28 พฤศจิกายน 2547 16:16 น.
เด็กอยากศิลป์
อาจมีบ้างที่ฉันนั้นหวั่นไหว
แล้วทำให้เธอไม่เข้าใจในบางที
อาจเป็นเพราะหลายอย่างที่ตัวฉันมี
มันจะดูไม่เข้าทีเมื่อเธอเจอ
แต่ขอให้เธอเข้าใจ
ว่ายังไงตัวฉันก็คือฉัน
เพียงแค่เธอเปิดใจแล้วยอมรับมัน
เราสองก็จะมีกันทุกวันคืน
28 พฤศจิกายน 2547 16:07 น.
เด็กอยากศิลป์
อยากบอกกับเธอในวันนี้
ว่าเธอคือสิ่งที่มีค่า
เธอเป็นกำลังแรงใจที่ส่งมา
ขาดเธอไปคงเหว่ว้าและเศร้าใจ
หวังว่าเธอคงเข้าใจฉัน
แล้วตัวเธอคงไม่อยากทิ้งกันไปไหน
เพราะเธอนั้นจะมีฉันคอยห่วงใย
และจะรักเธอตลอดไปนานเท่านาน
ตราบใดที่ใจสองคนมีให้กัน
ความผูกพันไม่ห่างกันแม้วันไหน
เธอจะเป็นของฉันตลอดไป
รักของเราจะสดใสในทุกวัน
24 พฤศจิกายน 2547 12:58 น.
เด็กอยากศิลป์
ดีใจจริงๆที่เธอยังห่วงหา
คอยโทรมาบอกว่ายังคิดถึง
แม้เธอยุ่งเท่าไหร่ไม่คำนึง
เฝ้าถามถึงทุกวันไม่ห่างไกล
ยังมีเธอเป็นแรงกำลังใจ
คอยส่งให้สู้ไหวยังสู้ต่อ
คอยปลอบโยนยามหวั่นไหวไม่รีรอ
เพียงเท่านี้ที่ขอก็สุขใจ