19 สิงหาคม 2548 11:12 น.
เด็กอยากศิลป์
เมื่อเธอเอ่ยว่า คิดถึง
มันก็ยังซึ้งๆ อยู่กัยบคำนั้น
แต่พอคิดๆ เมื่อพ้นผ่าน
เรากลับโทรหาเขาไม่ใช่ใคร
ถ้าคิดถึงทำไมไม่โทรมาหา
เห็นแก่ตัวกลัวเปลืองค่าโทรมาใช่ไหม
ถ้าทำอย่างนี้คิดว่าจะทนคบกันต่อไป
ขอให้เธอคิดใหม่ลองดู
อยากให้ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ
อย่ามาอ้างว่าเงินหมดลองดูซี่
เห็นบอกรักกันจริงบอกมาดี
แต่แค่นี้ทำไม่ได้ก็จบกัน
19 สิงหาคม 2548 11:04 น.
เด็กอยากศิลป์
โอ ดูสิดูมันมาแล้ว
โอ ดูสิดูมันคลืบคลาน
โอ ดูสิดูมันสำแดงพลัง
โอ ดูสิมันทำเราหลับลง...
ใช่ มันคือตัวทำชีวิตอับจน
ใช่ มันคือตัวที่ทำงานเลวลง
ใช่ มันคือตัวที่ทำให้เราใหลหลง
ใช่ มันคือตัวที่ทำให้คนไม่เจริญ...
บ่อ เกิดความลล้มเหลว
บ่อ เกิดความชิบหาย
บ่อ เกิดความอับอาย
บ่อ ทำลายความเป็นคน...
15 สิงหาคม 2548 16:29 น.
เด็กอยากศิลป์
ปวดหัวขนาดหนัก
เมื่อมีเรื่องมากมายนักเข้ามาในหัว
ผสมกับใจที่ยังคงขุ่นมัว
ว่ากลัวๆตัวจะอ่อนแรง
อยากพักกายลงที่ที่ว่าง
ตรงที่ทางที่เดียวดายอยู่ตรงนี้
มองรอบกายหยุดเคลื่อนไหวลงสักที
แล้วหลับตา หลับดีดี หลับนานนาน
9 สิงหาคม 2548 16:27 น.
เด็กอยากศิลป์
เธอคือคนของหัวใจ
เธอคือผู้ให้ทุกๆอย่าง
เธอคือคนที่ห่วงใยทุกโมงยาม
เธอไม่เคยทวงถามความอ่อนโยน
เธอคือผู้ที่ให้คำปรึษา
เธอคือผู้สรรหาสิ่งสร้างเสริม
เธอคงมีความรักแบบเดิมๆ
แต่ความรักแบบเดิมๆนั้นเนิ่นนาน
7 สิงหาคม 2548 11:59 น.
เด็กอยากศิลป์
ตื่นสายๆ
กินข้าวอร่อยๆ
เป็นอย่างนี่อยู่บ่อยๆ
ไร้มันเป็นยังไง
สงสัยจะเป็นโรคขี้เกียจ
แล้ววันนี้ก็จะเงาอีกหน
เริ่มๆเบื่อชีวิตความเป็นคน
อยากจะไปให้พ้นอนิจจัง
ว่างๆ วันอาทิตย์
ไปดูหนังที่ติดๆ
เหมือนกับเราไม่ได้คิด
วางแปลนชีวิตอะไรเลย
**กลอนนี้อาจจะงง หนอ่ยแบบว่าไม่ได้ตั้งใจคิด คงไม่ว่ากันนะจ๊ะ**
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเด็กอยากศิลป์
หน้าส่วนตัว
768
