3 มกราคม 2547 22:48 น.
เด็กเมื่อวานซืน
รู้ว่าเธอกับฉัน มันห่างไกล
แต่ก็ยังเต็มใจ ทำแบบนั้น
ยอมทุ่มเทลงไป เป็นไม้ขีดไฟที่หลงใหลดอกทานตะวัน
ยอมจุดตัวเองเป็นร้อยเป็นพัน
เพื่อสู้กับแสงตะวัน
ให้เธอสนใจกันและหันมอง
เมื่อเธอเห็นฉันเป็นแค่ดอกหญ้า
ด้อยราคาเกินไป กับแจกัน วาวใส ใบหรู
ไม่ได้อยากประชดประชัน แค่อยากให้เธอนั้นได้คิดดู
ว่าสิ่งที่เธอทนอยู่ ทำเพื่อใคร
ถึงสองเราจริงจังหวังร่วมทาง
แต่รอบข้าง ยอมรับเราได้ไหม?
มองตาฉันนะคนดี ขอย้ำอีกที ฉันไม่เป็นไร
และพร้อมจะเดินจากไป ปิดตำนานรักแห่งความห่างไกลเอาไว้
แค่ครึ่งทาง
3 มกราคม 2547 22:37 น.
เด็กเมื่อวานซืน
ก่อนเธอจะลาไปกับเค้า
ก่อนจะลืมเรื่องเรา แล้วห่างหาย
ก่อนจะทิ้งให้ฉันหวั่นไหว ให้ฉันเสียใจแทบเป็นแทบตาย
ขอแค่กอดฉันไว้แนบกายให้อุ่นสบาย แค่สักนาที
แล้วจะทำอะไร ก็ทำไป
จะไม่ต่อรอง ร้องขอใดๆ นับจากวันนี้
จะไม่เหนี่ยวรั้งถ้าเธอจะห่างไกล แม้จะจำใจ ก็ยอมรับโดยดี
ถ้าทุกสิ่งที่ฉันให้มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เธออยากมี
ก็ขอให้จากไปสักที ไปไขว่คว้าสิ่งที่เธอว่าดี ที่เธอต้องการ
หน้าส่วนตัว
561
