19 กุมภาพันธ์ 2553 23:08 น.
เที่ยนหยด
๏ ยินเสียงคำฝากรักสลักรอย
ใจคนคอยเอิบอิ่มแอบยิ้มหวาน
เคยนึกหวั่นถดท้อและทรมาน
กับวันวานผ่านพ้นที่ทนรอ
แว่วเพลงรักหวามทรวงสุดห่วงหา
โอ้พี่ยาเคยฝันวันร่วมหอ
ท่ามไออุ่นอิงแอบแนบพนอ
สองเราคลอเคียงคืนรื่นภิรมย์
สัญญารักของพี่อย่าหนีหาย
เจือจางกลายเป็นอื่นให้ขื่นขม
คิดถึงกันสักนิดเคยชิดชม
น้องคงตรมหากร้างคนข้างเคียง
รัก คำเดียวสั้นสั้นทำหวั่นไหว
ซ่านซึ้งใจผ่าวแผ่วคราแว่วเสียง
อยากให้ถึงวันคอยร่วมร้อยเรียง
มิใช่เพียงสายลมพร่างพรมเพลิน
หวานน้ำคำพร่ำบอกดั่งตอกย้ำ
พลอยดื่มด่ำฝันสวยซ่านขวยเขิน
ทั้งออดอ้อนยวนเย้าเฝ้าหยอกเอิน
รักนานเนิ่นร่วมทางมิร้างรอน
ดั่งธุลีต่ำต้อยหาด้อยค่า
เพียงผืนฟ้าใดเปรียบเทียบสมร
ทุกห้องใจจงมั่นอย่าสั่นคลอน
รับคำวอนฝากรักด้วยภักดี ๚๛
เทียนหยด
3 กุมภาพันธ์ 2553 09:09 น.
เที่ยนหยด
๏ คนที่คอยเป็นห่วงดั่งดวงจิต
ทั้งชีวิตมอบให้มิไกลห่าง
เฝ้าดูแลหนุนเกื้อไม่เจือจาง
ชี้นำทางผิดถูกแก่ลูกยา
แต่เล็กจนเติบใหญ่ที่ได้เห็น
แม่ลำเค็ญทุกวันไม่หรรษา
ทำแต่งานเพื่อให้ได้เงินมา
เลี้ยงชีวาลูกน้อยเจ้ากลอยใจ
ข้าวและน้ำแม่ป้อนแต่อ้อนออด
อุ่นอ้อมกอดทุกคราพาหลับไหล
โอบชิดแนบซบทรวงเพราะห่วงใย
คอยพัดไกวเหกล่อมถนอมนวล
คราลูกเจ็บเหน็บหนาวแม่ร้าวกว่า
ซับน้ำตาชอกช้ำสุดกำสรวล
สองมือแม่ลูบหลังครั้งเรรวน
วาจาล้วนปลอบขวัญจนบรรเทา
เห็นแม่มีรอยยิ้มที่อิ่มอาบ
ด้วยความปลาบปลื้มใจลูกคลายเหงา
พร้อมยินดีเคียงข้างเหมือนดั่งเงา
ร่วมแบ่งเบาทุกข์หนักที่ปักอุรา
ชั่วชีวิตลูกนี้หาที่ไหน
รักยิ่งใหญ่เหลือคะเนปกเกศา
สุดแผ่นดินถึงสรวงห้วงธารา
โอ้..แม่จ๋าลูกหนอไม่ขอลืม ๚๛
เทียนหยด