29 กุมภาพันธ์ 2547 02:29 น.
เบนนี่
ไม่ต้องกลัวหรอกนะคนดี
ว่าฉันคนนี้ จะทำให้เธอนั้นหวั่นไหว
เพราะความห่าง ความแตกต่าง เลยทำให้เธอหวั่นใจ
หวั่นว่า จะมีใครมาแทนที่กัน
เพราะฉันเอง คงไม่เลือกใคร
เพราะฉัน ก็มีหัวใจไว้เพื่อฝัน
ร่วมฟั่นฝ่า ในวันข้างหน้า ของแต่ละวัน
เธอคนเดียวเท่านั้น ที่ต้องการ
ฉันสัญญา ด้วยลมหายใจทั้งหมดที่มี
จะจดจำแต่เธอคนดี จนเวลาล่วงเลยผ่าน
เธอคือคนของความทรงจำ ของวันวาน
ไม่ทำเธอร้าวราน แม้ห่างไกลกัน
อย่ายกให้ฉันเป็นเจ้าหญิง หรือดวงดาวบนฟ้าไกล
จนเธอไม่สามารถเอื้อมไป ถึงปลายฟ้า อีกฝั่งฝัน
เพราะฉันเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ของในแต่ละวัน
ที่จะใช้หัวใจผูกพันเธอเท่านั้น . . . เพียง ผู้เดียว . . .
27 กุมภาพันธ์ 2547 16:24 น.
เบนนี่
. . . ไม่ต้องคำมั่นสัญญาใด . . .
เพราะรู้ว่าอยู่ห่งไกล เกินจะคิดฝัน
แค่เธอรับปาก ว่าจะซื่อสัตย์ มั่นคงต่อกัน
ทำให้ฉันแค่นั้น เป็นพอ
. . . ต่อให้ห่างไกลอีกกว่านี้ . . .
ก็จะมีเพียงเธอคนดี โดยที่เธอ ไม่ต้องร้องขอ
ขอความมั่นใจ เชื่อใจกัน เท่านั้นพอ
จะไม่ทำให้เธอต้องรอ อย่างเดียวดาย และคิดถึงกัน
. . . ไม่ขอรับปากนะ ว่าจะมั่นคงแค่ไหน . . .
แค่เพียงจะไม่มีใคร ต่อจากนี้ในภาพฝัน
เพราะจะมีแค่เธอ ในความผูกพัน
ตราบใดที่เธอ ยังซื่อสัตย์ต่อกัน จะมันคงเพียงเธอ
. . . เราห่างแค่ตัว แต่หัวใจใกล้กัน . . .
แค่หลับตา แล้วนึกถึงฉัน เสมอเสมอ
สักวันหนึ่ง ฉันจะไปยืนอยู่ ตรงหน้าเธอ
จะไม่ทำให้เธอ ต้องเจอะเจอ ความเหงาอีกต่อไป
. . . เธออาจจะก้าวเข้ามา อย่างไม่ตั้งใจ ในชีวิต . . .
แต่ฉันจะขอปิดตาย หัวใจเอาไว้
ไม่ให้ใครก้าวเข้ามา เกี่ยวข้อง อีกต่อไป
ขอให้เธอ มั่นใจ เชื่อใจ ในกันและกัน . . . .
25 กุมภาพันธ์ 2547 17:03 น.
เบนนี่
ฉันจะไม่มีคำสัญญาใด นะคนดี
ว่าฉันจะมีรักนี้ ให้เธอคนดี ไม่เปลี่ยนพัน
เพราะคำพูดเป็นเพียงลมผ่านปาก ที่สื่อสารถึงกัน
หากความหมายนั้น มันไม่เคยมี
ให้วันเวลา เป็นตัวกำหนดใจของฉัน
ว่าไม่แปรเปลี่ยนผัน คงที่
ตามด้วยความห่วงหา และหวังดี
ที่มีแต่เธอคนคนนี้ เสมอมา
เธออาจไม่ใช่เจ้าชาย ฉันไม่ใช่เจ้าหญิง
ความเป็นจริง และคือสิ่งที่มันเป็นไปได้
เธอคือคนที่ยืนอยู่เคียงข้างใจ
ต่อให้วันนี้หรือวัน ต่อต่อไป จะมีกัน
ไม่ขอรับปากถึงวันข้างหน้าต่อไป
ว่าจะมีเราอยู่ไหม ในวันข้างหน้าของฉัน
เพราะฉันยังอยู่กับวันเวลา ในปัจจุบัน
อนาคตข้างหน้านั้น ให้รอดูกันต่อไป
ขอใช้ใจเป็นตัวเดิมพัน
หากลมหายใจของฉัน ยังคงอยู่
รอเวลา ให้เธอ เปิดใจ ฉันดู
เธอก็จะรับรู้ ว่าเธอนั้นเข้าไปอยู่ เต็มพื้นที่ใจ
24 กุมภาพันธ์ 2547 21:11 น.
เบนนี่
รักแท้แพ้ความใกล้ชิด
ไม่อยากให้เธอ ยึดติด ถ้อยคำนี้
รักที่แท้จริง คือสิ่งที่แสนดี
ความใกล้ชิดหรือจะมี วันที่ทำให้เปลี่ยนใจ
เพราะต่อให้วันเวลาหมุนเป็นพันรอบ
ก็จะมอบ ความรักมั่นคงส่งไปให้
ระยะทางไม่อาจขวางหนทางของคนไกล
ต่อให้อีกกี่หมื่นไมล์ หัวใจก็จะสื่อถึงกัน
ขอสัญญา นะคนดี
ความใกล้ชิดใครที่มี ไม่เปลี่ยนผัน
ต่อให้ล้านคนผ่านตา ก็จะไม่มีใครมากค่าในแต่ละวัน
เพราะเธอจะคือรักแท้ของฉัน คนเดียวเท่านั้น
. . .ตลอดไป. . .
24 กุมภาพันธ์ 2547 08:10 น.
เบนนี่
ไม่อยากให้เธอต้องรอ . . .
เพราะรู้ตัวว่าไม่ดีพอ สำหรับใจเธอนั้น
ไม่ต้องการให้เธอ มาพันผูก มาพัวพัน
เพราะไม่มั่นใจ ในคำว่า เรา
ดีกว่า ต้องให้รอ อย่างมีหวัง
เพราะฉัน นั้นยัง ไม่หมดรักเขา
ไม่อยากทำร้าย มิตรภาพระหว่างเรา
เมื่อฉันเอง ยังมีเงาของเขา ในแววตา
เป็นแค่ ผู้หญิง เพียงคนหนึ่ง
คนซึ่ง ต้องพ่ายแพ้ และห่วงหา
ช้ำรัก มากนัก มีน้ำตา
หากระหว่างเรา เป็นเพียงตัวค่าเวลา ให้กัน
ฉันไม่อยากทำร้ายเธอ
ให้เธอ ต้องเจอะเจอ เหมือนอย่างฉัน
เป็นตัวเลือก ตัวคั่นเวลา หมดความสำคัญ
แทนที่คนนั้น ที่ห่างไกล
เคยถูกตอบแทน ผลของความรัก
เลยต้องเจ็บ อกหักและหวั่นไหว
เลยกลัวว่าการรักใครสักคน อย่างหมดใจ
จะกลายเป็นเพียง ให้ใจ ไปลำพัง
ไม่ขอรับปากนะจ้ะ คนดี
ว่าใจฉันคนนี้ จะลืมแล้วในความหลัง
เพราะภาพความทรงจำเก่า ยังจางจาง
เหมือนมีม่าน บางบาง มากั้น ระหว่างเราให้ห่างกัน
และมีอีกอย่างจะบอกเธอให้รับรู้
เพราะความต่างที่มีอยู่อาจสร้างความไกล ให้เธอนั้น
คนบนดิน กับคนบนฟ้า มันต่างกัน
เลยแยก ความฝันให้ห่างไกล
อย่ารอ ฉันไม่ดีพอ กับเธอนั้น
คนถูกทิ้งโดนเหยียบย่ำ ต้อยต่ำ เลยหวั่นไหว
ถูกกำหนดให้เป็นตัวคั่นเวลา ของคนนั้น ที่จากไป
เลยไม่ต้องการ ยกฐานะเธอให้ เป็นตัวคั่นเวลา
หน้าส่วนตัว
706
