไร เลยมั่วมาค่ะ
17 กุมภาพันธ์ 2547 21:51 น.
เบนนี่
* * * อ ย า ก ให้ รู้ . . . ว่ า คิ ด ถึ ง * * *
* * * เท่าที่คน . . คนนึง . . พึงทำได้ . . .
อาจไม่อ่อนหวาน . . . อ่อนโยน . . . เหมือน ใคร . . . ใคร
แต่ยืนยันได้ จริงใจให้เธอเสมอมา
*-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-*
* * * ลื ม ได้ ไ ง . . . คนแรก. . . ของความรัก
เธอเป็นคนเข้ามาทายทัก ให้หายอ่อนล้า
เป็นคนเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป . . . ในแววตา
เป็นคนที่ควรค่า * * * ให้นึกถึงกัน . . .
*-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-*
. . . เธอมอบแต่สิ่งดี . . . ดี ให้กันเสมอ . . .
มาคอยเคียงข้าง . . . ให้พบเจอ ยามไหวหวั่น
เธอเป็นคนแรก * * ที่มีความรัก และความผูกพัน
และจะเป็นคนสุดท้ายของฉัน . . . ตลอดไป
*-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-*
เธอจึงเป็นทั้งคนแรก . . . และคนที่สุด
ที่ทำให้หัวใจฉันหยุดไว้ . . . ตรงนี้ได้
สัญญา ด้วยเกียรติ และศักดิ์ศรี ว่าจากนี้ และ . . . ต ล อ ด ไ ป . . .
เธอจะเป็นทั้งคนแรก . . . และเพียงคนสุดท้าย . . .
. . .เ *พี*ย*ง*ค*น*เ*ดี*ย*ว . . .
หน้าส่วนตัว
671
