5 ธันวาคม 2550 12:34 น.
เทพเเห่งลม
เคยรู้ซึ่ง ถึงความรัก ที่ขื่นขม
เคยได้จม อยู่กับ รักไม่ใช่
เคยรับรู้ ถึงเรื่องราว ความปวดใจ
เคยเป็นไข้ เพราะรักเขา ทำช้ำทรวง
คำว่าห่วง จากใจ ไม่เชื่อถือ
เพราะซื่อบื้อ กับคน ที่รักจริง
ไม่รู้สิ่ง ที่เขา นั้นให้ใจ
ยอมให้คน ที่ไม่รัก เขาลวงหลอก
เเต่คนบอก เเละหวังดี ไม่เคยสน
เพราะว่าคน มีความรัก นั้นตาบอด
สุดท้าย.......อยากขอบคุณคนที่รักเเละรักจริง...เสมอ
ขอบคุณน้องเเนนครับ......พี่ติ่ง
27 กรกฎาคม 2550 15:20 น.
เทพเเห่งลม
สายลมพัดเมื่อใดใจเริ่มหวิว
เรื่องที่ขิลด์กลับกลายทำให้เจ็บ
ปวดเจ็บจนยิ่งกว่าหนามตอกเล็บ
เพราะว่าเจ็บจากการเธอทิ้งไป
เจ็บก็เพราะเรานี้ไม่เจียมใจ
ไปรักใครที่เขาไม่รักเรา
ตั้งเเต่เช้าถึงเย็นมีเเต่เหงา
เพราะว่าเรารักเขาจนหมดใจ
เเต่ยังไงก็รเธอต้องไป
ู้ทำให้ใจฉันคนนี้ต้องสลาย
สิ้นมลายกลายเป็นซึ่งสายลม
รักที่ขมยิ่งกว่ายาเม็ดไหน
เธอลาไปในใจยิ่งไหวหวั่น
เเทบคิดสั้นเเต่ฉันก็ทำใจ
เพราะฉันได้บทเรียนที่สำคัญ
รักของฉันที่มีกลับหายไป
สายลมอ่อนไหว...........
หน้าส่วนตัว
635
