17 สิงหาคม 2548 02:27 น.
เด็กใจง่าย
อาจเป็นเพระเราแตกต่างกัน
จึงไม่มีวันที่เราเดินร่วมทาง
ทางของฉันถึงแม้มันจะอ้างว้าง
ไร้คนเดินเคียงข้างเหมือนอย่างเธอ
ก้อขอให้เธอโชคดีนะ
ส่วนฉันจะทำใจไม่ให้เพ้อ
ถึงแม้ฉันจะยังคิดถึงอยู่เสมอ
จะลืมเธอให้ได้สักวัน
17 สิงหาคม 2548 02:07 น.
เด็กใจง่าย
ไม่เคยมองความผิดหวัง
ไม่ระวังสิ่งที่เธอให้มา
ทำดีให้กันเฉพาะต่อหน้า
ไม่รู้ว่าข้างหลังยังมีอีกคน
จึงต้องมาร้องไห้อยู่อย่างนี้
พอกันทีเรื่องราวที่สับสน
อย่างน้อยครั้งหนึ่งก็เคยทน
ใช้ชีวิตกับคนหลายหัวใจ
17 สิงหาคม 2548 01:47 น.
เด็กใจง่าย
ในวันที่เธอมาร่ำลา
อยากหยุดน้ำตาไม่ให้ไหล
อาจเป็นเพราะฉันอ่อนแอเกินไป
จึงเสียใจกับการจากลาของเธอ
ก็คงทำได้แค่มองดู
ปล่อยน้ำตาพรั่งพรูให้ล้นเอ่อ
คนที่เจ้บปวดใจไม่ใช่เธอ
กลับเป็นคนที่เพ้อถึงเธอทุกวัน
17 สิงหาคม 2548 01:32 น.
เด็กใจง่าย
วันนี้หัวใจสีละมุนใส
กำลังคิดถึงใครคนหนึ่งคนนั้น
ที่มอบรักมอบใจไว้ให้กัน
เธอสร้างความผูกพันขึ้นในใจ
รักเธอมากๆเลยนะ
เรื่องทิ้งกันคงจะไม่มีให้รู้ไว้
จะรักเธอเหมือนที่เธอมอบรักให้
คนของใจฉันยกให้เธอคนเดียว
9 กันยายน 2547 02:55 น.
เด็กใจง่าย
ไม่เคยมีใครเป็นคนรัก
จึงทายทักกับความเหว่ว้า
เห็นคนอื่นเดินจูงมือกันมา
เลยอิจฉาอยากเป็นอย่างเขาบ้าง
ก็ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรนะ
มันคงจะไม่ต้องทนอ้างว้าง
ได้มีใครสักคนคอยอยู่ข้างๆ
ความเหงาคงเบาบางลงไป
ขอแค่ใครสักคนที่รักเรา
อยู่แทนความเหงาที่มีในหัวใจ
คอยมอบรัก - มอบความห่วงใยให้
ขอแค่ไม่จากกันไปไหนไกลๆ แค่นี้...ก็เกินพอ