14 กุมภาพันธ์ 2549 16:16 น.
เถ้าธุลี
คิดถึงสัมผัส...
อ้อมแขนเกี่ยวกระหวัดเสน่หา
เสียงกระซิบอ่อนโยนยังตรึงตรา
รอยจุมพิตคงค้างคาไม่หายไป
คิดถึงความรัก...
เคยสมัครภักดีไม่หวั่นไหว
ไม่เคยลืม ไม่เคยร้าง ไม่ห่างไกล
แต่วันนี้หัวใจ ใยเปลี่ยนแปร
คิดถึงเธอ...
ผู้หันหลังเดินจากไปไม่แยแส
ผู้เหยียบย่ำแล้วทอดทิ้งไม่เหลียวแล
แม้เจ็บแค้นแต่ยัง..คิดถึงเธอ
31 มกราคม 2549 20:34 น.
เถ้าธุลี
ใครรัก ใครรู้ ใครสน
ใครบ่น ใครเพ้อ ใครหา
ใครใคร่ ใครหลง ใครว่า
ใครครวญ ใครบ้า ใครกัน
ใครคิด คำนึง ไม่มีเว้น
ใครยัง มองเห็น แม้ในฝัน
ใครหวง ห่วงใย หรือนั่น
ใครหนอ ใครกัน ไม่สนใจ
อยากไป ที่ไหน ไม่สน
อยากบ่น ถึงใคร ไม่หวั่นไหว
อยากรัก อยากชอบ กับใคร
อยากทำ อะไร ก็เชิญ
ไม่รับ ไม่รู้ ไม่เกี่ยว
ไม่เหลียว ไม่มอง ไม่เขิน
พอที เพราะมัน นานเกิน
เกินไป ที่ใจ จะทน
10 มกราคม 2549 15:54 น.
เถ้าธุลี
ฉันเดินออกไป
แบกกระเป๋าไว้ ทิ้งความหลังอันเหงาหงอย
ออกเดินไปโดยไม่มีการรอคอย
เหมือนเลื่อนลอยไร้จุดหมาย ไร้ทิศทาง
ขีดเส้นทางให้มุ่งไปข้างหน้า
ขีดชะตาชีวิตให้ไม่เว้นว่าง
ขีดความคิดไม่ยึดติดสิ่งข้างทาง
เพื่อก้าวย่างออกไปตามใจเรา
ตามองจ้อง มองผ่านบานหน้าต่าง
สะกดใจให้อ้างว้างเงียบเหงา
มีบางคราใจหวนถึงวันเก่าเก่า
มีบางคราใจเศร้าเพราะคำนึง
29 ธันวาคม 2548 11:28 น.
เถ้าธุลี
ได้พบเพียงชั่วคราวเพื่อเดินจาก
ได้ฝากความรักไว้เพื่อจางหาย
ได้คิดถึงเพื่อวันนี้ที่เสื่อมคลาย
ได้เชื่อใจเพื่อรู้ว่าไม่เคยจริง
ได้พบเจอก็แค่เพื่อเพียงผ่าน
ให้วันวานแสนงามทุกทุกสิ่ง
ให้สลายหายไปจากความจริง
ให้ทอดทิ้งให้ลืมเลือนให้หมดไป
วันเก่าเก่าเคยดีเคยมีอยู่
ต่อแต่นี้อย่ารับรู้อย่าหวั่นไหว
ต่อแต่นี้ต่างคนต่างเดินไป
ต่อแต่นี้เส้นทางใจแยกจากกัน
คำว่าเพื่อนยังดียังมีอยู่
แต่ใครรู้ยามพบเจอใจยังสั่น
เคยบอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
แต่ใจนั้นใครห้ามได้ไม่มีเลย
8 ธันวาคม 2548 11:29 น.
เถ้าธุลี
ความรู้เต็มหัวจนแทบล้น
อัดอั้นกลั้นจนแทบระเบิดใส่
แต่ไม่เคยหยิบฉวยเอามาใช้
คิดจะพึ่งใครต่อใครไม่เว้นคน
ความรู้มีเต็มหัวแต่โง่เง่า
ยังตามติดเป็นเงาเขาทุกแห่งหน
หาโอกาสแย่งของเขาเป็นของตน
เขาอับจนก็เบิกบานสำราญใจ
หมดคนหนึ่งรี่ไปเกาะอีกคนหนึ่ง
แล้วดึงทึ้งความคิดเขาหน้าซื่อใส
ความรู้ดีแต่หัวใจหามีไม่
เห็นแก่ตัวเรื่อยไป..ไร้ยางอาย
หน้าส่วนตัว
1212
