31 สิงหาคม 2549 12:11 น.
เทพดารา
เรือนไม้เก่า เราเคยเรียน เขียนอักษร
เมื่อครั้งตอน เริ่มเข้าขั้น ชั้นประถม
เก้าอี้เก่า เราเคยนั่ง ฟังอบรม
ครูนิยม ไข่ขาน ให้อ่านตาม
พื้นหญ้าเขียว เหลียวมองเห็น เช่นผืนผ้า
เราเคยท้า วิ่งแข่งขอบ รอบสนาม
ต้นไม้รื่น ยืนโดดเด่น เช่นป่างาม
เราเคยตาม ปีนป่าย คล้ายกับลิง
หน้าเสาธง ตรงนี้ ที่เคยยืน
ยิ้มระรื่น ร้องเสียงดัง ทั้งชายหญิง
เพลงชาติไทย ได้เพลงแรก แปลกแต่จริง
ก่อนหยุดนิ่ง ทิ้งท้าย ไหว้พระกัน
หลายปีแล้ว ที่จากไป ไม่ได้หวน
เหตุการณ์ทวน ให้ฉันทราบ เหมือนภาพฝัน
เพื่อนพวกพ้อง น้องพี่ ลี้จากกัน
ตามหาฝัน อันวาดไว้ เมื่อใหญ่โต.
31 สิงหาคม 2549 12:02 น.
เทพดารา
วันนี้ เธอดูเหงา
หน้าเศร้า และหม่อนหมอง
ทักทาย ไม่หันมอง
เหมือนร้อง อยู่ในใจ
วันนี้ ไม่มีเธอ
มาเสนอ และยิ้มให้
แกล้งกลอก หยอกหัวใจ
ผ่านไป เหมือนทุกวัน
วันนี้ โลกจืดจาง
อ้างว้าง และร้างฝัน
ไร้รส หมดชีวัน
เธอนั้น ไม่เหมือนเดิม
ทำไม....
......ทำไมนะ.......
ใครกัน ช่างใจร้าย
ทำลาย คนฮึกเหิม
คืนมา เธอคนเดิม
มาเติม โลกสวยงาม
ใครกัน ทำให้เศร้า
ปวดร้าว เฝ้าไถ่ถาม
เอ่ยปาก ฝากข้อความ
จะตาม ไปล้างตา
ขอเถิด....
......ขอเถิดนะ......
วันนี้ อย่าเปลี่ยนไป
โปรดได้ กลับมาหา
อย่าทำ หน้าเฉยชา
หันมา ยิ้มให้กัน
วันนี้ พี่ยังอยู่
เฝ้าดู เห็นไหมนั่น
เศร้าใจ ทำไมกัน
คืนวัน เดี๋ยวผ่านเลย.
31 สิงหาคม 2549 11:49 น.
เทพดารา
แว่วสำเนียง เสียงเพลงหวาน ผ่านความถี่
ในฤดี มีสะท้อน ย้อนความหลัง
เพลงหวานนี้ ที่วันเก่า เราเคยฟัง
เติมความหวัง ครั้งหวานชื่น รื่นอุรา
ฟังเพลงนี้ เมื่อไหร่ ใจก็ซึ้ง
หวนคิดถึง คนงามงอน อยากย้อนหา
เธอคนนั้น อดีตรัก ที่ร้างลา
ไร้เดียงสา เพราะว่าเรา ยังเยาว์วัย
แว่วเพลงหวาน ขันขานเนื้อ เพื่อกล่อมโลก
ใจฉันโศก เคล้าเสียง สำเนียงใส
อดีตผ่าน ตำนานพ้น คนเปลี่ยนไป
เหลือเพียงไว้ ให้จดจำ คำว่า "รัก".
31 สิงหาคม 2549 11:41 น.
เทพดารา
รถเมล์ คันที่หนึ่ง
ตะบึง มาจากไหน
ฉันมอง ลอดลงไป
ไม่เห็น หน้าแก้วตา
รถเมล์ คันที่สอง
ฉันมอง สอดส่องหา
ทำไม ยังไม่มา
หรือว่า มัวติดฝน
รถเมล์ คันที่สาม
คนงาม ยังล่องหน
ในใจ เริ่งกังวล
ร้อนรน แทบร้าวราน
รถเมล์ คันที่สี่
ใจพี่ นี้หักหาญ
ยืนรอ เธอตั้งนาน
วิ่งผ่าน ไร้วี่แวว
ระเมล์ คันที่ห้า
ถึงครา พี่ลาแล้ว
คนเดียว เหลียวมองแนว
ใจแป้ว ไม่เห็นเธอ.
30 สิงหาคม 2549 13:43 น.
เทพดารา
โอ้...เจ้าดอก ไม้งาม ยามผลิช่อ
ตั้งตารอ ผึ้งน้อย ร้อยเกษร
สู้แสงกล้า ท้าทาย สายตาจร
ไม่สังวร กลีบใบ อันบอบบาง
เจ้าดอกไม้ ริมทาง กลางบ้านทุ่ง
หอมจรุง แรกแย้ม แง้มเรือนร่าง
สะบัดช่อ ล่อผมร จรรายทาง
ปรากฏกลาง เมืองฟ้า น่ารื่นรมย์
ห่างอกพ่อ แม่มา หาความรู้
ท่านเป็นอยู่ อย่างไร ไม่ขื่นขม
ทรัพย์สินมี มาให้ ใช้ชื่นชม
สมัยนิยม เปลี่ยนแปลง แต่งเปลี่ยนตาม
เปิดตำรา ตาเคลิ้ม เริ่มจะหลับ
คิดถึงผับ เพื่อนพ้อง ร้องไถ่ถาม
นุ่งห่มน้อย อ่อยเหยื่อ เชื่อเพื่อนตาม
ดอกไม้งาม สะพรั่ง กลางแสงไฟ
หลงแสงสี ศิวิไล ใจแตกร้าว
ค่าห้องเช่า ค่าเทอม เริ่มหวั่นไหว
เงินแม่นี้ มีน้อยนิด คิดตัดใจ
หาเงินใช้ ด้วยตัว กลัวตรากตรำ
จึงพลีกาย ให้ชายชั่ว มั่วนารี
หวังเงินนี้ มีใช้ ให้อิ่มหนำ
เจ้าดอกไม้ กลีบบาง ร่างระกำ
กลีบบอบช้ำ งามลด หมดราคา
โอ้...เจ้าดอก ไม้งาม ยามผลิช่อ
พ่อแม่รอ บัณฑิตน้อย ร้อยศึกษา
หวังให้เจ้า ตั้งใจ ในวิชา
กลับโหยหา ราตรี ที่หลอกลวง.
หน้าส่วนตัว
71206
