27 กันยายน 2548 19:19 น.
เด็กหามเล
แสนสงสารตัวเองเป็นยิ่งนัก
เพราะเริ่มรักมักพาให้สยิว
มาพัดพาอาการให้ลอยปลิว
ลอยลลิ่วลอยละล่องไปแสนไกล
เมื่อแอบรักก็แอบดูอยู่อย่างนั้น
เมื่อแอบฝันก็แอบคิดไหนต่อไหน
หากเธอรู้จะคิดว่าเราเป็นไง
ดูอยู่ได้...โถเราดีแต่ดู
ถ้ารักแล้วไม่บอก....ก็ได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆมาเขาก็รักเรา
25 กันยายน 2548 21:23 น.
เด็กหามเล
ออกจากบ้านที่ถือคือความฝัน
ทุกสิ่งอันฝันอยู่ดูหลากหลาย
มองทางไหนผู้คนมีมากมาย
ที่ลายล้อมฉันอยู่คือร่างกาย
แม้นไม่รู้พรุ่งนี้ทำได้ไหม
แต่หัวใจและความหวังไม่เคยหาย
จะยืนหยัดขึ้นสู้พร้อมใจกาย
ไม่เคยอายใครๆเพราะความจน
แม้วันนี้เรายังเรียนไม่จบ
แต่สักวันก็คงพบกับความฝัน
หากวันหน้าความหวังที่ผูกพัน
รอความฝันที่มีอยู่จะเป็นจริง
23 กันยายน 2548 04:13 น.
เด็กหามเล
หลายปีนักเพื่อนรักที่ห่างหาย
เคยข้างกายเคยอุ่นละมุลหอม
ได้ใกล้ชิดแนบสนิททุกๆตอน
ยามหลับนอนแสนสุขคอยปลุกใจ
เมื่อวันหนึ่งที่เราจำต้องพราก
จำต้องจากจรไกลแสนหวั่นไหว
เมื่อต้องรู้ว่าเพื่อนรักที่ทักทาย
จะห่างหายไกลกายไม่เหมือนเดิม
เมื่อเราจากต้องมีวันที่พบ
เมื่อมีจบต้องมีวันที่เริ่ม
เมื่อจากลาคิดถึงวันเดิมเดิม
แสนเคือบเคลิ้มเมื่อเริ่มคิดถึงวันวาน
21 กันยายน 2548 09:46 น.
เด็กหามเล
เกรดดีเพระแม่.......เกรดแย่เพราะเธอ
แฟนที่คบกันมานานก็เหมือนนำเปล่า.......
ไม่มีรสชาแต่ขาดไม่ได้
21 กันยายน 2548 09:25 น.
เด็กหามเล
หากจะทิ้งก็ทิ้งไว้ตรงนี้
หากจะหนีรีบหนีเลยได้ไหม
หากจะไปก็ไปไม่เป็นไร
เพราะหัวใจนักเลงมันแกร่งพอ
เมื่อไม่อย่าอยู่ให้ทุกข์ตรม
อย่าให้หลงงมงายกันเถิดหนอ
ขอให้รักจบลงแค่นี้พอ
จะไม่ง้อต่อผู้หญิงไม่จริงใจ
หน้าส่วนตัว
1470
