21 มกราคม 2548 11:28 น.

ขอแค่นี้

ขอแค่เธอเข้าใจในสิ่งที่ฉันเป็น
ฉันก็เป็นอย่างที่เธอเห็นก็เท่านั้น
ความรู้สึกมันห้ามไม่ได้ที่จะผูกพัน
หากเธอไม่รับมันฉันคงต้องทำใจ

ฉันรู้ว่าฉันไม่ค่อยแคร์ใคร
แต่บอกหน่อยได้ไหมว่าฉันทำอะไรผิด
ยิ่งเธอห่างฉันก็ห่างไม่ได้คิด
ในที่สุดก็คงต้องติดที่คำว่าลา

1327

love

comment

21 มกราคม 2548 11:05 น.

ปิดปาก..ไม่ติดต่อ

เด็กอยากศิลป์

ฉันอาจจะเป็นคนไม่เหมือนใคร
ฉันอาจจะไม่ใช่คนที่เธอใฝ่หา
ฉันอาจจะทำอะไรที่ดูไม่เข้าตา
แต่อยากให้รู้ว่ามันคือความเป็นมาของฉัน

ฉันอาจดูแลเธอไม่พอ
เธอคงจะน้อยใจที่ฉันขอให้เธอคิด
บางเรื่องฉันอาจไม่รู้เลยสักนิด
ว่าฉันเป็นคนผิดเมื่อพูดไป

เมื่อเราไม่หันหน้าคุยกัน
มันก็ยากที่จะทำให้ฝันเป็นจริงได้
เรื่องที่เราจะอยู่ดวยกันคงสลาย
ทุกสิ่งกลายเป็นเพียงเรื่องลมๆ

1836

love

comment

16 มกราคม 2548 22:51 น.

คิดถึงบ้าน

เด็กอยากศิลป์

เวลาที่พาให้ต้องไกล
เวลาทำให้ใจห่วงหา
เวลาที่ทำให้จากบ้านมา
คือเวลามี่มาพรากพาไป
คิดถึงบ้านน้อยๆที่อบอุ่น
มีเจ้าแมวตัวยุ่งนอนอยู่ใกล้
มีไก่ขันบอกกลางวันไม่ทันไร
มีหัวใจของผู้ใหญ่คอยดูแล
อยากหยุดพักเรื่องราวพาหวั่นไหว
อยากกลับไปเจอใครที่คุ้นหน้า
อยากจะเห็นรอยยิ้มที่ส่งมา
โอบกอดกับความห่วงหาที่คุ้นเคย

1459

love

comment

16 มกราคม 2548 22:43 น.

เขียนกลอนนี้ให้เธอ

เด็กอยากศิลป์

ทุกคำที่เธอบอกกับฉัน
ก็รู้ว่าธอนั้นจริงจังแค่ไหน
เธอรู้ว่าฉันมีค่าน่าห่วงใย
เธอใส่ใจที่จะดูแลกัน
มันคือช่วงเวลาที่มีความสุข
ไม่มีทุกข์มากมายในใจฉัน
เธอคือผู้เติมเต็มกันและกัน
เธอเท่านั้นที่ฉันให้ทั้งใจ

1525

love

comment

17 ธันวาคม 2547 21:17 น.