16 กรกฎาคม 2551 23:06 น.
เด็กอยากศิลป์
ม่านนำตาเริ่มหลั่งไหล
เมื่อจิตใจคิดฟุ้งซ่าน
อยากพ้นผ่านวันวาน
แล้วขับขานทางที่เดิน
ปล่อยมันไหลออกมา
ทางข้างหน้ายังห่างเหิน
ปัญหาต้องเผชิญ
ปาดน้ำตาแล้วฝ่าไป
ปลดปล่อยพันธะเถิด
แล้วทำให้ตัวเองเกิดใหม่
จิตฟุ้งซ่านดับมันไป
เหลือไว้เพียงเสียงเล่าลือ
* คนเรรมันหนีปัญหาตลอดไปไม่ได้หรอก*
16 กรกฎาคม 2551 21:30 น.
เด็กอยากศิลป์
ตอนนี้ใจฉันล่องลอยไปไหนใครรู้บ้าง
ลอยเคว้งคว้างไปทางไหนใครขวางกั้น
ฤาจะเป็นสายลมหนาวเงาพระจันทร์
หรือใจฉันลอยตกลงต่ำไร้ที่มา
ใจไม่อยู่กับเนื้อหรือกับตัว
อยุ่กับสิงมอมมัวทางเหว่ว้า
อยู่กับสิ่งหลอกลวงภาพลวงตา
อยู่กับฝันบ้าๆที่ลางเลือน