4 พฤศจิกายน 2553 10:03 น.
เที่ยนหยด
เธอนั่งอยู่คนเดียวมองเกลียวคลื่น
โศกสะอื้นดั่งเจ็บและเหน็บหนาว
สิ้นลำแสงสาดสรวงและดวงดาว
คนใจร้าวครวญคร่ำเพียงลำพัง
ลมกรรโชกหวิวหวั่นคราวฝันร้าย
คงแพ้พ่ายอารมณ์ไม่สมหวัง
คลื่นสาดซัดถาโถมโหมประดัง
คนริมฝั่งเรรวนป่วนฤดี
ฉันแค่คนเดินทางดูห่างเหิน
หากบังเอิญผ่านไปในวิถี
เธอคงช้ำเดียวดายหน่ายชีวี
อยากจะหนีความจริงกลับยิ่งตรม
เธอถามฉัน ทำไม? เมื่อใจเจ็บ
จึงต้องเก็บความทุกข์ไม่สุขสม
อยากปลดปล่อยเรื่องราวคราวระทม
กลับทับถมเนิ่นนานยากผ่านไป
ฉันทำได้แค่เพียงนั่งเคียงข้าง
มองฟ้ากว้างกับเธออย่างเผลอไผล
แอบรู้สึกแทรกทรวงคล้ายห่วงใย
กลัวหวั่นไหวใจเปล่าเฝ้ารำพัน
จึงไม่มีคำตอบปลอบดวงจิต
หรือใกล้ชิดดั่งเพื่อนลางเลือนฝัน
เสียงทะเลครางครืนสะอื้นพรัน
ใต้เงาจันทร์รูปเคียวเธอเดียวดาย
เทียนหยด
.*´¨`*.¸¸.*´¨`*.¸¸.*´¨`*.