7 สิงหาคม 2548 12:20 น.
เด็กอยากศิลป์
เรื่องมีอยู่ว่า มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตัวฉันที่เป็นเรื่องธรรมดาๆ เรื่องของคนธรรมดา ใช้ชีวิตธรรมดาๆ มีเพื่อนก็ธรรมดา เฮ้อทุกเรื่องมันเป็นเรื่องสุดแสนธรรมดา ก็ในเมื่อมันไม่มีอะไรน่าสนใจฉันก็ไม่รู้ว่าจะเขียนทำไมเนาะ แต่ฉันว่าความธรรมดา มันน่าจะมีอะไรที่ไม่ธรรมดาอยู่ พวกคุณคิดอย่างฉันไหมหละ
ฉัน ชื่อว่า แตงโม เกิดในครอบครัวธรรมดาๆ ข้าราชการพอกินพอใช้
ฉันเชื่อว่า การอยู่แบบพอมีพอใช้ เป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดในชีวิต
ฉันเชื่อว่า คติของฉันทำให้ฉันอยู่ได้แบบสมถะ" พอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่" เห็นไหมหละ ไม่เห็นต้องการอะไรมากในชีวิตเลย แค่เป็นอย่างที่ตัวเองเป็น แล้วทำในสิ่งที่ตัวเองรักเท่านั้นก็พอแล้ว
ฉันนะยังเชื่ออีกว่า การทำงานอยู่เบื้องหลังเป็นการทำงานที่ฉันสบายใจที่สุดแล้ว เพราะฉันไม่ชอบออกไป เสนอหน้าเท่าไหร่ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้อะไรกับการทำงานของเราแต่เราก็ภูมิใจในงานของเรา
ฉันเชื่อว่า การอยู่คนเดียวทำให้เราคิดอะไรได้มากขึ้น
ฉันเชื่อว่า การใช้ชีวิตของเราจะยังไม่สมบูรณ์ถ้ายังไม่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก
ฉันเชื่อว่า ทำสิ่งที่แหกกฎก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าเสียหาย ถ้าไม่เดือดร้อนใครๆ
ฉันเชื่อว่า อิสระเสรีเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับทุกคนรวมทั้งตัวฉันเอง
ฉันเชื่อว่า การทำทุกอย่างมีมุมมองได้สองแง่
ฉันเชื่อว่า การกลับเข้าไปอยู่ในธรรมชาติอีกครั้ง เราก็จะคืนสู่สมดุล
ฉันเชื่อว่า การตัดสินใจของคน ก็คือความคิดสุดท้ายที่จะเดินไปในชีวิต.....