7 มีนาคม 2550 16:47 น.

อับอายจะหมายจันทร์

เทียนภูหลวง

     
        อุ่นใดไม่เท่ารัก                ที่สลักฝังใจนี้
อบอุ่นกรุ่นฤดี                           มิมีใครจะมาแทน
        พี่โอบตระกรองกอด          แล้วหอมฟอดที่ต้นแขน
บอกว่าน้องคือแฟน                  ที่หวงแหนกว่าดวงใจ
        รอยยิ้มที่ส่งให้                  นั้นพิมพ์ใจเป็นหนักหนา
อบอุ่นกว่าจันทรา                      ที่ส่องฟ้า ณ ราตรี
         น้องยิ้มตอบกลับไป          ภายในใจเป็นสุขขี
แม้ไม่เอ่ยวจี                            ก็รู้ดีเรารักกัน
         เวลาล่วงเลยผ่าน             ใจคนนั้นย่อมแปรผัน
จากเคยยิ้มให้กัน                     วันนี้มันเริ่มเฉยชา
         น้องยิ้มส่งไปให้               พี่กลับมองว่าไร้ค่า
ทำเป็นมองตรงมา                     แล้วสายตาเลยผ่านไป
         ใยจึงเป็นเช่นนี้               โปรดคนดีแถลงไข
ฤ พี่นั้นหมดใจ                         คิดร้างไกล..ไปจากกัน
          ปล่อยน้องให้หม่นเศร้า   อยู่เหงา-เหงากับความฝัน
สับสนกับคืนวัน                        น้ำตาพลันจะหยดริน
          ภาพเราตระกรองกอด     วันนี้มอดไหม้หมดสิ้น
ก้มหน้ามองเพียงดิน                 ด้วยอับอายจะหมายจันทร์				
7 มีนาคม 2550 15:05 น.

เพื่อพ่อ(หลวง)..สักครั้ง

เทียนภูหลวง


สองมือพ่อโอบอุ้มคุ้มประชา
สองตาพ่อส่องทั่วหล้าให้มองเห็น
เป็นแสงคอยส่องทางยามยากเย็น
ให้ไทยพ้นทุกข์ลำเค็ญที่กล้ำกลาย

สองใจพ่ออ่อนล้าแล้วยามนี้
แผ่นดินทองที่เคยมีแยกเป็นสอง
สายเลือดไทยไหลอาบดั่งน้ำทอง
ไทยทั้งผองแตกแยกแหลกชิ้นดี

ใจพ่อล้า ขาพ่อยืนแทบไม่ไหว
พ่อคงอยากให้ไทยรัก สมัครสมาน
เหมือนที่เคยเป็นมาอย่างยาวนาน
อย่าทำใจพ่อร้าวรานกันอีกเลย				
7 มีนาคม 2550 14:40 น.

*+*สัญญาปากเปล่า*+*

เทียนภูหลวง

อาจดูเป็นคำสัญญาจากปากเปล่า
แต่ฉันถือเอาคำนี้เป็นคำมั่น
เพียงหนึ่งคำที่เธอบอกว่า"รัก"กัน
ฉันจึงไม่เคยไหวหวั่นเพราะทางไกล

ฉันยึดถือคำนี้เป็นพลัง
ยามท้อแท้สิ้นหวังหรือร้องไห้
ก็จะนึกถึงใบหน้าของคนไกล
กับคำพูดที่บอกไว้"ไม่ทิ้งกัน"

เพียงคำเดียวที่เธอบอกกับฉัน
ฉันจะยึดถือมันได้ใช่ไหม
สัญญานะว่าจะไม่เปลี่ยนใจ
เพราะห่างไกลอาจทำให้ใจหวั่นกลัว

ฉันเชื่อเธอได้หรือเปล่านะที่รัก
ไหล่ที่เคยพิงพักอยู่เสมอ
มันจะเอนไหวไปบ้างไหมเธอ
เมื่อต้องเจอะต้องเจอคนมากมาย

เธอยังทำหน้าที่อยู่ที่นั่น
ส่วนตัวฉันก็ยังอยู่ที่นี่
วันเวลาผ่านผันนานนับปี
และบางทีเธอก็อาจจะมีใคร

กลัวว่าเธอจะลืมคำสัญญา
กลัวเหลือเกินความเหว่ว้าและเงียบเหงา
กลัวสิ่งที่จะเกิดกับรักเรา
เพราะไม่อาจคาดเดาสิ่งใด-ใด

แค่วันนี้เธอนั้นโทรมาถามข่าว
ใจที่เคยรวดร้าวกลับสดใส
รู้ไหมเธอสำคัญกว่าใคร-ใคร
สิ่งอื่นใดในโลกนี้ไม่มีเทียม

เธอคือที่พิงพักหลักสุดท้าย
เธอคือเสี้ยวหัวใจ..ที่ตามหา
เธอคือคนที่ฉันนั้นศรัทธา
รู้ไว้นะว่าเธอคือ ลมหายใจ

เมื่อเธอคือทุกสิ่งในโลกนี้
ฉันจะเชื่อคำคนดีไม่หวั่นไหว
ได้โปรดเถิดช่วยดูแลรักษาใจ
รีบกลับมาหน่อยได้ไหม..ฉันจะรอ
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเทียนภูหลวง
Lovings  เทียนภูหลวง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเทียนภูหลวง
Lovings  เทียนภูหลวง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเทียนภูหลวง
Lovings  เทียนภูหลวง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเทียนภูหลวง