9 สิงหาคม 2548 16:27 น.
เด็กอยากศิลป์
เธอคือคนของหัวใจ
เธอคือผู้ให้ทุกๆอย่าง
เธอคือคนที่ห่วงใยทุกโมงยาม
เธอไม่เคยทวงถามความอ่อนโยน
เธอคือผู้ที่ให้คำปรึษา
เธอคือผู้สรรหาสิ่งสร้างเสริม
เธอคงมีความรักแบบเดิมๆ
แต่ความรักแบบเดิมๆนั้นเนิ่นนาน
7 สิงหาคม 2548 11:59 น.
เด็กอยากศิลป์
ตื่นสายๆ
กินข้าวอร่อยๆ
เป็นอย่างนี่อยู่บ่อยๆ
ไร้มันเป็นยังไง
สงสัยจะเป็นโรคขี้เกียจ
แล้ววันนี้ก็จะเงาอีกหน
เริ่มๆเบื่อชีวิตความเป็นคน
อยากจะไปให้พ้นอนิจจัง
ว่างๆ วันอาทิตย์
ไปดูหนังที่ติดๆ
เหมือนกับเราไม่ได้คิด
วางแปลนชีวิตอะไรเลย
**กลอนนี้อาจจะงง หนอ่ยแบบว่าไม่ได้ตั้งใจคิด คงไม่ว่ากันนะจ๊ะ**
7 สิงหาคม 2548 11:34 น.
เด็กอยากศิลป์
ยังคงอยู่ที่เดิมๆเหมือนเคย
ยังคงนั่งอยู่เฉยๆอย่างนั้น
ยังคงนั่งจับเจ่ามองที่เดิมๆทุกวัน
ยังคงนั่งอยู่ที่เก่าที่ของเราสองคน
ใจตัวเองเริ่มเหงาๆ
บอกกับตัวเองว่าอย่าเศร้าไปไกล
ตัวเรายังคงอยู่กับเราเรื่อยๆไป
ปล่อยความรู้สึกให้สบายอย่าไปนึกถึงมัน
และนี่ก็คือใจเดิมๆของฉัน
ใจที่มันยังคงหวั่นไหวอยู่อย่างนี้
ไม่รู้ว่าวันไหนมันจะหยุดลงสักที
เพราะฉันกลัวว่าพรุ่งนี้ฉันจะหมดแรง
3 สิงหาคม 2548 15:56 น.
เด็กอยากศิลป์
เมื่อเธอเดินมาถึงตอนนี้
อย่าพึ่งแพ้เพราะมีสิ่งที่ผิดหวัง
เธอยังมีแรงใจเป็นกำลัง
เธอยังมีสิ่งที่ขับดันให้สู้ไป
ค่อยๆก้าวจะไม่ล้ม
ค่อยๆทำสิ่งขมๆให้หวานได้
ค่อยๆคิดอย่าพึ่งตัดสินใจ
ดูต่อไปก้าวต่อไปไม่สายเกิน
3 สิงหาคม 2548 15:03 น.
เด็กอยากศิลป์
ช่วงเวลาที่ดี
กับเรื่องราว Happy ที่ผ่านมา
มีเพลงเพราะให้ฟังทุกครา
ฉันสุขใจหนักหนาเมื่อพบเธอ