สายลมพัดเมื่อใดใจเริ่มหวิว เรื่องที่ขิลด์กลับกลายทำให้เจ็บ ปวดเจ็บจนยิ่งกว่าหนามตอกเล็บ เพราะว่าเจ็บจากการเธอทิ้งไป เจ็บก็เพราะเรานี้ไม่เจียมใจ ไปรักใครที่เขาไม่รักเรา ตั้งเเต่เช้าถึงเย็นมีเเต่เหงา เพราะว่าเรารักเขาจนหมดใจ เเต่ยังไงก็รเธอต้องไป ู้ทำให้ใจฉันคนนี้ต้องสลาย สิ้นมลายกลายเป็นซึ่งสายลม รักที่ขมยิ่งกว่ายาเม็ดไหน เธอลาไปในใจยิ่งไหวหวั่น เเทบคิดสั้นเเต่ฉันก็ทำใจ เพราะฉันได้บทเรียนที่สำคัญ รักของฉันที่มีกลับหายไป สายลมอ่อนไหว...........
หน้าส่วนตัว
559
