25 มิถุนายน 2548 13:39 น.
เด็กอยากศิลป์
คิดถึงหมอนข้างที่เคยหนุน
คิดถึงแมวตัวอุ่นที่เคยกอดไว้
คิดถึงแม่ที่เคยนอนข้างกาย
คิดถึงทางบ้านที่เคยได้คุยกัน
อ่อนล้านักในหัวใจ
อยากให้ใจพักได้ไหมที่ตรงนี้
ที่ๆมีคนคอยห่วงทุกนาที
ที่ที่ให้ทุกสิ่ง บ้าน ของฉันไง
22 พฤษภาคม 2548 14:10 น.
เด็กอยากศิลป์
อยู่คนเดียวในวันที่เงียบเหงา
จะจมอยู่กับความเศร้าให้ได้อะไรขึ้นมา
เดินออกไปมองโลกที่สดใสกว่า
แล้วเราจะรู้ว่ามีสิ่งที่หน้าค้นหาอีกมากมาย
เรื่องในอดีตที่ผ่านมา
ลืมมันแล้วเฝ้าใฝ่หาความหวังใหม่
ลองเปิดใจให้กับทุกสิ่งรอบกาย
ชีวิตนี้ยังมีอีกมากมายที่ต้องเข้าใจมัน
22 พฤษภาคม 2548 14:01 น.
เด็กอยากศิลป์
นานแล้วที่มองออกนอกหน้าต่าง
เห็นแต่ความเวิ้งว่างข้างนอกนั้น
เหลือแต่เพียงตัวเราที่ทนอยู่ทุกวัน
ทนเพื่อให้ความสัมพันธ์ของเรากลับคืน
มองไปรอบห้องสีขาว
นึกถึงเมื่อคราวเราอยู่เคียงข้าง
แม้ทุกวันนี้ตัวฉันต้องอ้างว้าง
แต่ก็ยังเฝ้าคิดถึงเธออยู่ทุกหนทางที่มี
สงสารใจตัวเองอยู่เหมือนกัน
ว่าทำไมต้องเฝ้าฝันถึงแต่เธอคนนี้
ในเมื่อเธอก็ได้จากไปไกลนานเต็มที
แต่เรื่องราวที่เคยมียังไม่เคยเลือนลาง
15 พฤษภาคม 2548 12:45 น.
เด็กอยากศิลป์
เพียงแค่เพราะเธอบอกฉัน
ว่าคือคนที่สำคัญกว่าใครๆ
ไม่ได้ทำให้ฉันเชื่อมั่นมากมาย
คำพูดจะน่าเชื่อได้เมื่อเธอทำ
เพียงแค่ต้องการดูเธอนานๆ
เพราะไม่ต้องการจะเสียใจอีกหน
ถ้าจะคบใครแล้วต้องทรมานและทุกข์ทน
ตัวฉันคงเหมือนคนโง่งมตลอดมา
15 พฤษภาคม 2548 12:28 น.
เด็กอยากศิลป์
ตอนนี้เราอยู่ห่างไกล
ฉันคงทำได้แค่โทรไปเท่านั้น
ส่งใจผ่านเสียงให้เธอได้ฟัง
ได้แค่นึกถึงความหลังครั้งที่ผ่านมา
เราได้อยู่ใกล้แค่เพียงช่วงวัน
ความสัมพันธ์ของเรายังไม่ไปถึงไหน
ยิ่งต้องมาห่างกันไกลออกไป
ใจสองใจจะต้องทนเท่าไหร่คิดดู
คงต้องอยู่ที่คนสองคน
ว่าจะมั่นคงได้นานแค่ไหน
สิ่งรอบตัวค่อยๆเปลี่ยนใจสองใจ
เธอจะเป็นเช่นไรคนไกลตา