12 พฤศจิกายน 2544 08:11 น.
เด็กเมืองยศ
ขอเป็นรอยยิ้มอันสดใส ณ วันใดที่เธอสุขสันต์
ขอเป็นแสงส่องแทนตะวัน ยามเธอนั้นมืดมนสิ้นหนทาง
ขอเป็นลมพัดกายให้เย็นชื่น ทุกวันคืนยามร้อนให้ผ่อนบ้าง
ขอเป็นผ้าห่มเนื้อแนบนาง ยามลมย่างหน้าหนาวเจ้าอุ่นไอ
ขอเป็นดวงบุปผาทัดข้างหู ยามยอดชู้แต่งองค์ทรงสมัย
ขอแต้มแต่งริมฝีปากทรามวัย ด้วยสีแดงสดใสที่อยากเป็น
ขอเป็นดาวดวงน้อยคอยส่องแสง มิอาจแข่งขอเคียงเจ้าจันทร์เด่น
ขอเป็นดอกไม้เมื่อยามเย็น เธอมาเดินเล่นจะได้ชม
ขอสุดท้ายครั้งนี้ที่ท้ายสุด ต่อนงนุชหวังคู่ได้สู่สม
หากเธอมีความรักในอารมณ์ อยากให้โน้มใจมาหาพี่บ้างก่อนใคร
11 พฤศจิกายน 2544 01:46 น.
เด็กเมืองยศ
เดินทางเปลี่ยวเดียวดายไม่มีเพื่อน
ก็ไม่เหมือนไร้คู่มาสู่สม
ทางเถื่อนถ้ำพรรณไม้พอได้ชม
เปลี่ยวอารมณ์โดดเดี่ยวแสนเปลี่ยวใจ
หนาวลมพัดพอสมจะห่มเสื้อ
แต่หนาวเนื้อไร้คู่ชิดพิสมัย
หนาวน้ำค้างหนาวยิ่งจะผิงไฟ
แต่หนาวใจไม่คลายหนาวร้าวระบม
...........เด็กเมืองยศ.........
11 พฤศจิกายน 2544 01:06 น.
เด็กเมืองยศ
แดดอ่อนเมื่อตอนเช้า ทำเจ้าอุ่นบ้างไหมหนา
พี่อาบอุ่นอุรา ไม่รู้ว่าเจ้าเป็นไง
ลมเอื่อยที่พัดผ่าน ผิวสะท้านพี่หวั่นไหว
เจ้าหนาวบ้างหรือไม่ ทั้งกายใจพี่สุดทน
เมื่อคืนดาวพร่างฟ้า นับดาราที่เวหน
เจ้ามองดาวเบื้องบน หรือปล่อยพี่เฝ้าเดียวดาย
น้ำค้างพร่างพรมหญ้า ระยับตาแสนชื่นกาย
เจ้าได้ชมหรือไม่ หยาดน้ำใสเกาะใบบาง
สายรุ้งตรงขอบฟ้า เกิดขึ้นมาตอนฟ้าสาง
คิดถึงหน้าน้องนาง เจ้ามองบ้างหรือเปล่าหนา
สายฝนที่ร่วงหล่น ชื่นกมลปนน้ำตา
เหมือนเจ้ารู้ใจข้า น้ำตาฟ้าน้ำตาคน
ขอฝากครั้งสุดท้าย ด้วยหัวใจที่ทุกข์ทน
ถ้าหากเราสองคน ยังมีรักมั่นนิรันดร์
ให้แหงนเงยมองฟ้า สายตาเราจะเกี่ยวกัน
ส่งเป็นความสัมพันธ์ จันทร์เป็นสื่อภาษาใจ
......เด็กเมืองยศ....
11 พฤศจิกายน 2544 00:07 น.
เด็กเมืองยศ
ฉันคบเธอ เพื่ออะไร ยังไม่รู้
คบกันอยู่ ทุกวัน ใครก็เห็น
จำนรรจา พาหัวร่อ ต่อประเด็น
ไปเดินเล่น กินข้าว เย้าหยอกกัน
ฉันรักเธอ บ้างหรือเปล่า ยังไม่รู้
ยิ่งคบดู ยิ่งคิด จิตเปลี่ยนผัน
เมื่อไม่ใช่ จะอยู่นาน เพื่อใครกัน
คงถึงวัน เลิกร้าง ก่อนเนิ่นนาน
..........เด็กเมืองยศ......
4 พฤศจิกายน 2544 01:12 น.
เด็กเมืองยศ
ยอดภูชูชี้ชันเหยียบชั้นฟ้า สุดสายตาแหงนเงนหวังเชยเจ้า
ทิวสนเสียดเบียดทุ่งหญ้าป่าลำเนา ทิวเขาซ้อนเหลื่อมลับสลับกัน
ก่อกำเนิดเกิดสายธารละหารห้วย ไหลรวมช่วยเกิดน้ำตกลงลดหลั่น
สู่พื้นราบอาบชุ่มดินฟื้นชีวัน สายสวรรค์ สายน้ำ ฉ่ำชื่นใจ
รอยยิ้มงามแย้มปริ่มริมฝีปาก พืชพันธุ์จากหยาดเหงื่อที่รินไหล
หายเหนื่อยล้าคุ้มค่าชาวนาไทย มีป่าไม้ มีน้ำ มีชาวนา
หน้าส่วนตัว
757
