30 สิงหาคม 2549 13:30 น.
เทพดารา
เคยบ้างไหม ใจดวงน้อย ลอยละล่อง
ไม่อยู่ครอง สนองกาย คล้ายล่องหน
นั่งเหม่อลอย คอยตาค้าง อย่างจักรกล
ดุจต้องมนต์ คนสะกด ปลดวิญญาณ
เคยบ้างไหม ใจสั่งเทา หนาวทั่วร่าง
สุดอ้างว้าง ต่างองค์ศา มาประสาน
อากาศร้อน นอนหนาวเหน็บ เจ็บก็ปาน
ไปโรง(พยา)บาล ผ่านตรวจสอบ ตอบว่างง??
เคยบางไหม ไม่โหยหา อาหารปาก
ถึงท้องอยาก ปากไม่หิว พลิ้วระหง
กินไม่ได้ ในท้องว่าง อย่างกับปลง
น้ำหนักลง องเอวขอด ยอดผอมโซ
เคยบ้างไหม ในตาแข็ง แกล้งไม่นอน
หัวถึงหมอน นอนไม่หลับ กลับโมโห
พลิกซ้ายขวา หน้าและหลัง ยังตาโต
ท่องนะโม โชว์ทุกบท หมดปัญญา
อาการนี้ มีกับใคร ให้ทายทัก
ว่าท่านเผลอ เจอศรรัก ปักแล้วหนา
บอกตัวเรา เขาอยู่ไหน ไขว่คว้ามา
ก่อนอุรา บ้าคลั่งแตก แหลกเป็นจุล.
30 สิงหาคม 2549 13:18 น.
เทพดารา
ผู้ยิ่งใหญ่ ที่ไหนเล่า เขาเคยท้อ
ล้วนทนต่อ ข้อพิสูจน์ แห่งจุดหมาย
คืนและวัน ผ่านความยาก ลำบากกาย
ถึงเป้าหมาย ได้ชื่นชม นิยมทั่ว
หากวันนี้ มีปัญหา มาขวางกั้น
อย่ามองมัน เหมือนข้าศึก นึกปวดหัว
อ้าแขนรับ กับโอกาส อาจถึงตัว
ดีหรือชั่ว ตัวเราเอง เกรงทำไม
ผิดพลาดบ้าง ช่างหัวมัน วันใหม่มี
เกิดทั้งที ไม่มีมืด จืดใช่ไหม
ล้มแล้วลุก ทุก ทุกครั้ง ที่พลั้งไป
ผ่านความยาก ภาคภูมิใจ ในฝีมือ.
30 สิงหาคม 2549 13:04 น.
เทพดารา
เธอเหน็ดเหนื่อย ทั้งวัน ฉันรับรู้
เธอเป็นอยู่ ลำบาก ยาก ฉันเห็น
เธอเคยท้อ กับฝัน ฉันก็เป็น
ร้อนและเย็น ห็นใจ ใช่ยินดี
มีบางครั้ง พลั้งเผลอ ให้เธอเจ็บ
เธอก็เก็บ กลั้นไว้ ไม่หน่ายหนี
ยังทนทุกข์ คลุกเคล้า ร้าวฤดี
อยู่กับคน คนนี้ ที่แสนจน
อยากขอบคุณ อุ่นไอ ใจดวงน้อย
ที่ยังคอย คล้อยตาม ยามสับสน
วันนี้เหนื่อย อีกนิด พิชิตจน
เกิดเป็นคน ทนสู้ รู้ชะตา
29 สิงหาคม 2549 13:53 น.
เทพดารา
วันฝนซา ฟ้าซึ้ง หนึ่งใจเหงา
นั่งกอดเข่า เฝ้ามอง ละอองฝน
วันนี้เป็น อะไร หนอใจคน
หนาวเสียจน ล้นห้อง ร้องครวญคราง
ลมพัดโบก โยกกิ่ง กระดิ่งดัง
เหมือนฟ้าสั่ง เสียรัก จักอ้างว้าง
โมบายน้อย ร้อยเสียง ระเบียงทาง
ดุริยางค์ ยอกย้อน สะท้อนทรวง
ใจสั่นหวิว วูบวาบ ทาบเสียงฝน
คิดถึงคน อยู่ไกล ใจแสนหวง
ลืมสัญญา ว่าแน่ หรือแค่ลวง
หรือมัวควง ใครอื่น ไม่คืนรัง
ฝากหัวใจ ให้ฝน ถึงคนดี
บอกว่าพี่ นี้รอ รักและหวัง
รีบกลับมา คืนถิ่น กลิ่นอุ่นอัง
ทุกคนยัง หวังเห็น เอ็นดูเจ้า.
28 สิงหาคม 2549 15:48 น.
เทพดารา
เกี่ยวก้อย ร้อยใจ ในวันท้อ
สองใจ สานต่อ ก่อความฝัน
ทางคด เราข้าม ตามด้วยกัน
คืนวัน คั่นไว้ ให้จดจำ
เมฆหมอก หยอกเหย้า ดาวดวงน้อย
จันทร์คล้อย ลอยเด่น แสนหวานฉ่ำ
เคว้งคว้าง ร้างไกล ใครชี้นำ
สูงต่ำ ดำขาว เราเลือกชม
ต่างจาก เมืองไกล วิไลศรี
ราตรี สีแสง แรงขื่นขม
ใกล้ชิด นิดเดียว เสียวระบม
หวานขม ชมยาก หากไม่เจน
เด็กนา มาสู้ อยู่เมืองใหญ่
ร่วมสอง ครองใจ ให้ฟ้าเห็น
เคียงคู่ ชู้รัก ยากลำเค็ญ
ยากเย็น เป็นไป ในทำนอง
เธอล้ม ฉันลุก ปลุกให้สู้
เธอร้อง ฉันรู้ อยู่เพียงสอง
เธอหนาว ฉันนอน กอดประคอง
เราสอง เคียงข้าง ไม่ห่างกัน
หนทาง ห่างไกล หลายหมื่นลี้
วันนี้ ที่ก้าว ยังห่างฝัน
หากล้ม รีบลุก ทุกคืนวัน
จับมือ ก้าวมั่น หยิบฝันมา
หน้าส่วนตัว
1050
