5 กันยายน 2545 11:57 น.
เนเน่จัง
ฉันเคยคิดว่าความห่างไกล คงจะทำให้ลืมเธอได้ในไม่ช้า
ฉันเคยคิดว่ากาลเวลาสามารถเลือนภาพเธอออกไปได้จากใจ
ฉันเคยคิดว่าระยะทาง ความอ้างว้างจะทดแทนเธอได้
แต่ฉันคงคิดผิดไป ที่ผ่านมายังลบเธอไม่ได้ จากหัวใจสักนาที
5 กันยายน 2545 11:56 น.
เนเน่จัง
จริงอย่างโบราณว่าไว้ ความรักทำให้คนตาบอดสนิท
ทำอะไรลงไปไม่ยั้งคิดให้ความรักเป็นผู้บงการชีวิตและจิตใจ
ฉันเคยมองว่าเป็นปรัชญาของคนขลาด ที่ไม่มีความสามารถหาทางแก้ไข
แต่เมื่อเจอเธอ...ฉันจึงได้เข้าใจ ว่าแม้ความรักจะพาไปตาย....ก็ยินยอม....
5 กันยายน 2545 11:55 น.
เนเน่จัง
ปวดใจชะมัด!! ที่เธอจัดให้ฉันเป็นคนนอกสายตาอย่างนี้
ทำไมล่ะ! ฉันมีอะไรที่ไม่ดี เธอถึงทำใจดำใส่แบบนี้..ถามทีนะเธอ
ลองหันมามองดูใหม่ดีมั้ย? ให้ลึกซึ้งถึงภายในใจที่เธอมองผ่านเสมอ
อาจมีอะไรที่ไม่คาดฝันให้เจอะเจอ ถ้ายอมลองเปิดใจหน่อยนะเออ - -
หน้าต่างหัวใจเธอจะพบมัน...
5 กันยายน 2545 11:54 น.
เนเน่จัง
มุมมองอาจแตกต่าง เพราะเธอวางคนของใจไม่เหมือนกัน
สำหรับเธอ..ใครอีกคนมากมายความสำคัญ
ขณะเดียวกัน คนสำคัญของฉันคือ เธอ
จึงทำให้อะไรๆ ไม่ลงรอย เมื่อฉันต้องเป็นฝ่ายเฝ้าคอย..อยู่เสมอ
มุมมองของฉัน..เธอแสนดีเลิศเลอ แต่มุมมองของเธอ..
ฉันเป็นแค่คนที่เผลอมองผ่านตา...
5 กันยายน 2545 11:54 น.
เนเน่จัง
ถามตัวเองอยู่บ่อยๆ
เมื่อไหร่การรอคอยจะอ่อนล้า
ยังฝันถึงอีกหรือ...ให้เขากลับมา
จะเสียเวลาเพื่ออะไร...
แต่หาคำตอบไม่เคยพบ
คำว่า จุดจบ ไม่รู้อยู่ตรงไหน
แค่ได้คิดถึงเธอทุกวัน ทุกคืน เรื่อยไป
ก็คุ้มแล้วหัวใจ..ที่ได้ใช้รักใครถูกคน
หน้าส่วนตัว
710
